*** Halo gözlerini Güllü'nün gözlerine dikti. Orada gördüğü korkuda hüküm süreceğine emindi. Ramazan'ı acıdan kahretmek istercesine kavuran bir sesle konuştu. "Her şeye razı mısın?" Güllü titredi, yutkunurken babasının canından önemli gelmedi hiçbir şey o an. "Her şeyine razıyım." Sesi kısıktı, titrekti. "Bacamın dibindeki konumundan haberin yok." dedi Halo net bir sesle. Güllü'nün fark etmesini istiyordu. "Gözümdeki değerinden, kalbimdeki nefretinden... Kanın belli, intikamımı aldığımda sana olacaklardan haberin yok. Kapıdaki köpeği bile senden çok sayacağımı göremedin. Seni ne için kullanacağımı sezemedin. Güllü. Bu ismi bir daha sana kullanmayacağımdan, buna layık görmeyeceğimi bilemedin. Her şeye razı mısın?" Güllü daha çok korktu, ağlamayı bir türlü kesemedi yine de sessiz kalamadı. "Halil İbrahim." diye fısıldadı. "Senin hiçbir şeyin babamın canından değerli değil, yapacağın hiçbir şeyden korkmuyorum. Yeminim olsun, her şeyine razıyım. Yine yeminim olsun, ismini ben de seninle kirletmeyeceğim." Halo öfkelenmişti. Güllü'yü kendisine yapıştırıp nefesini vererek konuştu. "Sen kimsin ki adımı ağzına alacaksın." Sonra öfkeyle Güllü'yü yere doğru fırlattı. Silahını indirirken İnci'nin yüzüne bakmadan konuştu. "Kızın dediklerimin ağırlığından habersiz, ne yapacağını ona sen anlatacaksın İnci." *** 18 YAŞ ÜSTÜ OKURLAR İÇİNDİR. Çatal Karam adlı hikayeyle bağlantılıdır.

•1990'lı yıllarda Adana'da geçen tutku dolu bir aşkın hikayesi. °Argo, küfür ve yetişkin içerik barındırır! °Yaş farkı bulunmaktadır! °Gerçek kurumlarla alakası bulunmamaktadır. °Her bir olay hayal gücümden ibarettir. 12.07.2023 ♧

Gökçe tacize uğradığı gecenin sabahında sevgilisi tarafından ihanetle suçlanacağını tahmin etmemişti. Kendini açıklama hakkı verilmemiş, aç susuz soğukta tek kelime konuşmak için beklediği adam acımasızca onu terk etmişti. Dünyanın merkezine koyduğu adamın onu hemen gözden çıkarması, işten çıkarılması derken içine çekilen kadının tek avuntusu hamile oluşuydu. Bebeğinin varlığından haberinin olması gerektiğini düşündüğü için Cihan'ın olduğu ortama girdiğinde bebeğiyle sınanacağı aklında yoktu. Bir kadının zengin güçlü bir adam karşısındaki kimsesizliğini, çaresizliğini, iftiraya uğradığını kanıtlamak için çabasını okumak isterseniz buyurun... Yüreğime Kan Damlar kitabımdan çok istenen Cihan ve Gökçe'nin hikayesidir. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

"Ve unutma Zümrüt; tüm çiçekler yavaş yavaş, kırmızı güller çabuk solar." *** 1980 yılının Mayıs ayında, Dilektaşı Mahallesi'ndeki aylardır boş olan daireye genç bir adam taşındı. Tek başınaydı, bir karısı veya çocukları yoktu. Kimseyle konuşmazdı ve soğuk çehresi, tenindeki yanığa benzer farklı renkte izleri, şüpheli hareketleri nedeniyle kimsenin de onunla konuşmaya niyeti pek yoktu. Mahalleli, bu suskun ve gizemli adamın dönemin şartlarını da göz önünde bulundurarak bir Amerikan ajanı olduğuna karar vermişti ve adama kendi aralarında 'Dilsiz Ajan' diye sesleniyorlardı. Zümrüt Ayten Özsoy ise henüz yirmisine yeni basmıştı. Altı çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydu. Hayat hakkında bilgisi bu aileyle ve bu mahalleyle sınırlıydı. Liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı, hayata en büyük kızgınlığı da buydu. Hayallerini baltalayan şey yoksulluk ve yoksulluğunun sebebi ise başlarındaki sorumsuz babalarıydı. Çoğunlukla bu kalabalık mahallenin cıvıltısında ömrünün çürüyeceğini ve ailesine rağmen yapayalnız öleceğini düşünürdü. Onun için hayat, ışıltılı bir oyun sahnesiydi ve bu sahne, akşam babası eve geldikten sonra perdelerini kapatarak karanlığa bürünürdü. Ve bir gün Dilsiz Ajan nihayet konuştu. Zümrüt Ayten Özsoy ise hayallerine çok yakın olduğunun henüz farkında değildi. (30.03.2021)

"Ne kadar güzel olabilir sözüne verilecek cevap bir bakışta vurulacak kadar olabilir ancak. Vurulmak diyorum. Bileniniz var mı vurulmayı? Kim bilebilir bir askerden başka vurulmanın manasını? Peri'ye göz değirmek yeter vurulmak için. Bir camın ardından görmek yeter. Bahçenin bir köşesinden öbürüne Peri'nin yürüyüp geçmesi yeter..."

Beni iyice tezgâha yaslayarak "Gülden," dediğinde "Bitti," diye tekrar ettim. "Unuttun mu? Aramızdaki her şey bitti?.." "O yüzden mi gözlerime öyle bakıyorsun?" diye sataştı bana. "O yüzden mi beni kıskandırmaya çalışıyorsun? O yüzden mi delirtiyorsun beni? O yüzden mi geceleri hayalimle orgazm oluyorsun?" "Sen..." "Söylesene Gülden, yetiyor mu?" Dudaklarını çenemde hissettiğimde gözlerim sessizce kapandı. "Söylesene," diye fısıldadı. "Söylesene Gülden, yetinebiliyor musun?" *** Alparslan Gündoğdu, karısını ve dört yaşındaki kızını bir yangında kaybetmiş ve yıllar sonra yeni bir başlangıç için her şeyi geride bırakarak İstanbul'a yerleşmişti. Geçmişin kötü hatıralarından kaçmak ve unutmak istiyordu ama kendini ansızın saçları ateşten bir güzele tutulurken bulmuştu. Gülden Seçkin, yemyeşil bakışları ve beyaz tenini çevreleyen kızıl saçlarıyla eşsiz bir güzellikti. Bazen sakar, bazen delidolu biriydi ve kendi sıradan hayatında her şey yolundaydı, ta ki sevgilisi tarafından aldatılana ve hiç ummadığı bir gece Alparslan Gündoğdu'yla karşılaşana dek... Kendini hiç tanımadığı bir adamın kollarına atarken bunun delilik olduğunu biliyordu, yine de o bakışlara karşı koyamayarak ona teslim olmuş ve işte o gece, her şey mahvolmuştu...

Gece karası saçları çöl meczuplarının diline destan bir prensesti Adala. Cesareti olanların bile, onun turkuaz gözlerine bakmaktan çekinmesine neden olan öfkesinin sebebi gizliydi kalbinin en kuytularında. Dudaklarının rengi, kan koyusu bir kırmızıyken, tek dokunuşu en lezzetli şaraptan bile tehlikeliydi gecenin kızının. Kılıçtaki ustalığı, rakslarından bile yamandı ama cesaretini kıran bir kişiye hep yenilgisini sunuyordu, bir gün onu alt edeceği günü bekleyerek. *** Aasraf, yalnızlığının ve korkularının karanlığında, o küçük bebeği ilk gördüğü an içinde ki şefkatin sevgi olduğunu anlayamayan küçük bir çocuktu. Saf kalbiyle ettiği yeminin, bir mühür olduğunu kim bilebilirdi ki? O da bilemedi zaten. Yıllar sonra öfke yüklü bir emirle, sultanın kız kardeşiyle evlendirilmesi kararlaştırıldığında, genç Aasraf, bir gelinle ne yapılacağını kendine sormadan tek bir saniyesi bile geçiremiyordu. İlk, her şeyi ardında bırakıp kaçmayı düşünse de onursuzluktu ona göre bu karar. Yine de kibrin sultanı diye anılan o çöl geceleri kadar güzel kızla değil evlenmek, yan yana bile gelmemek için çok yalvarsa da efendisine, dinletememişti kimselere. *** Çöl ve şarabın kavgasında kim galip gelir bilinmez ama çetin bir savaş olacağı, gelen aşk naralarından bellidir...