Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Bi bakalım zirvede kimler varmış ... Hmmm

Ferit'in açık olan çalışma odasının kapısının önünden geçerken, göz ucuyla içeriye baktım. Hala bu odaya girmemi neden istemiyor anlamış değilim. İçimde ki merak beni içeri doğru çağırınca usulca süzülüp etrafı hızla kolaçan ettim. Dikkatimi çekecek hiçbir şey yoktu, masanın üzerinde ki laptoptan başka. Açık olan laptoptan önce sosyal medya hesaplarımı kontrol ettim, fakat hala kapalı ve şifreleri kabul etmiyor. Arama motoruna adımı yazdım ve gördüklerime inanmak dakikalarımı aldı. Tekrar tekrar defalarca adımı yazıp aynı haberle karşılaşınca koltuğa yığılıp kaldım... TRAFİK CANAVARI YİNE CAN ALDI 24 yaşında ki Melek Sezer karşıdan karşıya geçerken hızla gelen arabanın çarpmasıyla metrelerce sürüklenip feci şekilde can verdi. Olay yerine gelen ambulans yaralının tüm müdahalelere rağmen kurtulamadığını açıkladı. Kırmızı ışıkta durmayıp genç kızın ölmesine sebep olan araba şoförü, tutuklu yargılanmak üzere cezaevine gönderildi. Genç kızın cesedini teşhis etmekte zorlanan aile sinir krizleri geçirdi. Baba Haluk Sezer bu işin peşini bırakmayacaklarını, suçlunun en ağır cezayı alması için elinden geleni yapacaklarını gözyaşlarıyla anlatırken, anne Elif Sezer'in sakinleştiricilerle ayakta zor durduğu görüldü. Olayla ilgili görüntüler aşağıda ki videodadır. Kaç defa okudum bu yazılanları bilmiyorum. Benim ölüm haberim alenen gözümün önündeydi, videoda ki görüntülerde karşıdan karşıya geçen gerçekten bendim, hatta çarpan araba gerçekten de bana çarpıyordu. Haber tarihi ise Ferit'le evlendiğimiz güne aitti. Bu nasıl bir oyundu ve ben bu oyunun en salak oyuncusu muydum?...

Parmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

"Biliyor musun? " dedi. Bir müddet sonra " öyle kolay değil benden kurtulman." Dilinin ucundaki bir itiraf dökülmüştü geceye. Lâkin benim kalbimi yangın yerine çeviren bir itiraftı bu. "Sana öğretemedim..." Nereye kaçarsan kaç, nereye gidersen git seni bulurum. Cehennemin dibine bile gitsen.. yine gelir bulurum seni..." "Bulursun" dedim. Kaderime boyun eğmeyi kabullenmem için sarfettiği bir kaç söz yeterliydi. Biliyordum. Bir kez daha anlamıştım kaçışım yoktu.

"Acı çekmenin yaşı olmazdı ve olmadı da... Acı çeke çeke büyüdüm acılarımın üstesinden gelerek, ayakta dimdik durarak büyüdüm tüm kadınlar gibi... Baba sevgisinden yoksun bir kadın olarak büyüdüm ve bir babanın kızına yapabileceği tüm kötülükleri yaşayarak büyüdüm. Ama her kadın gibi hayata tutunmak için, kimseyi incitmemek için her şeyden vazgeçmiş bir kadın gibi büyüdüm..."

Pelin bir kış gecesi çalıştırdığı pastahaneyi kapatırken 7 sene önce kaybettiği nişanlısına benzeyen Emir adında biri içeri girip adres sorar. Pelin bu benzerlik karşısında şaşkına döner. "Yavaşça gözlerimi kapattım uyumaya çalıştım, fakat uyuyamıyordum." "Tavana bakıyordum ki o sırada gözümün önüne trafik kazasında kaybettiğim nişanlım geldi." "Gözümden yavaşça bir damla yaş aktı."

Bilinmeyen numara: Sevgili doktorum benimle ilgilenir misin? Bilinmeyen numara: Yoksa meyve kestiğim bıçağı kendime saplayacağım Devrim: Ucu daha sivri bir bıçak tercih etmelisin, dünyadaki son anın acılı olmamalı Bilinmeyen numara: Başka bir yol mu denesem Bilinmeyen numara: Kan akarsa yerleri kim temizleyecek Devrim: Seni bu yoldan döndürmek isterdim ama şu an kendi götümü kurtarmaya çalışıyorum Bilinmeyen numara: Aa o zaman intihar işini biraz erteleyelim Bilinmeyen numara: Noldu anlat

Victor Hugo, 1829 yılında yayımlanan Bir İdam Mahkûmunun Son Günü'nü yazdığında 26 yaşındaydı. Genç yazar, ölüme mahkûm edilen bir insanın son gününü büyük bir ustalıkla anlatarak kamu vicdanını etkilemeyi ve idam cezasına karşı bir protesto hareketi başlatmayı amaçlamış, başarılı da olmuştur. Bugün dünyanın birçok ülkesinde idam cezası yürürlükten kaldırılmışsa, böylesi bir cezanın hem trajik hem de insanlık dışı yanını daha XIX. yüzyılın ilk yarısında gözler önüne seren Hugo'nun bunda hiç de azımsanmayacak bir payı olsa gerek. Şiirleri, oyunları, Sefiller ve Notre-Dame'ın Kamburu gibi yapıtlarıyla Romantik dönem Fransız edebiyatının en saygın yazarlarından biri olan Victor Hugo'nun bu romanının bir başka önemli özelliği de, bir tür "zihinsel otopsi" niteliği taşımasıdır. Can Yayınları Çeviri: Erhan Büyükakıncı