Ben senin benden gidişini sevdim adamım. O umursamaz bakışlarını sevdim. İğneli sözlerini sevdim. Sen konuştukça acıyordu seni seven yerlerim, batıyordu sivri iğnelerin... Ama yinede sevdim. Ben senin beni sevmeme ihtimalini bile sevdim. Sen şaşkınım! Sen benim ilk ve sonumsun. ÖYKÜ ERKEN Teşekkürler güzelim, bana aşkı öğrettin. Seni incittiğim de bile benim kollarımda ağladın, hep incitmek istedim. Ve ben güzelim, bir gün öleceksem eğer... Seni hissederek ölmeliyim. AYAZ ÇELİK

Mahkum edildiği yalnızlığa aşık olmuş bir adam. Acılarını, kalp kırıklıklarını, kaybettiği çocukluğunu içinde yaşayan ve gözlerini dış dünyaya kapatan Poyraz Mertoğlu, aşka dokunursa? Hiç hissetmediği duyguya sarılıp bilmediği dünyaya adım mı atacak yoksa geçmişte yaşadığı korkunun gün yüzüne çıkıp onu mahkum olduğu yalnızlığa itmesine izin mi verecek? Bembeyaz bir dünyaya açtığı gözleri bir an da karardığında, hiç bilmediği bir dünyaya mahkum olan bir kadın. Yürümesi gereken yolda koşmak zorunda kaldığında, dinlenebileceği bir sığınak ararken kendini aşkın eşsiz kollarında bulur. Zor ve acılı olan hayatından kurtulmak için elini aşka uzatacak mıdır yoksa önüne bakıp koşmaya devam mı edecektir? Öyle ki, yapacağı tercih hayatını tamamen değiştirecek ve bilmediği gerçekle yüzleşmek zorunda kalacaktır.

Bu programda "Benim Uğruma" adıyla yayımlanan ilk hikayedir. Kimler aklını yitirecek kadar sınanmadı ki? "Yiğit! Yeter artık yeter! Bunu bana neden yapıyorsun ha söylesene neden?" Bunu söyleyen Elif'e cevabım "Lanet olsun Elif Lanet olsun o günden sonra içimde ne fırtınaların koptuğunu bilmiyorsun! O günden sonra kendimi sorgulamamı sağlayan tek kisisin! O gün kendimden nefret etmemi sağlayan yine sensin! O lanet olası günden sonra yaptığımdan pişmanlık duymamı sağlayan yine sensin! Kahretsin ki umursamadan yaşadığım hayatımda pişmanlık duymadan, suçluluk hissetmeden, arkama bakmadan yaşadığım hayatımda aksini yaşatan yine sensin! Lanet olası o kadın gibi olmadığını kanıtlayan da sensin! Sinirlendigimde kendimi avutma şeklimin tam bir şerefsizlik olduğunu bana gösteren de sensin! En önemlisi şu siktiğim hayatımda bana aşkı öğreten de sensin!"

''Benim bir mucizeye ihtiyacım vardı ve hayat karşıma seni çıkardı.'' Umut, bizim aşkımızı güçlendiren en büyük şeydi. Elle tutulmaz, gözle görülmez ama kalbin en derinlerde hissedilir. Bunca zaman Kağan'ın sabrı olmasaydı nasıl yaşardım bilmiyordum. Hayatında ne kadar kötülük varsa ben yaşatmıştım. Hepsi benim yüzümdendi. Fakat bana olan sevgisinde bir gram azalma yoktu. Sadıktı. Her şeyimle seviyordu beni. Belalarımla, acımla, sevincimle... Kısacası yaptığım herşey onun için bir mutluluk sebebiydi. Bugüne kadar ne yaşattıysam, ne kadar acı çektirdiysem bin katını ben yaşamıştım. Onun gözlerinden akan her damla bana kor olarak yağmıştı. Şimdi onunlaydım. Herkese ve her şeye rağmen. Bizimkisi diğer aşklar gibi değildi. Basit bir adam ve kadın değildik. Çektiğimiz acılar kelimerlerle ifade edilemezdi. Sevdiğim adam ölümün pençesindeydi bir zamanlar. Hastaydı. Kanserdi. Ben yoktum. Kırmıştım, kırılmıştım. Zor zamanlarında bile destek olamamıştım. Acısına ortak olamamıştım. Yaptığım en büyük hatayda buydu zaten. Her daim yanımda olan adam düştüğünde elini tutup kaldıramamıştım. O kendi azmiyle ayaktaydı. Güçlüydü. O, benim öğretmenimdi. Bana hayatı, acıyı, aşkı, mutluluğu, sevinci ve az da olsa ölümü tattırmıştı. Ölümün soğuk nefesini ensemde hissetmiştim. Gözlerinde koyu kahverengi beni duygudan duyguya sürüklemiş, bazen acıma tuz basmış bazense sevincime ortak olmuştu. O, benim pusulamdı. Kendimden kaçıp kaybolduğumda yolumu gösterenimdi. Karanlık bir sokağa gireceğimde kolumdan tutup çeken, ateşe atlarken elimi sıkı sıkı tutup benimle gelenimdi. Geçmişimi kayıtsız şartsız kabul edenim, yaptığım her şeyin arkasında duranımdı. O, benim babamdı. Onca yıl hissetmediğim şefkati bana gösteren, sarıp sarmalayandı. Hatalarımı korkmadan, bağıra çağ

Yavaşça kucağından ayrılmadan doğruldum ve gözlerinin içine baktım. İçim yana yana zorlukla konuştum. Burnumu çeke çeke sordum içimden geçeni. Küçük bir kız çocuğunun babasına yaklaşması gibi yaklaştım ona. ''Küçük balık vardı ya,'' dedim sadece. Parlayan gözlerini gözlerime kenetlemiş öylece bakıyordu. ''O küçük balık kayboluyor. O küçük balık ilk kez birisine bu kadar aciz görünüyor, ilk kez tüm duvarları inmişken birine yakalanıyor. Peki o küçük balık şimdi ne yapacak?'' Ne denli duygularla dolup taştığımı anlayabiliyordu. Onun karşısında küçük durumda olmam ve onun bunun farkında olması hiç sorun değilmiş gibi gülümsedi. Sonra da belki de duyup duyabileceğim en güzel şeyi söyledi. Tüm nefesi yüzümü ısıtırken, o nefesi o kokusuyla karışıp vücuduma sinerken, gözleri gözlerime bağlanırken konuştu... ''O küçük balık,'' dedi çenesini kafama koyarken, ''O küçük balık her şeyi yaşaya yaşaya atlatacak. Ve o küçük balık büyümek için çabaladığı ilk yolunda ilk yaşını dolduracak. İşte o zaman, o mumu üflerken onu izleyen ben; onunla gurur duyacağım. Ben orada olacağım...'' - BU HİKAYE BÜYÜYEMEMİŞ KÜÇÜK BİR KIZ ÇOCUĞUNUN VE ONA BÜYÜMEYİ ÖĞRETEN BÜYÜK BİR ADAMIN HİKAYESİDİR. -

Denizi niye seviyorum biliyormusun?-Çünki, sevgimi sana denizde itiraf etmişdim. Güneşi neden seviyorum biliyormusun?-Çünki,yüzüne gün ışıkları düşünce çok güzel oluyorsun? Kedili pijamalarını neden seviyorum biliyormusun?-Çünki, onların içinde kendin gibi oluyorsun. Seninle film izlemeyi neden seviyorum biliyormusun?-Çünki, onun sayesinde seni daha çok izliye biliyorum. Spagettini neden seviyorum biliyormusun? Çünki, ilk defa sen bana onu yapmıştın. "Bunlar sadece bir kısmı senin bana sevdirdiklerinin.Sana olan sevgimi anlatmağa kelimeler,sözcükler yetmez küçüğüm" ---------------------- "Ben..ben böyle olsun istemezdim,Eylülüm.Ben seni kendime mahkum edemem.Gitmekte özgürsün" "Sen ne konuştuğunun farkındamısın?" "Evet,bu halimi görmüyormusun?Ben bile kendimi kabullenemezken"titreyerek ellerimi uzatıp sıcak elini avcumun içine aldım.Gözümden bir damla yaş dudağımın kenarı boyunca kaydı. "Ben seni böyle severken,seni nasıl bırakabilirim.Artık çok geç.Kalbim sana böyle bağlanmışken,senden ayrı nefes alamazken nasıl senden uzaklaşırım.Seni her halinle seviyorum ve seveceğimde.Bunu sakın unutma" Başlangıç tarihi:04.08.2017 Tüm hakları kendime aittir!!

^^ 'Sorunlu Aşk' Serisinin İkinci Kitabıdır. ^^ İlk kitabı profilimden bulabilirsiniz... Arda Bakır; ismi kadar asi ve mükemmel adam... Beni başlatan, bitiren, sonumu önceden belirleyen adam... Aşıksanız ve hatta evliyseniz hayat elbette size güzel. Peki ya bu ölümsüz bir aşksa?

^^ 'Sorunlu Aşk' Serisinin İlk Kitabıdır. ^^ Okulumda gayet mutlu bir hayat süremiyordum, ta ki kas yığını aslında kurtarıcım olmayan kurtarıcım beni bulana dek. Hayatımı daha da batıran bu adama aşık olmaksa hayatımda yaptığım hatalardan en mutlu olduklarımdan biriydi.

**İleriki bölümden kesittir** Kunter Arslanoğlu Odadan yavaşça çıkıp mutfağa ilerlerken Gül'ün sesini duydum. Mutfaktaydı sanırım. Biraz daha ilerleyince onu masanın başında kolları karnına dolanmış bir şekilde buldum. Ses çıkarmayıp bekledim. "Tamam bebeklerim. Hadi üzmeyin anneyi" ağlıyormuydu o? "Ta-mam! Bakın şimdi bunu çikolata olarak yiyorum tamam mı?" diyerek elindeki ekmeği şekere batırdı. "Immhh çok güzel dimi canlarım" bebeklerini okşarken hıçkırdı. "Hayır! Canımız çikolata çekmiyor. Çikolata istemiyorum. Çikolata değil dimi annem" kendini ikna etmeye çalışıyordu sanırım. O an dışarıya çıkıp ona çikolata getirmeyi çok istedim. Hemde öyle bir istedimki getiremediğim için içime bir şeyler oturdu. Daha önce kendimi bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Bir kaç ay önce değil çikolatayı ona getirmek, onu çikolata fabrikasına götürüp bütün çikolataları önüne serecek gücüm varken şimdi bir kavanoz çikolataya muhtaç olmak içimdeki ateşi körükledi. Bir şey söylemeden kendimi dışarı attım. Çeşmeden elimle su içip biraz hava alıp geri döndüğümde Gül odada gözleri dolu dolu etrafı izliyordu. "Gül?" hızla ayağa kalkıp önümde dikildi. "Gittin sandım" korkmuşmuydu gitmiş olmamdan? "Korkma buradayım. Yanınızdayım... "

Ecem Naz ULUTAŞ Sürekli korunup fırça yemek canına yetmişti Ecem Naz Komiserin..! Girdiği bütün operasyonlardan sonra dövdüğü adamlar için yazdığı savunmalar roman olacak kalınlığa gelmişti. Tabi dövdüğü suçluların açtığı davalarda ayrı bir roman olurdu... Babası ve Amcalarına bağlı çalışmak yetmişti artık canına attığı her adımı ondan önce öğrenip önlemelerinden sıkılmıştı bu yüzden gözünü karartıp tayini istemişti başına geleceklerden habersiz.... Hayatın aşkı ile tanışmak için yola çıkmıştı Tüm engellere rağmen...!! Ahmet Eren MERCAN Ağalığın başına geçtikten sonra çekilmez olan hali iyice çekilmez olmuştu..!! İşi ve ailesi tüm hayatıydı. Aile kavramı onun için her şeydi, Annesi ve kız kardeşi ise hayatının aşklarıydı. Taki İstanbul'dan ayaklarına gelen huzur veren mavilikleri görene kadar. Ateş ile Barutun hikayesini okumaya HAZIR MISINIZ? (+18 Sahneler İçermektedir.)