Μια εναλλακτική Β' σεζόν, όπου ο Κωνσταντής δε βρίσκει στην Τρούμπα δυο βασανισμένα γαλάζια μάτια... βρίσκει τέσσερα. [Canon-Divergence AU, Rated: M (περιγραφές ερωτικής πράξης, απρεπής γλώσσα, βία, πορνεία, ναρκωτικά), B26+] "Tο αίμα που κυλούσε στις φλέβες της ήταν μολυσμένο. Μα εκείνο που μεγάλωνε μέσα της γεννήθηκε φωτεινό, με ένα γέλιο που έκανε τις πικραλίδες να χορεύουν. Δε θα άφηνε τίποτα να το αρρωστήσει. Ούτε καν στο πιο άρρωστο μέρος του κόσμου".

Το sequel του Λυσσαροφάνφικ (Ήταν 8...) είναι εδώ! Η... επόμενη μέρα μέσα από την μαεστρία της πένας του πολυγραφότατου @kwtsosstamiris_

"Ένα αστέρι με πλάνεψε, Γιάννο. Ένα αστέρι είναι εκείνος. Ο Αποσπερίτης έλαμπε αυτό το καλοκαίρι περισσότερο από κάθε άλλο. Αυτός με οδήγησε...„ Διαφάνι 1958 Τι κι αν ο Σέργιος Σεβαστός διάλεγε τη μικρή Σταμίρη; Οι ελπίδες μας εναποτίθεται πια στον Αποσπερίτη, μήπως και καταφέρει να γίνει Αυγερινός. Υ.Γ. "Και τον Κώτσο σαν θα κλαις, θα βρεθείς στις Τζιτζιφιές"

Τα μέσα του 1966 βρήκαν το Διαφάνι να μετράει τις πληγές του. Κανείς δεν είχε μείνει ανεπηρέαστος από τα γεγονότα που ταλάνιζαν εδώ και χρόνια το χωριό. Η ελπίδα, όμως, αναγεννιέται πάντα μέσα από τα χαλάσματα, αγγίζοντας ακόμη και τους πιο σημαδεμένους... ακόμη και τον Λάμπρο και την Ελένη... Μία ιστορία για το τι θα μπορούσε να μεσολαβήσει από το τέλος του Β' Κύκλου έως και περίπου την επιβολή της Δικτατορίας, για το αγαπημένο μας ζευγάρι.

Σταματησαν να κελαηδούν οι σπινοι. Μόνο σιωπή, μοναξιά, όλεθρος... Ήταν Μάιος όταν τραγούδησε τελευταία φορά, από τότε δεν τραγούδησε ποτέ ξανά. Χάθηκε η μουσική, χάθηκε και η χαρά.

Είναι τα εγκαίνια της Μπουάτ στη Λάρισα, όμως η Δρόσω διστάζει να πάει. Πέντε μήνες έχουν περάσει χώρια, γιατί ταράζεται τόσο στη σκέψη να τον ξαναδεί; [Canon-Divergence AU, Multi, Rated: Τ (περιγραφές ερωτικής πράξης, απρεπής γλώσσα, σκηνές βίας), Β151+]

Η αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Είναι ικανή, όμως, να ξεπεράσει ακόμα και τον θάνατο; Δύο ερωτευμένες καρδιές, κλεισμένες μέσα σε μία μικρή, λευκή αχιβάδα, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα...

"Το μεγαλύτερο δωμάτιο ... ετοιμάζεται μέρα με τη μέρα να υποδεχτεί το νέο του ένοικο. Έχει μετατραπεί στο δικό τους "μικρόκοσμο", όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν. Απ' άκρη σ' άκρη αραδιασμένα πολύχρωμα αντικείμενα που τους ωθούν να οραματίζονται ένα όμορφο μέλλον. Ειδικά τις πρωινές ώρες, όταν οι ακτίνες του ήλιου εισβάλουν με περισσότερη άνεση, λούζοντας το χώρο με φως, μοιάζει βγαλμένος από παραμύθι. "

Μπορούν ένα γλειφιτζούρι και λίγη μαγεία να γίνουν τα καύσιμα για το πιο όμορφο μενεξεδί αεροπλάνο, ώστε να ξεκινήσει το ταξίδι του για τον Παράδεισο; Μάλλον ναι {Από εδώ το πρώτο μου φικ, με το ολόδικό του universe, καθώς έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος που βλέπω πλέον την ιστορία τους, τα παιδιά τους... Το κοκοράκι όμως είναι "το ήμισυ του παντός" κι έτσι θα έχει αιώνια μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ελπίζω και στις δικές σας.♡}

Να μη ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα, που έβαλες εμένα πάνω από εσένα, αψηφώντας το χρόνο, την απόσταση, την ταλαιπωρία σου. Που έκανες πράξη την υπόσχεση σου πως θα παλέψουμε να πάρω πίσω αυτό που μου στέρησαν. Ούτε συ θέλω να την ξεχάσεις αυτή τη μέρα. Να σου θυμίζει πάντα πόσο εύκολα φέρνεις το φως στις ζωές όσων αγαπάς. Να σου θυμίζει ότι κάποιες φορές τα θαύματα κρύβονται μέσα μας. Στην επιθυμία μας να γίνουν πραγματικότητα.