''Bu ellerden sonra değecek başka bir elin tek amacı bana daha fazla zarar vermek olur. İşte bu yüzden senden gitmeyeceğim. İstesen de istemesen de.'' Kalp atışları ölümün ayak sesleridir. Onun her kalp atışı sonunu kendi elleriyle hazırlıyordu. Ellerini kaldırıp ölüme teslim oluyordu. ''Sen solumda atıyorsun. Soluğum da yaşıyorsun.'' ''Gözlerimi açmak istemiyorum. Bu rüyanın bitmesini istemiyorum.'' ''Bu bir rüya değil güzelim. Senin kabusun. Canın çok acıyacak. İşte bundan korkuyorum.'' Her gün ölüme doğru atılan bir adımken listesini çıkardı. Alması gereken bir intikam vardı. Sonucuna hazırlıksız yakalandığı bir intikam. ''Ne yazık ki sen bir ölüye aşıksın!'' ♠ ''Şu anda bile senin gözlerinde sakladığın cenneti, kalbinde ki o derin sevgiyi deli gibi arzularken sana dokunamıyor olmamın tek sebebi bu.'' https://www.facebook.com/PsikopatYazarTanecigi 8 Ekim 2014 - 1 Temmuz 2015 ©Tüm hakları saklıdır.

"Seni çok seviyorum ben.. O aptal filmlerdeki çiftler gibi davranmayalım. Hemen ayrılmak için yer arayanlar var ya onlar işte... Hem hayatta çok az şey böyle nadir bulunur. Öyle ki bizim hikayemizde tuhaf sahip şeyler var. Karşı konulamaz ve insana güzel hissettiren..." "Ne gibi mesela?" derken bana cesaret aşıladığının farkında mıydı acaba? "Tanıdık bir koku gibi Kerem... Çok uzaklardan beridir aynı kalmış bir koku var ki, sevmem için bana emrediyor!" İşte o anda aşağıya sallandırdığı kolları daha fazla karşı gelemedi ve beni belimden sarıp kendine çekti. Başı yavaşça eğildi ve burnunu saçlarıma bastırıp boynuma ulaştı. Konuşurken ılık nefesi beni gıdıklıyordu. "Senin bu karşı konulamaz kokun gibi mi?" "Kerem.." deyip fısıldarken kendimi ona daha çok bastırıyor, kalbimden içeri sokmak istiyordum adeta... "Yekta'm... Güzel Yekta'm... Öyle haklısın ki... Kokun bana çocukluğumu hatırlatırken, geleceğimi de bahşediyor..." HİKAYE 2014 YILINDA YAZILMIŞTIR. TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

Her şeyden uzak,ailesi paramparça ama her şeye rağmen kendi ayakları üstünde durmaya çalışan bir genç kız. Devrim Atahan Yaşadıkları ve gördükleri sayesinde olgunlaşmış ama içinde bir yerde yaşayamadığı çocukluğunu az da olsa büyütmeye çalışan bir genç adam. Araf Yıldırım Karşılaşmaları Tesadüf eseri miydi yoksa Kaderin onlara oynadığı bir oyun mu? ღHer ne kadar kendi hikayemizin kahramanı olsakta,hayat bize her zaman kendimiz olma şansını tanımaz. Hikaye bizimdir ama kontrol kaderin elindedirღ

Hikayenin tüm hakları yazara aittir.İzinsiz çoğaltılamaz hiçbir şekilde başka amaçla kullanılamaz iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz.

*** "Ayrılan sendin." Bu sefer düşünmeden cevaplama sırası bendeydi. "Daha öncekilerde de bendim." "Her neyse. Beni hiçbir şekilde ilgilendirmez. Acından..." dalga geçer gibi bir ses tonuyla söylemişti bu kelimeyi "...bahsettiğim için kusura bakma." Birkaç saniye sessiz kalmıştık. Sessizlik içimi yiyordu ve o kızla olan yakınlaşması... Hayır, dayanamayacaktım. Sormak, laf dokundurmak zorundaydım. Sanki hakkımmış gibi... "Ben de biraz evvel ilgilendiğin kızla dans edersin diye düşünüyordum." Bir kaşı yukarı kalkmıştı ama dudakları da kıvrılmıştı. Hatta, kendini gülmemek için zor tutuyor gibiydi. Komik bir şey mi söylemiştim? "Eğer onu dansa kaldırmasalardı onunla ederdim." Bana şu cevabı vermek yerine yumruk atsaydı, bundan daha az bir etki yaratırdı. Bir anda kızı masasında gördüm. Daha fazla aşağılanmaya dayanamayacaktım. Elini bıraktım aceleyle, diğer elimi de omzundan çektim. Şaşkınlıkla bana bakarken gözlerinin içine baktım ve onu daha fazla merakta bırakmadım. "Kendisi şu an boşta. Kaldırabilirsin." dedim ve hızlı hızlı pistin dışına yürümeye başladım. Ama çok geçmeden bileğimden yakaladı ve tüm vücudumun, elektrik çarpmış gibi titremesine neden oldu. "Ama şu an seninle dans ediyorum ve pişman değilim." *** Kader, bir defterde yazılı olsa, hiç korkmadan o sayfaları kopartabilecek cesarette olan Rüzgar, cesaretini sadece Eylül'ün aşkında bulamıyor. Eylül'ün gözlerine bakarken, altına işemiş bir çocuk gibi korkak ve çaresiz. Aşk cesaretini bulamayışının tek sebebi yıllarca bu duyguya inanmayışı değil. Bunun gerçek sebebi yıllar öncesinde gizli. Eylül'se bunu bilmiyor ve çaresizce 'Neden' sorusunun cevabını arıyor. Bulabilmekse, hemen hemen zamanı geriye döndürebilmek kadar güç.

"Baran daha ne kadar peşimden koşmayı düşünüyorsun?" Elini gayet rahat bi tavırla omzuma atıp beni kendine çekti. "Sen beni sev,ben yine senin peşinden koşarım.Sevcen mi kız beni?" diyerek yanağımdan makas aldı.Kolunu omzumdam çekip yüzüne doğru baktım."Baran Bartu Karademir, bak sana son kez söylüyorum ve kalbini kırmak istemiyorum,benim daha bir ay önce bi ilişkim bitti ve ben daha yeni yeni kafamı toplamışken,yeniden bir ilişkiye başlayıp sonra tekrar yıkılmak istemiyorum.Beni de anla lütfen,birisine daha güvenip güvenimin boşa çıktığını görmek istemiyorum." Böyle söylediğim için pişman olmaya başlamıştım bile. Baran burun kemerini sıkıp,derince bi nefes aldı.İşte şimdi başlıyoruz.

Yıllarca abim diye sevdiği aile dostlarının kızı.. Yıllarca aşık olduğu bir adam.. Aral ve Asude... Aslı'nın yardımlarıyla bakalım bir aşk doğacak mı Aral'ın kalbinde..