Karan Ağa bir kan davası yüzünden, sevebileceğine emin olduğu kızı alamazken, evlendiği kızı hiçe saymış sonunda pişman olmaya mahkum kalmıştı ... Ne diye başkasına aşık bir adama gelin olmaya razı kalırdım ki? "Size and olsun o zaman, ben bu kadına asla dokunmayacağım!" 𝒦𝒶𝓇𝒶𝓃 & ℳ𝑒𝒽𝒾𝓃 ~Töre KURGU DA ANA KARAKTER İSİMLERİ WATPAD DE Kİ TÖRE KİTAPLARINDA İLK DEFA BANA AİTTİR! KURGU VE İSİM BAKIMINDA DA WATPAD DE İLKTİR ! VE ŞAHSIMA AİTTİR !

Yalancı töre serisinin ilk kitabı Uyarı; bu kitap 18+ sahneler barındırır Giriş notu; Hikayemde 'berdel' adı altında bir kadının zorla sevmediği bir adam ile evlendirilmesi, küfür, şiddet ve cinsel içerikli ögeler bulunmaktadır. Rahatsızlık duyacağınızı bildiğiniz kitaplara kötü yorumlar yaparak lütfen kişinin yazma hevesini kırmayınız keyifli okumalar dilerim' KESİT& Mirhan yaşlı adamın tarif ettiği gibi Amed konağının önüne geldikten sonra, avuçlarını yaslayarak, sinirle kapıya vurmaya başladı. Birkaç dakika sonra kapı kendisine şaşırmış bir şeklide bakan, Mihriban tarafından açılınca, hiç beklemeden içeriye girdi ve ona "ne oluyor ya?" Diye bağıran kadınının sorusunu umursamadan, elini kadının bileğine uzatarak, onun narin bedenini sertçe göğüsüne yasladı. Daha sonra Perişan hâlde kendisini izleyen Amed ailesinin fertlerine hitaben bağırmaya başladı. "Hazırlanın töre ne diyorsa o olacak! Eğer o sizin it oğlunuz ve kız kardeşim beş gün içersinde bulunamazsa. Mihriban Amed'de berdel yolu ile benim gelinim olacak!" Dedi ve müstakbel karısını bileğinden nazikçe tutarak, konaktan çıkardı. TANITIM& Hiç sevilmeyeceğini bilmesine rağmen, yüreği aşk sandığı minnet duygusuna kapılmış, yeri geldiğinde inatçılığı ile insanı çileden çıkartabilen bir kız mihriban Amed Dağları taşları yerinden oynatacak heybeti ve bir kasırga gibi insanları oradan oraya savuran öfkesi ile tanınmış ihaneti en iyi tatmış ve gerekli cezayı acımadan kesmiş bir ağa mirhan korhan "Tek bir şartım var! kızın ile evlenmek istiyorum" Hikayenin tüm hakları bana aittir. Herhangi bir kopyalanma yada çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Yıllardır ardı arkası kesilmeyen cinayetlerin peşinde olan bir polis ve katilin baş düşmanı bir savcı. Katilin mahvettiği hayatlardan her birinin hesabını sormaya yemin etmiş Kamer Sonat, katil ile bağlantısı olduğunu öğrendiği Leyal Erden'i yakın takibe alır. Her yeni bilgide kızın kendisini katile götüreceğinden emin olmaya başlar ancak birleştirmeye çalıştığı bu yapbozda uyumsuz parçalar ortaya çıkar. Şüphe tohumları ikisi için de katlanarak artarken hem zihinlerinde hem de kalplerinde bir savaş vermeye başlarlar. Yolun sonuna doğru atılan adımlar, onların kaderini de belirleyecektir. "Hayatınızın portresine kan damladıysa artık sıradan olamazdınız."

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

İstediğiniz kadar dünya tekin bir yer değil deyin, eğlendiğim sürece burası tam bana göre bir yer.

Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi, duymadı, bilmedi... Bir süre sonra aslında olayların tam ortasında olduğunu fark etti. Nefes alamadı, boğuldu. Dedesi Çağdaş Bey, anneannesi Nigar Hanım, dostu Meral ve Uras... Bilinmeyenlerle boğuşurken kaybedeceklerinin farkındaydı. Aydeniz kabullenmişti bunu artık. Ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın muhakkak yakalanacaktı. En iyisi hayatında şiddetli depremlere neden olan sırları öğrenmeye çalışmaktı. Aşkı, ailesi, zamanı ve değer verdiği herkes... Tanıdığı herkes bir şekilde genç kızın koluna yapışıyorlardı. Herkesin bu döngüde bir yeri vardı. Bu döngünün bir de adı vardı. Aydeniz Döngüsü... Ay ve denizin birleşip, parladığı yerde doğan bir aşk hikayesi.

Elimin altında kalemimle ıslanmayı bekleyen defterime değen boş bakışlarım daha da bulanıklaştı. Şimdiye kadar yazdığım en zor cümleler kalemimden dökülmemek için direniyor gibilerdi. İlk ve son kez birini öldürmek üzereydim, hem de kelimelerimle... Tüm o eğlendiğimiz anların ardından etrafa dağıttığı buruk bakışları hayatım boyunca unutmayacaktım. Behçet Aral, 1972.

Fırça izleri canlandığında onlar çıkacak ortaya. Efsane şöyledir. Çalınan en eski eşya ele geçirildiğinde renkler ayna olur kumaşın üstünde. Her ayna bir yansıma her yansımanın bir gezgini vardır. Çizilmiş her zaman birer kapıdan ibaret. Son Akşam Yemeği'nden bir kadeh alabilir, Kaplumbağa Terbiyecisi'nden bir kaplumbağa sahiplenebilirsiniz. Hayatınızı ortaya koyacak cesaretiniz varsa eğer tarihi değiştiren kadın ya da adam bile olabilirsiniz. Ahşap çerçeveler çatırdadığında onlar çıkacak ortaya. Şimdilik sadece biri... "Beni burada bırakma. Bu çizilmiş gökyüzünün altında en çok yaratılmış gökyüzüne bakmayı özledim." Tablo Gezginleri başlıyor.