» İnsanların haberi olmadan insanlarla beraber Dünya'yı paylaşan kuklacılar yaşamak için kuklaya ihtiyaç duyarlar. Kuklacı Minho, tek arkadaşı dışında kimseyle konuşmayan ve anksiyetesi olan Jisung'u kuklası seçer. Peki bundan sonra ne olacaktır? |Minsung| |Hyunmin| |Changlix| *Uyarı: Üzücü yerler var ona göre okuyun

❛hyunjin, ilk ve son kez evden kaçışında hayatını 'iyi ki' dediği kişilerle doldurmuştu.❜ hwanghyunjin fanfic, started"90520 finished"260520 © saphtheshin

Annesi öldükten sonra babasının başka bir kadınla evlenisini kaldıramayan bir çocuk ve ona çoktan kapılmış yeni kardeşi. --------- Smut içerir.

[tamamlandı] Han Jisung küçüklüğünden beri yanında olan kedisinin neden hiç yaşlanmadığını sorgulamazdı. Tek istediği yanından hiç ayrılmamasıydı... start [ 14.01.2021 ] finish [ 27.01.2021 ] #13 minsung [ 12.02.2021 ] #13 hanjisung #4 chanmin

yang jeongin daha önce hiç dışarı çıkmamıştı, ta ki annesi ölene kadar. not: psikologların ilaç yazamadığını biliyorum yazarken psikiyatr yazmamışım görmezden gelin lütfen :(

yunnkim pist yakisikli kim yun, yunseol lisesi'nin popüler kraliçesiydi. müdürün oğlu yang jeongin'den yardım istediğinde işler istediği gibi gitmedi. yang jeongin x girl tüm hakları bana aittir !

pai, bir gün favori yazarı ile metroda karşılaşır. 120819 ✿

tek bölümlük hikayedir.

ellerini yavaşça yüzümde gezdirmişti,yüzünde de hafifçe beliren gülümsemeyle düm düz karşıya bakıyordu. Gözlerim ben istemeden dolmuş ve akmak için saniyelerle yarışıyordu. "Seni görmek istiyorum... hatta tek görmek istediğim sensin." dudaklarından dökülen kelimeler,zar zor tuttuğum göz yaşlarımı serbest bırakmamı sağlamıştı. yanağımda ki elinin üzerine elimi koyup,yüzümü hafifçe eline sürtmüştüm. hem ağlıyordum hem de gülüyordum,bu adam bana bunu yaşatabilecek tek kişiydi belki de. "Çok yakında sevgilim,çok yakında..." sadece ağzımdan bunlar dökülebilmişti,dökülen kelimeler de titrek titrek dökülmüştü dudaklarımdan. "Sen,ağlıyor musun?" sorduğu soruyla yüzünde ki gülümsemede kaybolmuştu. O çok sevdiğim gülümsemesi şuan benim yüzümden sönmüştü. kafamı dik tutup,iki elini de sıkıca tutmuştum. "Hayır,hayır ne ağlaması benim senin yanında ağlamam mümkün mü sevgilim?" tekrar yayılan gülümsemesiyle,ona sıkıca sarılıp o ferah kokusunu içime çekmiştim. "Seni çok seviyorum,iyi ki benim sevgilimsin." elleri yavaşça sırtımda ki yerlerini alırken,kısık bir sesle kıkırdamıştı. "Ben de seni seviyorum iyi ki benim sevgilimsin." işte buyduk biz,o beni göremese de dışıma değil içime tutulmuştu,ben ise onu görebiliyordum ama onun dışına değil,onun o bahçede kucağına oturan kediyi sevmesine tutulmuştum,ben onun kalbinin güzelliğine,şefkatine,ben onun herşeyine aşık olmuştum.

❧ improbable leefelix: herkes bakmak ve görmek arasındaki farkı tartışıyor leefelix: sorun şu ki ben görsem de duysam da tanımam seni ❧lee felix mini fic ©helenrensa | 2020