7/11/2016 Genel Kurgu İçinde #54 Bir öğretmen, kendini özel öğrencilerine adamış... İçindeki aşk yangınını gözyaşlarıyla kor tutmuş ufak bir kız... Bir asker, intikam için kandan yemin içmiş... Aşkını kalbinin toprağına gömmüş, o topraktan yeşeren filizlerle yaşamış yiğit bir oğlan... 2 liseli aşık, tutulmayan sözler, edilen yeminler, ayrı geçen zaman... Unutmak zamanın mı kalbin mi işi? Peki aşk zamana karşı koyabilir mi? Aradan geçen onca yıl aşkın ateşini söndürür mü? Yoksa aşk yalnızca "Kalp Zamanı" mı dinler? Peki ya intikam? İntikam ateşi aşığı da yakıp kül eder mi? "Ah! Yansak seninle ne gam, Ayrıyken buz tutan bu kalp, seninle kül olmaya bile razı"

Tamer düşmanının kız kardeşini kaçırdığında, beklediğinden çok daha farklı bir kız çıkar karşısına: Karaca... Bu buz gibi adamın onu kaçırmasıyla hayatı alt üst olan Karaca, tüm vahşiliğiyle direnir Tamer'e. Tamer ise bu vahşi kızın gözlerinde gördüğü sırların esiri olur farkına bile varmadan... ♠️ İnstagram / llchaim Facebook grubu / BUSE ATMACA HİKAYELERİ

Aksak ''Affan...'' Adımı duyduğum ağızdan tiksindiğimi belli ederek döndürdüm yüzümü... ''Gel bırak bu sokakları,önüne sereyim tüm yeraltı dünyasını...'' Dudaklarımın kıvrılmasına izin verdim. Aksayan bacağım yine ağrımaya başlamıştı. Yağmurlar yakındı... '' Asıl marifet buluttaydı ama herkes yağmura şiir yazdı...'' Karşımda dediklerimden bir şey anlamayan herife baktım... Aksak adımlarıma karışan bakışlarımla önünde durdum... ''Cahit Zarifoğlu...demiş...usta...ne de güzel demiş...'' Kaşları çatıldı. Dudaklarını açıp bir şey söyleyecekken durdurdum. ''Ne yaparsan yap,ne söylersen söyle ben babam gibi olmayacağım... Ben ağlatmayacağım yetimi,ağlatmayacağım hiçbir anneyi...'' Gözleri kısık ama tehditle öyle bir kaynıyordu ki... ''Ne zamana kadar...senin tohumun kötü be evlat...Ne yaparsan yap sonun bizim yanımız olacak...'' Arkamı dönüp depodan çıkmak için yürümeye başladım... Ben kim miyim??? Ben namı-ı değer Aksak... Annem bir fahişe ,babamsa bir yeraltı çakalı... Çocukken babamdan intikam almak isteyen bir hasmının bacağından sakat bıraktığı adam... Ben yeri gelip çaycılık yapan yeri geldiğinde ayakkabı boyayan,siz görmeseniz de her daim yanınızdan geçen bir ayağı aksak adam... Evet ben aksağım...namım gibi ayağım da aksak...ama üzülmeyin... Yüreğim değil aksak olan ayağım...zira ben bedeni değil yüreği aksak olandan korkarım... Peki ya siz???

Herşey bir inatla başladı; Nazlı gitmeyi ilk kez kabul ettiği randevuda Murat tarafından aşağılanırsa, intikam almaya karar verirse. birbirlerini ne kadar görmek istemezlerse o kadar bir araya geliyorlar. Murat'ın taştan kalbine, Nazlı'nın cadılıkları etki edecek mi? bekleyip görelim :)))

Gel ey sevgili! İster yâr ol gel, ister yara... Ne gönlümün derdini sor bana Ne sararan yüzümü. Ey gönlümün sol yarısı Aklıma koydum seni, aklım almadı Kalbime koydum seni, sana doymadı. Arşımın aşkı yâr. Aşk; sandığın kadar değil, yandığın kadar... (HZ. Mevlana) ~~~~~~~~~~~~•~~~~~~~~~~~ Aşk; yürekte gerekti, Aşka yürek gerekti. ........................................................... Ekim 2015 tarihinde yayınlandı

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

** HER AŞK KENDİ CEHENNEMİNİ YARATAN BİR MACERADIR! ~ AH MARDİN AH, Yakıldı dumanın gönül yataklarına, Ömrün kazıldı töre mezarlarına, Şimdi bu vakitler, Mardin de bir adam gezer toprağına yaş damlar yanağına kan! Gözyaşıyla beler geleceğini ve bekler ona gelecek denileni... Gözlerinin burcundadır daima sevda denilen meret, Ve bekler inatla ilelebet... MIHLI aşiretinin merhametli adamı DERMAN, Düşmanı dostundan çok derler her zaman Oysa bilmezler mi ki yiğit düşmanıyla anılır Ve satılanların dünyasında pes etmeyenler daima kazanır! AH ADIYAMAN AH, Surların ardında gizlenir aşk çoğu zaman, Ve öyle bir aşktır ki bu; Gizli saklı duran tipik, kahpe bir düşman, Ardından vurur kimi zaman! Dilden düşmeyen ahların yüreklerde yankılanan acısının esiri, tutsak beyinlerin gönlü prangalı bilekleri kelepçeli gözleri kör mahkûmusun! Diyeti ödeyen ama hiç niyetiyle ölmeyen analarını hiçe sayan çocukların babası, Gözlerine sürme niyetine kan çeken kızların anasısın, Adamlıktan noksan yüreksiz erkeklerin var eşiğinde, Sevdalarını gönüllerince yaşayamayan âşıkların var kalp beşiğinde, Uzaktan bakınca.... Ama biri gezer Adıyaman sokaklarında, O adam ki sevdanın dili olsa da yazsa onu, Yüreğindeki kimsesiz jargonu döküp racon kesse keşke, Belindeki silahtan önce insanlığı konuşsa yine, Attığı her adımla yeri göğü inletse, Geçtiği sokakların selamını cebinde taşısa, Vardığı her köşe başında merhametini dağıtsa tüm kahpe zihniyetlere, Ah Adıyaman Ah, İşte böyle birini sakladın koynunda bunca zaman, Yolundan alacaklı bir yolcuydu diye mi bunca acın bunca çaban? Dağ gibi yalnızlıklardan düşürdün alazlı bir sevdaya, Eline kan sıçradı ARAF'ın, gözlerinin bebeğine ölüm! Söyle şimdi bize hangi vakit alınır ki öcün? ~ HER MACERA AŞKIN ADIDIR! **KİTAP O

Sus Ne olur inandırma Aşkına Senden sonra gidecek yer bulamam, yurdu yuvası olmayan bir kuşum Mavilerini küçüçük ellerimle taşıyamam orada kendime yer bulamam.. EYLÜL Yapma Arkana bakmadan gitme Gör sensiz fırtınalarımı sen dindirirsin ancak geçmeyen acılarımı Sonbaharımsın Eylül, izin ver yurdun, yuvan son nefesin olayım ... EZRAK

Gece "Bu yara bende kanadıkça, affın yok yüreğimde" demişti. İhanetin ateşini içine düşüren sevdiği adama. Gece kaybettiği canın derdine düşmüş yaralı bir kadındı artık. Ona can veren iki kişinin birini toprağa diğeriniyse kalbine gömmüştü. Sinan "Biliyorum hakkım yok ama seni bırakmaya da gücüm yok"demişti sevdiği kadına. Güzel giden hayatlarını kendi hatası yüzünden mahfetmişti. Sinan toprağa koyduğu canıyla beraber ona hayat veren karısını da kaybetmek üzereydi. Hayatını geri alabilmesi mümkün müydü ?