Olmayacak bir yerde yolları kesişen iki küçük çocuktu onlar. Ama nereden bilebilirlerdi ki yıllar sonra kaderlerinin birbirlerine bağlanacağını. Onlara sorulmadan verilen kararların altında ezilmek yerine savaşmak, aşık olmamak için verilen çabanın boşuna olmasıyla devam eden ufak bir rastlantı hikayesiydi. İçine sürüklendikleri hikayelerini kendileri yazmak için verecekleri tüm çaba boşa gidecekti. Zorla evlenmelerini engelleyemedikleri gibi kalplerine de söz geçirememenin acısını ikisi de en derinden hissedecekti. Belki de her şeyi akışına bırakmak en doğrusu olacaktı. Kaderle savaşmanın anlamsız olduğunu anladıkları an ise aşka çoktan tutulmuş olacaklardı. -- "Bana dokunmana asla izin vermem!" diye diklendim karşısında. Gelinliğim ile ne kadar çaresiz görünüyordum oysaki. O bakışının altında ezildiğimi hissetmiştim. Olanlara karşı gelemedim ama bu adama karşı gelmeliydim bir şekilde. Sevmediğim biriyle birlikte olamazdım çünkü. "Evlenmem de demiştin," dediğinde beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Beni bununla vurmaya çalışıyordu ama ben buna izin vermezdim. "Sen neyi ima etmeye çalışıyorsun?" diyerek diklendim karşısında tekrar. Bu iş hiç olmayacak yerlere gidecek gibi hissediyordum. "Normal şartlarda asla dokunmak isteyeceğim biri bile olamazsın sen," dedi ve devam etti. "Ama ben sağlıklı bir erkeğim ve artık bir karım var," dedi. "Karım da sensin ve istesen de istemesen de bu iş olacak," dedikten sonra arkasını döndü. Lavaboya girerken son kez seslendi. "Hayatımda başka kadınlar olsun istemiyorsan söylediklerimi iyi düşün," dedikten sonra kapıyı çarparak içeri girdi. Geriye tüm bu sorunlarla beni baş başa bırakmıştı. Bu saatten sonra tüm olanları kabullenmekten başka ne şansım kalmıştı ki? Not: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR..

Aypare, ay ışığında ki mavi gözlü bebek... ⏳⌛ Fazilet, "ismini koyalım. Bebek mi diyeceğiz." Mehmet, "bence adı bebek olsun. Benim dilim alıştı bebek demeye." Şukufe, " Zeki kardeşim, sen ve Toygar konuşmasın lütfen." Mehmet Şukufe'ye göz devirerek beşikte yatan bebeklere döndü. O sırada Parlak fikirlerden biri daha söylendi. İsmet, "Bence Yağmur olsun. Yağmurun altında bulduk." Şukufe sabır çekerek kardeşine döndü. Bu ailede ondan zeki kimse yoktu. Ona göre tüm kardeşleri aptaldı. "Çocuk yağmur yüzünden hasta, sen ona yağmur ismini mi koyacaksın?" İsmet sinirle ablasına döndü, "çok zekiysen sen bul!" Agâh efendi bu tartışmaya son verecek fikri attı ortaya, "ay gibi parlıyor. Ay ışığı gibi güzel. Aypare olsun." Şukufe babasının fikrini sevdi. "Evet, en mantıklısı." Fazilet, "benim kızım ay kadar güzel olacak." Toygar sinirle annesine döndü. "Ben buldum, mavi benim!" Herkes Toygar'a gülerken Toygar somurtarak bebeğe bakıyordu. O bulmuştu işte, ne vardı onun olsaydı? ⏳⌛ ! İlk kitabım olduğu için yazım yanlışları vs olabilir !

°19.12.21 *Yaş farkı içerir.

İç anadolunun küçük bir kasabasına doğru , hükümete isyan eden bir anarşiyle yapacağı röportaj için yola çıkan ülkenin en önemli gazetecisi Hakan.. Kadınların ötekileştirildiği bir köyde babasız büyüyen ,horlanan aşağılanan buna rağmen dimdik durmayı başaran Atiye... Bu iki insanı karşılaştıran yağmurlu bir gece, köylülerin her şeyi yanlış anlaması ve bu isteksiz iki genci birbirine bağlayan bir düğün. Bu düğün sadece iki kişi arasında değil. Hakan'ı İstanbul'da bekleyen 7 yıllık nişanlısı Bade'yi de içine alacak olaylar girdabı. Bu hikaye de bir kız çocuğunun ayakta kalma savaşı , kendine bir kimlik edinme davası, aşkı , imkansızı , dostluğunu bulacaksınız.

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Kızgındı. Öfke tüm bedenini sarmıştı. Kırmızı dudaklarını büzmüş, sarı saçları kuş yuvasına dönmüştü. İnce parmaklarını hışımla çantanın olduğu masaya çarpıp öne doğru eğildi. "Çocuklarım nerede?" diye öfke ile bağırdı. Hamza gözlerini genç kadının öfkeli yeşil gözlerine çevirdi. Sonra yavaş yavaş tüm yüzünde gezindi. Biraz aşağıya inip beyaz gömleğinden gözüken derin göğüs dekoltesinde takılı kaldı. Bu kadın Hamza'nın sonu olacaktı. Eski karısı... Çocuklarının annesi... Artık küçük düşmanıydı, küçük ve huysuz...

DİKKAT: Okuyacağınız bu kitap bağımlılık yapar. Çokça ağlar, hiç beklemediğiniz bir anda gülersiniz. Eh! İşin içinde biraz sinirlenmek de var tabi😊 Not: Kitap klasik bir zorba erkek hikayesi değil, çok karakterli bir hikayedir. MART 2021/ #merak 1. MART 2021/ #kaçınılmaz 1. MART 2021/ #vazgeçilmez 1. HAZİRAN 2021/ #merak 1. ARALIK 2021/ #gelecek 1. OCAK 2022/#gelecek 1. MART 2022/ #romantik komedi 1. BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE OLAYLARIN GERÇEK HAYATLA ALAKASI YOKTUR! +18