Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

'Hayatımda gördüğüm sayılı ışıklardansın aslında. Yıldız kadar küçük, güneş kadar parlaksın. Bırak arkandan gelenler de seni anımsamak için gökyüzüne doğru baksın.' __________________________ İçinde bulunduğum durumu anlamak için dokunmalısın satırlarıma, dinlediğim şarkılarla sabahlamalısın. Biliyor musun? Kurduğum her cümlede bir tutam hüzün barındırıyorum, bu gökyüzü zihnimde hep bulutlu, yıldızlar gündüz olsa da varlar. İçimde bir yerde hep kış buralar, yağmur değdiğinde saçlarıma. İnan bana bedenim olsa da ıslanan, ruhum temizleniyor düşen damladan. Bir hayal kuralım. Yıllarca hedeflerinize ulaşmaya çalıştınız ve sonunda başarılı oldunuz. Üniversitenin ilk günü söylediğiniz cümlelerle herkesi etkilediniz. Her cümlesini dikkatle seçen kızın sıradan hayatında macera dolu anılara ortak olmak ister misiniz? "Kitabımda yer alan bütün sözler bana aittir. Herhangi bir çalınma veya kopyalama durumunda telif hakkı ihlali nedeniyle yasal işlem başlatılacaktır."

(Abi kitabıdır. Daha önce hiç okumadığınız türden bir kitap...) Aile kelimesi illa kan bağıyla mı ilgili olmalıdır? Hiç de bile!! Kendisine kötü davranan ailesinden kaçarken, yeni insanlarla tanışan bir kız ve bu kızı kardeşi olarak kabul eden 5 erkek. Geçmişi hakkındaki gerçekler Elif'in peşini bırakacak mı? Abiler'inin sırlar dolu tehlikeli hayatı kız kardeşlerini nasıl etkileyecek? •Her insanın hayatı boyunca ruhunu esir almış olan camda zincirleri vardır. En ufak bir hareketinde asla kapanmayan derin yaralar açar ruhunda. Camdan olduğundan asla görünmeyen ama daima kendini hissettiren o soğuk zincirler. •Bir süre sonra alışır insan. Asla göremediği zincirleri taşıyıp kendi yarasına tuz basmaya.

Ufak bir hata... Sadece minicik bir hata benim çocukluğumun katili oldu. Doğduğum gün yapılan o hata, benim 16 yılımı elimden aldı... - |13.03.21|-|20.11.21| - -Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. -inek ince çizgimiz-

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Kapak tasarımı: @Wbrunette ''B-ben bu kadar sen olmuşken nasıl vazgeçebilirim?'' derken ağzımdan bir hıçıkırk daha firar edip hiçliğe karıştı. Ama o hayranı olduğum gözlerini kırpamadn bakmaya devam etti. Hala anlamıyorum bu kadar zaman hiç mi bir şey değişmedi onun için?! Her zaman solumak istediğim soluk dudaklarını dili ile ıslatarak konuşmaya başladı. '' Seni en baştan uyardım! Hem de kaç kez! Şimdi sonu daha başlamadan belli olan bir oyun için zorlama!'' Evet beni en baştan uyarmıştır. Ama nerden bilebilirdim ki böyle olacağını. Hala deli gibi ağlarken konuşmaya çalıştım. '' L-lütfen bir şans ver bize!'' konuşmak hiç bana bu kadar acı vermemişti. Görüşümü bulanıklaştıran gözyaşlarımı silmeye çalıştım. Yine hiçbir duygunun filizlenmediği sesi ile '' Bitti mi?!'' dedi. Benden cevap bekelmediğini ses tonu haykırıyordu. Ceplerinden çıkardığı ellerini illa bir yere koyması gerekiyormuş gibi üstündeki ceketinin ceplerine koydu. Gidiyordu. Gerçekten de beni burada böyle bırakıp gidiyordu. Herşeyin başladığı yerde herşeyimizi bitiriyordu! Onu durdurmak istercesine son gücümle bağırdım'' SENDEN NEFRET EDİYORUM!'' Durmadı! Adımları bile sekteye uğramadı! Bu kadar mı değersizdim onun için? Gözden kaybolana kadar arkasından baktım. Tek hatırladığım şey de bu oldu. Sonrası dipsiz bir karanlık...