hiç ederler bizi \ sekai \ slice of life, slight angst \ pg-13 \ 14k

oneshot @exomicff için yazılmıştır

YAKINLARDA Bİ GEZEGENDE

Yürek Felaketi

''Ama ben gördüm Kırmızı. Boynunda bir kırmızı ip gördüm, dünya ağlıyordu, ben sana saçlarımdan elbise ördüm. Kırmızı, Kırmızı'm, sana şimdi sadece, Kırmızı demeliyim.''

kederli bir akşamdı. biraz içmiştik, biraz da sarhoştuk. hepsi buydu. /me earl and dying girl filminden uyarlama fikriyle yola çıkıp esinlenme olarak yolunu tamamlamış bir fictiondır, tamamen bağımsız olsa da bazı bazı hatırlatma hissi yaşatması bundandır./

gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirdiğine. bilemem, belki bu yüzden ben sana yanlış bir yerden edilmiş bir büyük yemin gibiydim. beni hep aynı yerimden yaralayan o eve yine de döneyim döneyim istedim. ah benim sesimle söylesem de, inanmazlar benzemiyor çünkü bir dile. döndüğüm, döndüğüm ama döndüğüm döndüğüm bu sema sensin. döndüğüm. sen benim kara ömrüme vuran suyumu harelendiren sevincimdin. onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin. titreme daha fazla kalbim. bağışla kendini artık onu da, bırak gitsin, bırak gitsin. o senin en ezel gününden kaderin sen onu nasılsa bin kere daha seveceksin. //birhan keskin//

"umarım birgün yollarımız kesişir ve bir kutu yoğurdu paylaşabiliriz." //mary and max//

İkimiz de dengesizdik, hırçındık, birbirimizi yaralamaktan başka bir şey yapmıyor, öpmekten başka iyileştirme yolu bilmiyorduk. Jongin benim ilk şiirimdi, ilk şarkımdı, ilk kavgamdı, en büyük yaramdı. Kırk dikiş gerekirken gözüm gibi sakladığım yaramdı. Sağımız solumuz belli değildi. Jongin benim sol yanımdı. *** //kaisoo//

Ne renk? Sarı, dedim. Söz.