A devastating blast destroys civilization as Beatrice knows it, forcing her to face an entirely new kind of life. But life after the blast has more wonder and hope in it than she imagined. ***** After a series of atomic blasts force Beatrice Hicks and her family into their prepper bunker, they emerge to discover they are among the survivors of a nuclear apocalypse. Soon they find themselves clashing with rogue groups and contending with death in their quest to survive and build a new life in this daunting world. Amidst it all, Beatrice must fight to maintain her humanity, so that she can learn to see the beauty in her life after the blast and even find love where she least expects it. 2014 Watty Award Winner! Content Warning: death, gun violence, and assault

What if the person you trusted the most suddenly became a stranger, who desperately wanted you dead? And if an hour later, they were back to normal? Detective Jack Arnette was a respected cop, before a hostage situation went horribly wrong. Victor Slade is a meditating, hedonistic cop-killer. When Victor makes a pickup at the Seattle docks, Jack sees a chance for redemption. A simple arrest. Respect regained. But events spin out of control when Jack and Victor are quarantined with the dock workers and a virus that can make anyone go temporarily homicidal. Trapped by a SWAT team with orders to shoot anyone who leaves the building, Jack must deal with a cop-killer who has little to lose, and a group of innocents who could become just as dangerous. Who would you trust when anyone could become a killer?

Music:ON World:OFF Welcome to Syrus. Please pick up your complimentary pair of headphones at the gates. Plug them into your mandatory devices and skip to track four. Listen and enjoy. Cor's world is filled with notes and pitch and tone. Twenty three hours of the day she is hooked to the music mandated by the Serial Seven, Syrus' elite council. It is essentially every teenager's dream: Hit a button and drown the world out. But what happens when the music stops?

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

"Ben öbürleri gibi değilim," dedi Joce ona doğru tehditkar adamlarla yaklaşırken, Jane titriyordu ama bu soğuktan değildi, çocuk ürkütücü görünüyordu sadece. "Sorgusuz sualsiz hiç tanımadığım birine yardım etmem." "O zaman etme," dedi Jane ifadesiz bir sesle. Çocuk, kızın sesini ikinci defa duyduğunda tepkisiz kalmıştı. Joce, birden kızın havlusunu çektiğinde Jane engel olamadı ve ıslak elbisesiyle kaldı. Elbisesi vücuduna yapışmıştı, ince beyaz kumaşından dolayı teni bile görünüyor olabilirdi. "Kimse burada böyle bir elbise giymez. Çok pahalı olduğu her halinden belli," sonra gözlerini kıstı, "sen nereden geldin?" "Cennetten," dedi Jane çocukla dalga geçercesine, "ben bir meleğim." Ama dalga geçme fikri iyi bir fikir olmayabilirdi. Joce kızmış gibi kızın dirseğinden tuttu ve kendine çekti. "O zaman kanatların nerede küçük melek?" Jane, her an korkudan bayılabilirmiş gibi hissediyordu. Karşısındaki çocuğun ölümcül bir güzelliği vardı. Kızarken, sinirlenirken bile tapılasıydı. "Düşerken kırıldılar," dedi Jane titrek bir sesle.