Annemin seslenmesiyle aşağıya indim Rengi atmıştı elindeki telefon kulağında kalmıştı öyle yanına gidip koluna dokununca rüyadan uyanmış gibi oldu.Bir anda bağırıp ağlamaya ağıt yakmaya başladı ağıt sevmezdim duydukça içim ürperir tüylerim diken diken olurdum Ağıt demek acı demek çaresizlik hissini bilinmezliği yaşamak demektir benim için. MARİN ŞİRAZ....MİR AMED BERWANİ

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Yapamazsın dediler , onların her şeyi satın alabilecek kadar çok parası ve çok fazla adamları var . Sen yetimhanede büyümüş hiç birşeyi olmayan birisin , ayakta duramazsın seni bitirirler dediler . Ben ise zenginlerin yalandan mutluymuş gibi davrandıkları o şaşalı hayatları en güzel yerden gören bir masaya oturdum . Masanın bir tarafına silahımı , diğer tarafına ise tesbihimi koydum ve arkama iyice yaslandım . Herkes bana korku ile bakıyordu , ne yapıyor bu adam diye . Mekanın sahibi yanıma geldi ve bana kim olduğumu sordu . - Ben Alparslan Veziroğlu .

Aşkın barut kokan hâli... UYARI! → İncelemekte olduğunuz kitap 16 yaş ve üzeri için uygundur. Olumsuz örnek oluşturabilecek unsurlar içermektedir. → Kitaptaki olaylar, mekanlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. → (Ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. → Kapak tasarımı şahsıma aittir. Şimdiden teşekkürler, iyi okumalar ᥫ᭡ #1 hayat (23/07/25) #1 saygı (12/07/25) #1 bayrak (03/02/25) #1 gerilim (28/12/24) #1 düşman (10/10/24) #1 öfke (12/09/24) #1 ayrılık (08/06/24) #1 wattpad (17/05/24) #1 görev (09/04/24) #1 heyecan (01/11/22) #1 sevgi (29/10/22) #1 intikam (03/09/22) #1 hırs (24/07/22)

02.07.24 Ağabeyi'nin hatası yüzünden berdel evliliği yapan Bulut, kocasının ve ailesinin zulmüne dayanamaz ve Kıbrıs'a kaçar. Kıbrıs'ta bordo bereli ve doktor olmaya karar veren Bulut sizce daha sonra ne yaşayacaktır? •Yükseliş •Asker •Özgürlük •Töre •Bağımsızlık Uyarı! Cinsellik ve şiddet içerir! 01.03.2025 #1 Bağımsızlık 10.04.2025 #1 Yükseliş

Kitap düzenlemeye alınmıştır.

Asker bir kadın ve Aşiret ağası bir adam

ŞİMŞEK Herşey binbaşının Hatay'a tayininin çıkmasıyla başlamıştı... Bakalım Binbaşı Deniz ŞİMŞEK bunca yıl sonra bulduğu gerçek ailesi ile anlaşabilecekmi ? Yeni hayatına uyum sağlamaya çalışırken ya aşk kapısını çalarsa ne yapacaktı ? Bunları öğrenmenin tek yolu var. Hazırsanız başlayalım .

Bir varmış, bir yokmuş. Masal bu ya, dağların göğe değdiği, gecelerin kurşun gibi ağır aktığı bir ülkede, zamanın bile cesaret edemediği bir hikâye saklanırmış. Rüzgâr, her estiğinde bu hikâyenin izlerini taşırmış; kimi zaman bir siperde kurumuş kanın kokusunda, kimi zaman da eski bir mektubun solmuş harflerinde fısıldarmış: "Her ihanet, bir gülüşle başlar..." Bir ülkenin kalbinde, iki kardeş büyürmüş aynı toprağın, aynı ekmeğin, aynı annenin duasında. Biri ateşmiş, biri duman. Biri gökyüzüne bakıp yıldızları sayarken, diğeri yerdeki gölgeleri sayarmış. Habil ile Kabil'in kaderi gibi, onların kaderi de birbirine düğümlüymüş. kanla, yeminle, ihanetle... Ve bir gece, yıldızlar tanıklık etmiş birbirine sırt çeviren iki kardeşe. Kurşunlar susmuş, vicdanlar konuşmuş. Bir hain çıkmış içlerinden. Ama kimdi? İşte hikâye burada başlamış. Masal bu ya... Kurşunlar kadar ağır yeminler edilmiş, Gözyaşıyla yazılmış mektuplar yırtılmış, Ve bir çift göz, yıllar sonra hâlâ aynı ismi fısıldamış: "Kardeşim..." İşte şimdi başlıyordu asıl hikâye. Aşkın gölgesinde saklanan ihanetle, İhanetin kalbinden çıkan bir aşk hikâyesiyle. Ve bir kardeşin, diğerini hem sevip hem yok etmek zorunda kaldığı o geceyle...

Kitap düzenlenecektir! Gökçen kimsesiz değildi onun vatanı vardı ve her şey vatan için deyip bu yola çıkmıştı. Hadi gelin hep beraber gökçenin hikayesini yazalım...