"Bahsedildiği kadar güzel mi?" dedi Galler prensi Duncan,evleneceği kadın hakkında en ufak bir bilgiye muhtaç durumdayken. "Merhum kraliçeden çok daha güzel olduğu söyleniyor,halkın ona "yalnız prenses" ismini taktığını duydum" "Evlilik hakkında ne düşündüğünü merak ediyorum" dedi derin bir nefes vererek. "Bir şey düşünmesine izin verildiğini sanmıyorum,barış anlaşması lordlarla yapıldı prensesle değil" "Umarım uysal bir kadındır,yoksa bir ömür zehir olacak" "İngiliz kadınlarını bilirsin dostum, itaatkardırlar" Duncan arkadaşını başıyla onaylamakla yetindi. Öte yandan İngiltere Sarayında yer yerinden oynuyordu.Hayatını İskoç nefretiyle geçirmiş olan genç prenses lordlarının habersice yaptığı anlaşmaya lanetler okuyordu. Kesin olan bir şey varsa Kraliçe Violet'in savaşı yeni başlıyordu ve sarayının içine kendi adamlarının kendi elleriyle bir casus soktuklarını düşünüyordu. Violet savaşırken yoluna kimsenin çıkmasına izin vermeyecekti. Bu hükümdar bir kadının mutluluğu bulma hikayesidir ama mutluluk anlayışınız bu hikayeyle biraz değişebilir...

İlginç gerçekler bilgiler ve daha fazlasi şaşıracanız yazilar ve herşey..

Yine de rüyalarımda yer edindiğin için sana binlerce kez teşekkür ederim..

Fazel ile tanışın! Kendisi dünya zaman birimine göre 19 yaşında. Farklı bir evrendeki gereksiz bir boyutun gereksiz bir ütopyasında sıradan bir görevli. Hatta o kadar sıradan ki onu niteleyen özel bir adı bile yok(!) Kendisi memeliler familyasının gururu -Aramızda kalsın, nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya olan 85 bedenlilere umut ışığıdır.- ve ayrıca asla hakimiyet kuramadığı kızıl saçlara sahip! Dengesiz kişiliği, renkli dişiliği, çılgın dövmeleri, Tuna'sına sövmeleri! Saçları gibi zaptedilemez bir dilber.. Onun görevi yaşadığı ütopya dahil, tüm boyutların kaçak varisi olan Özgür Ruh'u, yani Tuna'yı kendisine minnettar bırakıp vatanına geri getirmek! Sizce Fazel, Tuna'nın 3+1 egosuna rağmen yılmayıp görevini yerine getirebilecek mi? Dahası, Tuna'nın soğuk ve küstah tavırlarına rağmen içinde onu gördüğü an cereyan eden o ılık duyguya karşı koyabilecek mi? !Uyarı: Fantastik mizah kurgusudur, absürdlüğü kaldıramayabilirsiniz :')

"İnsanlar sarhoşken yaptığı şeylerin farkında olmaz ve ertesi gün uyandıklarında o gece ne bok yediklerini neredeyse hiç hatırlamazlarmış." Çikolata rengindeki gözleri hoş bir parlaklıkla üzerimde gezinirken derin bir nefes aldım ve burukça gülümsedim. "Öyleyse neden o geceyi saniyesi saniyesine hatırlıyorum Rafinha?" Soccer Boys #2 @dokuzkuyruklutilki

"Özgür değilsin, seni tam şu anda istiyorum." ☁☁☁ Hayatın rayını değiştirmek için iki kelime yeterli miydi gerçekten? Puslu ve bir o kadar da sisli gecedeki ufuk çizgisi kadar sonu belirsiz bir oyundu bu Ulaş ve Elveda için. Suda üç kez seken taş misali, üç yüreğin çırpınışıydı onların hikayesi. Bir oyunun sınırları en ücra köşelerine kadar zorlanırken tutkulu bir sevişmenin getirdikleri, götürdükleri; yeşerttikleri, yıkıma uğrattıklarıydı sadece belki de. Fakat ne kadar yasak ne kadar hasarlı olursa olsun Ulaş'ın da Elveda'nın da boyun eğdiği, su götürmez bir gerçek vardı: Tenler kavuşurken mantık aranmazdı.

Babamın Vasiyeti adlı kitabım www.bkmkitap.com/babamin-vasiyeti sitesinde sadece 7,90 TL ❤️ Yağmur, doğduğu gün hiç görmediği annesini kaybettiğinden dolayı, babasına çok bağlıdır. Tek dileği ise, üniversiteden mezun olup, babası ile birlikte şirketi yönetmekti. Ahmet Bey, kızının mezuniyet gününde fenalaşır ve hastaneye kaldırılır. Genç kız, o gün babasının kanser hastası olduğunu öğrenir ve aldığı bu kötü haberden sonra dünyası başına yıkılır ve hayata karşı olan tüm neşesini yitirir. Kızının geleceğinden endişelenen baba, bir gün Yağmur'a son isteğini açıklar. . Genç kız, babasının zorlu son isteğini kabul edecek miydi; yoksa hayal ettiği hayatı mı yaşayacaktı? Sorularınız için iletişim noktam: İnstagram: dlrgue Başlangıç tarihi : 21 Eylül 2014

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ

Konu: Kate, bir gün yakın arkadaşı Marissa'nın bir çekilişle kazandığı defileye, arkadaşının ısrarıyla gitmek zorunda zorunda kalır. Biletleri aylar öncesinden tükenen, ülkede merakla beklenen bu defilede, son zamanlarda yıldızı parlayan, genç ve yakışıklı Hunter Stackham'la tanışır. Tür: Dram, romantik, erotik "Hunter Stackham'la tanıştıktan sonra, durmam gereken yeri bir türlü bulamamıştım. Bulduğumda ise ilginç bir şekilde gidemiyordum. Geriye adım attığımda içimde anlamlandıramadığım bir güç, onu zihnime yerleştiriyordu. Tanrıyla konuşmak gibi... Fakat tanrı merhametlidir. Ve bağışlayıcı... Hunter Stackham ise kesinlikle acımasızdı. Onunla ilgili ne kadar şey biliyordum bilmiyorum. Kendimi ona kapatmaya çalışırken, geçmişimle ilgili en ufak bir detayı öğrenmemesi için çabalarken bile hep merakıma yenik düşürmüştü beni. Fakat bir şey biliyordum ki; bu adam çok etkileyici ve bir o kadar ürkütücüydü. Hunter Stackham bu iki kelimenin mükemmel bir örneği olmalıydı. O acımasız bir avcı. Ve ben Katherine Crow, bu adamı onun bir kurbanı olarak keşfediyordum. Bir puzzle gibiydi. Doğru parçayı bulamadığınızda oyuna baştan başlayabilirdiniz. Çoğunlukla size boşluklarını göstermezdi. Yirmi altı yaşında bir adama göre hayatıyla ilgili düşünceleri size yaşamı sorgulattırırdı. Ve kesinlikle sizi anladığına emin olamazdınız. Hiç bir zaman! Ben olamıyordum. Hunter Stackham kesinlikle on bin parçalık puzzle gibiydi. Parçaları elinizde küçük küçük, fakat boşlukları görmeye çalışırken kaybediyorsunuz. Sanki size elinizdeki parçanın gerçek olup olmadığını sorgulatıyor. O karanlık bir dünyanın sis bulutu gibi! Çok dumanlı ve şehvetli... Ve ben onun dünyasında olmak istiyor muydum?" "Yanlız hissetmek istediğimiz zaman, etrafımızdaki binlerce insan bizi kendine çekse bile yanlızızdır Katherine, bunu