Bizim silahımız vardı. Benim elimde fırça ve paletten onun ise sahiden silahı vardı. Çizime zarar verme kaç yıldan başlar bilmem ama cezan sadece bir gece...bir gecen bana ait

bilinmeyen: Hayırdır moralin bozuktu. Yağız: Evet. bilinmeyen: Hayırdır? Yağız: Pek takmıyorum ama evdekilere kavga ettim yine. neymiş her şeye maydanoz oluyormuşum. bilinmeyen: Ben maydanozları severim. ●○●○●○●○●○ Bilinmeyenin bilmediğiniz bir sebeble hiç alâkası olmayan Yağız'ı insanlaştırması gerek. Bakalım bunu nasıl yapacak? °•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Okulun "playboyu" ve okulun tek kapalı kızı. Lise de başlayıp hayatlarının bir çok yerinde yollarının kesiştiği bu ikilinin yaşadığı maceraları ele alan bir kurgu. Kapalı olduğu için zorluk çeken kız. Kızın ailesine tamamem zıt görüşe sahip bir ailede büyüyen bir erkek. Düşününce zıt karakterlerin bir araya gelmesi zor değil mi? Zor ama İmkansız değil... Başlangıç:20.05.2023 Bitiş:21.06.2023

Herşeye inancını yitirmiş asi bir kızdı o. Çiçek. Hayat onu hep inançsız ve umarsız olmaya mecbur bırakmıştı ona göre. Sevgiye, merhamete, ilgiye yoksun bir şekilde büyümeyi hakkettiğini düşünen bir çocuktu o. Annesinin küçük yaşta terk ettiği, babasının annesiz büyütmek zorunda kaldığı bir kız çocuğu. Annesi yüzünden sevmeye, sevgiye inanmayan bir gün herkes tarafından terkedileceğini düşünen bir kız. Önce yaşadığı hayatı inkar etti, istemedi. Sonra da bu hayatı ona yaşatanı... Herşeye olan inancını küçükken zaten yitirmişti. Büyüyüp genç bir kız olduğundaysa kainatın, tüm evrenin Yaratıcısını, Allah'ı da inkar ediyordu artık. Ansızın yaşadığı olaylar hayatını tamamıyla değiştirirken, bir Kaktüs olduğunu öğrendi Çiçek. Zaten bir Çiçek olamayacak kadar asi, sert ve ilgisizdi. Ondan olsa olsa Kaktüs olurdu. Renkli yaprakları yoktu mesela, yada onu ilgiyle büyüten bir sahibi yoktu. Nasıl çiçek olsundu? Kabullenmişti. O olsa olsa, çölde kendi kendine büyüyen kimsenin sevmediği, uzak durduğu, dört bir yanı sivri dikenli bir Kaktüs'tü. Nereye kadar inançsız olabilirdi ki? Ne zamana kadar devam edecekti bu? İnsanları ayakta tutan bir et parçası yada kemik yığını değil, inançları ve umutlarıdır demişlerdi. Öyleyse o nasıl inançsız ve umutsuz yaşayabiliyordu? Bu soru zihnini kurcaladığı an artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı. Kendisini kaktüs olarak kabul eden Çiçek bu sorunun cevabını arayacaktı. Bir arayışa girmesi onun mutsuz, umutsuz ve inançsız hayatına anlam katacaktı. Ya bu ARAYIŞ içinde kuru bir Kaktüs gibi yok olacaktı, ya da bir Kaktüs'ten Çiçek yeşertecekti. Bu hikaye, Kaktüs'ten yeşeren bir Çiçek'in hikayesiydi... Başlangıç tarihi : 25.07.2020 Yayımlanma tarihi : 01.12.2020

05** *** ** ** : Ne tepki vereceğini biliyorum, kuralcısın ve sana göre doğru olmayan herşey saçmalıktan ibaret. 05** *** ** ** : Tanımadığın biriyle konuşmak doğru değil sana göre biliyorum ama buna saçmalık deme! 05** *** ** ** : Seni seviyorum ve bu yüzden böyle bir işe kalkıştım. Başka türlü ne bana inanırsın ne de benimle konuşursun. İlke çevrimiçi |Görüldü| Yazıyor... İlke : Saçmalık... 05** *** ** ** kişisi engellendi. 05** *** ** ** : Hayır dur ama! (İletilemedi)

Bilinmeyen numara: Bir menekşe kokusunda seni aramak var ya bu hep böyle, böyle biter mi? Aybüke: Çok güzel neden menekşe? Bilinmeyen numara: Menekşelerin kokusu yoktur. Ama şair öyle imkansızı sevmiş ki aşkının, sevdasının imkansızlığını menekşe çiçeğinin olmayan kokusuna benzetmiş. Aybüke: Çok acı bir hikaye. Bilinmeyen numara:Evet tıpkı senin gibi Menekşe. Aybüke: Nasıl? Bilinmeyen numara: Şair menekşe çiçeğinde olmayan kokusunu araması ne kadar imkansızsa, sen de benim için öyle imkansızsın sessiz kız. Başlangınç tarihi:24.07.2020🌸

~Tamamlandı~ İnsan yaşadığı zorlukları bahane edip yazısındaki kaderin enaniyetine sığınmaktan hep kaçar. Hep daha iyisi olsun hep düşlediği hayat kendisinin yazgısı olsun ister. En çokta kabullenmeyi bilemez. Ben hep düşlediğim hayatın ötesini istemiştim, hep daha iyisi olsun isterken kabullendiklerimin ötesine gidememiştim. Kader denen o lütfu göz ardı etmiştim. Bu beni büyük ustalıkla ummadığım anda yakalamıştı. Diken sandığım şerrin ucundaki gülü hesap edememiştim. Nefret ettiğim adamın imtihanıydı beni bu kaderin ucundaki gülün bir gün solacağını sanmam. Yanılmıştım! Diken diye hesapladığım adam bana gül sunmuştu hep. Tutarsam kanardı bilirdim lakin onun bendeki teslimiyetiydi dikenlerin zarar vermeyişi. Ben ondan kaçarken aslında ona koşmuştum. Şer sandıklarım lütuftu, bunu ben bilememiştim. Senden nefret ediyorum dediğim adamı nefretimle beslemiştim, hislerim ise onun bana sunduğu papatyalarla gül budak olmuştu. Bilememiş, kaçtığım yerde hep düşmüştüm. Söylediği tek söz; düştüğün zaman elini hep ben tutacağım. Orada başlayan sözle aslında elini tutan hep ben olmuştum. Ben Zeynep. Daha küçücükken boynuma asılmış kolyenin kıyametçisi. Artık benim bir sırrım var. Bunu ben değil o kolyenin sahibi biliyor.

"Ne bağırıp duruyorsun? Konağı ayağa kaldırdın!" Karşımda dikilen adama yumruğumu gerçirmemek için içimde verdiğim mücadeleden söz bile edemezdim. Etki eder, etmezdi. Şuan tek isteğim tüm gücümle tekme tokat ona girişmekti. "Sen Mardin'i kaldırmadığıma duâ et!" İkimizde deli gibi bağırıyorduk. Diklenmeli konuşmamla yüz ifadesi bir an değişecek gibi olsa da toparladı. Bakışlarına merak da işlenirken "Hayırdır ne bu hâller, yürek mi yedin?" Diye sordu. Yüreği de dalağı da ben sana yedirtecektim şimdi de haberin yoktu. Aramızda kısacık bir mesafe vardı. Günaha girmemek adına bir iki adım gerileyerek, ellerimi başıma koydum. "Asıl sana hayırdır? Ya sen nasıl sağda solda kendini benim müstakbel kocam olarak tanıtırsın, nasıl millete evleneceğimizi söylersin?!" diye bağırdım. "Ne!" "Oha!" "Vışş!" "Yok artık!" _____________________________ Klasik bir kitap değil bizimkisi. Yani karakterlerimiz her iki bölümde bir hastaneye uğramıyorlar. Ya da sürekli bir kavga içerisinde değiller. Acı, mutluluk, gözyaşı, kahkaha... gerçekte de başınıza gelebilecek olaylar dönüyor. Ee ne bekliyorsun? Gelsene içeriye;) İslam dininin temelde olduğu bir kitaptır. . . Başlangıç Tarihi; 12.06.2021 Kitabı (Ç)almamanızı rica ediyorum.♡ #1 - zühre #1 - alkan #1 - din #1 - yürek #1 - başörtü #1 - pişmanlık #1 - gerilim #1 - tesettür #2 - islam #2 - hikaye #2 - sinir #3 - hoca #3 - genelkurgu #4 - ağa

Hayaller Zümrüdü Anka kuşunun rengarenk tüyler ile bezeli kuyruğuna tutunup, Kaf Dağı ardına uçmak gibiydi bazen. Benimde hayallerim vardı, en toz pembesinden... Anaokulu öğretmeni olmak istemiştim ben hep. Onlarca çocuğun annesinden sonra annesi olmak, onların yüzlerindeki tebessümlerine sebep olmak istemiştim. Derler ki, kul yazar, kader gülermiş... Onlarca çocuğa anne olmak isterken, bir çocuğun annesi oluvermiştim ansızın... Âh... Bir de O vardı elbette... On beşinci yaşımın yürek sızısı... Ben ömrümün her deminde ona mısra mısra hecelerken sevdamı, bir gün karşıma çıkacağını nereden bilebilirdim? Şimdi üzerimde gönlümün tek sahibi olan adama giydiğim gelinlik, kucağımda ise emanetim, kızım, Zeynep'im vardı... Ben Nevâl ... Zeynep'in annesi.. Bâyezid Çalaphan'ın karısıydım artık... Nevâl & Bâyezid ❤️ Müsemma severleri mutlaka bekleriz ❤️ ✨ Muâşaka Serisi 4. Kitap ✨