|Gerçek Yaşanan Bir Hikayeden Esinlenilmiştir.| Sonbaharın usulca şehirden uzaklaştığı bir akşamüstü. Son demini döken yapraklar. Bulutların ağlamaya hazırlandığı dakikalar. Güneşin, bir daha kızın yüreğine açmayacağına and içeceği lahzalar. Karanlığın bir ruha sıkı sıkıya meyledeceği yıllar.. Bir an, bir lahza ve kayboluş. Kadının yüreğinin diri diri gömüldüğü o an. Küçüğünün, üşüyen avuçlarının topraklar buluştuğunu gördüğü o an. Ruhundan firar eden hıçkırıklar. Kalbinden akan oluk oluk kanlar. Nefesinin bir ipte salındığını hissettiği dakikalar. Ve onun, hep bir adım ardında bekleyen bir adam. Elinde kalemiyle, yüreğine nakış nakış şifa işlemeyi bekleyen bir adam. Bir adam, bir kalem ve bir şiir. Bir ölüm, binbir diriliş. Bir toprak, bir filiz. Bir hikaye, iki yürek. Bir ayrılık, binbir vuslat. Kapa gözlerini. Arala yüreğinin ıssız kapılarını. Ve bekle. Işığın, merhametin ve şiirin ruhuna hakim olacağı anı bekle..

-TAMAMLANDI- Çocukluktan beridir sevdiği amcasının oğlu Ali ile evlenen Süreyya, düğün bittikten sonra hayallerini kurduğu eve eşi ile birlikte girer. Sonrasında beklenmedik bir şekilde Ali'nin zamansız ölümü ile karşı karşıya gelir. Bir sene boyunca onun acısı ile yaşamaya çalışır ve günden güne kahrolur. Aradan geçen bir senede cesaretini toplar ve eşinin mezarına bir kez olsun sarılabilmek için memlekete gider. Saatler sonra ise kendini eşinin mezarında değil, düğününde bulur... Aşırı dram içerir, söylemedi demeyiniz... Keyifli okumalar...

"İMAM HATİP Mİ?" "Amca,ben imam hatipe falan gitmem!Ya ben Allah'a inanmıyorum bile doğru düzgün nasıl gidebilirim?" Amcam sinirle oturduğu koltuktan kalktı ve yüzüme türkürüklerini saçarak konuşmaya başladı,sinirden kıpkırmızı olmuştu.Yengem ise mutfağın kapısının önünde bizi izleyip sinsi sinsi bakıyordu. "Ne yapabilirim?İllede okuyacağım diyorsun.Seni karakollardan topladım.Daha 18 olmadığın için ve çok fazla içlerinde değilsin diye bıraktılar seni,kaç okula sorduk sende gördün almıyorlar.Zaten bu okula da yetim olduğun için, acıyıp aldılar." Dinsiz bir kızın İmam Hatibe gittiğini hayal edin. Tuhaf öyle değil mi? O zaman buyrun okumaya devam edin.

Baharın harika günlerinde dondurma serinliğinde, güneş sıcaklığında yaz hikayesi okumak ister misiniz?Hadi gelin tanışalım, kaynaşalım♡ "Durumunu sona atayım dedim yanlışlıkla seni soluma atmışım sevgilim. Kızma bana, bir ömür sahip çıkarım sana. Ya da sen bana. " Seren bana iflah olmazsın bakışları atarken benim kalbim gümbür gümbür atıyordu. Yazarın, karakterine olan aşkı... ya da degil. Bilemem.

Aslında ismimi seviyorum. Asr-ı Saadet'te yaşamış her biri çok değerli iki hanım sahabenin ismi. Ama gel gelelim çevremdeki kimse olaya bu açıdan bakmıyor. Artık ben onları ne kadar bezdirmişsem bana sürekli "La havle..." ile başlayan, benden kaçıp Allah'a sığındıklarını ayan beyan ortaya serdikleri bir zikirle sesleniyorlar. Çaktırmamaya çalışıyorum ama biraz üzülüyorum sanırım. İsmim ne mi? Havle ben, Havle Duman...

"Neden bana soğuk davranıyorsun? Bilmiyorum, aklında ne var ama kırıcı oluyor. Benimle yan yana olmaktan hoşlanmıyor gibisin. Ben sadece güzelce şiiri okumak için arkadaşça anlaşmak istiyorum seninle. Kimseyi ayrıştırmam. Nuri hocanın şiir okumamızı istediği o gün sana sert çıkışmış olabilirim ama başka sebebim vardı. Çok sinirlendim. Eğer bunun için de yüzüme bakmıyorsan bu... Bu çok saçma." Nefesimi kontrol etmeye çalışırken gergin yüzünü gördüm. Konuşmaya başladı. "Seni böyle düşündürdüğüm için özür dilerim. Amacım seni üzmek değildi. Ben böyleyim, Amine. Belli sebeplerim var-" "Sevgilin çok kıskanç biri olabilir, anlarım-" Başını hızla kaldırdığında kelimeler boğazıma takılmıştı sanki. Kızarmış gözleriyle bana bakıyordu. Boğazıma oturan yumruyla gözlerimin yandığını hissettim. Gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Ben yanlış bir şey mi dedim? "A-arif..." Gözlerimin içine bakıyorken konuştu. Sesinin sakin olmasıyla kendimi daha çok kötü hissediyorum. "Sevgilim falan yok benim." Başını eğip devam etti. Sesinde hüzün vardı. "Bana helal olmayan bana ait değildir."

"Bir yanım Safa'da bekler, bir yanım Merve'de... Gel sevdiğim, Zemzem gibi aksın varlığın ömrüme." *** Yetim oldukları halde Yüce Allah (C.C.)'ı aile edinen 4 genç kız... Sırf koyu tenli, sıska ve güzel değil diye hor görülen Merve de bu genç yetimlerden biriydi. Hayatta tek gayesi Rabb'ine layık bir kul olmaktı. Ne var ki onunla sürekli uğraşan ve kusurlarıyla alay eden genç bir adam hayatını iyice zorlaştırır. Çağlayan, hayatına girdiğinden bir süre sonra Merve'den uzak duramamaya başlar. Nedenini kendisi de bilmemekte ve kalbine lanetler etmektedir. "Bu çirkin kızda ne buluyorsun?"diye. Oysa bilseydi önemli olanın asıl iç güzellik olduğunu... "Allah sizin ne dış görünüşünüze ne de mallarınıza bakar. O sadece kalplerinize ve işlerinize bakar." *** "İyi misiniz kardeşim?" "Bana kardeşim deme! Ben senin kardeşin değilim çirkin ördek yavrusu!" Örtüsünün altında beyaz ve güzel bir kuğu yatan çirkin ördek yavrusunun masalı...

"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim." Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız. Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan. ● "Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü. "Elindeki kanın yıkadığın vakit çıkabileceğini mi düşünüyorsun?" Ellerimi ardıma sakladım. "Eğer öyle düşündüysen yanılmışsın."