"Güçlü olan yaşar, güçsüz olan ölür ve sen Eflin Doğan güçlü gibi gözüksen de güçsüzsün izle kardeşinin ölümünü." Bir silah patladı gökyüzü yerime öfkesini kustu. Bir çığlık gökyüzünü parçalamak ister gibi yankılandı. "Hayır!" Ellerimin arasından silahım düştü Oğuz'a doğru koşmaya başladım. Oğuz sertçe yere düştü. Azat'ın hayır diye bağırması hâlâ kulaklarımdaydı. Oğuz'un yanına gidince gözlerinin içine baktım. "İyi misin?" Kolundan akan kana baktım başını salladı. Derin bir nefes aldım annem ve babamın üçüncü ölüm yıldönümünde kardeşimi de kaybettim diye aklım çıktı. "Oğuz hemen uçağa gidin bir an önce buradan gidin." Oğuz vurulunca elimdeki silahımı düşürmüştüm. Yerde duran keleşi aldım. Bize doğru koşan teröristi alnının çatından vurdum. Oğuz ve yolcuların uçağa binmesini sağladım. Oğuz elini uzattı. "Hadi abla gidelim buradan." Oğuz'un gözlerinin içine baktım. "Buradan git merak etme bana hiçbir olmayacak." Oğuz bu sözlerime itiraz etti gidelim dedi. Ama olmazdı annem, babam ve Can'ın katilinin gitmesine bir kez daha izin veremezdim. Onun gitmesine bir kez sebep olursam Maya'nın silahından çıkan kurşun bu sefer Oğuz'u ellerimin arasından alabilirdi. "Abla dinle beni bak onlar çok tehlikeli ailemden geriye tek sen kaldın sana bir şey olmasına izin vermem." Bir taraftan Oğuzla konuşurken, bir taraftan da bize doğru gelen teröristleri vuruyordum. "Olmaz Oğuz, Azat ve Maya'nın kaçmasına izin veremem. Sana dediğimi yap. Çatışmanın ortasında uçağa müdahale edemezler hemen uçağa bin ve Türkiye'ye dön." Oğuz itiraz edeceği an sertçe gitmesini söylediğimde uçağa bindi. Sahra'yı fark edince ona doğru koştum. Kurşun bitmişti keleşi yere attım. "Hemen uçağa bin." Kolundan tuttum ayağa kalktı elinde tuttuğu silahı bana uzattı. Silahı elinden aldım. Cover by: eskisever

Eledim eledim höllük eledim, Aynalı beşikte canan bebek beledim. Büyüttüm besledim asker eyledim, Gitti de gelmedi canan buna ne çare, Yandı ciğerim de canan buna ne çare. Bir güzel simâdır aklımı alan, Aşkın sevdasını canan sineme saran. Bizi kınamasın ehli dil olan. Gitti de gelmedi canan buna ne çare, Yandı ciğerim de canan buna ne çare... Gökhan Yüzbaşı yanık sesi ile elledim elledim türküsünü söylerken aile özlemi bir kez daha burnumda tüttü. "Komutanım, Yaşar Albay sizi odasında bekliyor." Askerlerden birinin yanıma gelmesi ile düşüncelerimi bir kenara bıraktım. Komutanın odasına geldim kapıyı tıklattım. "Gel." Kapıyı açtım Komutanın karşısına geçtim. "Emredersiniz Komutanım. " "Ayla 5 dakika içinde timi topla." "Emredersiniz Komutanım."

"Bu böyledir diye diye kaç kadın eski kocası tarafından katledildi. Sessiz kalmak çözüm mü sence?" Kollarımı iki yana açtım. Sırf şiddet gören kadınların yanındayım diye beni korkutabileceğini mi sanıyordu? Namlunun ucu alnımın ortasındaydı. Silahların içinde büyüyen bir kadını silah ile korkutabileceğini gerçekten düşünüyor muydu? "Susacaksın davayı leyhimize sonuçlandıracaksın yoksa Savcı," dediği an bileğinden tuttum ve ters çevirdim. Silahını aldım. "Yoksa ne?" Sesim soğukkanlı bir katilin sesi gibi çıktı. Kehribar gözleri kocaman açıldı ve şaşkınlıkla elimdeki silaha baktı. Emniyetini açtım. "Emniyeti kapalı bir silahı ateşleyemezsin." Sesim tok ve gürdü. Şimdi rolleri değişmiştik. Namlunun ucu ona doğrultulmuştu. Korkuyla gözlerini kapattı. "Ben Savcıyım sence ben senin emrine uyacak emir kulu muyum?" Sesimin desibeli her bir cümlemde yükseliyordu. Ve hiç düşünmeden tetiğe bastım. ******* "Karanlıkta kaybolduğunuzda yapmanız gereken ışığı aramaktır." Babam küçükken ne zaman karanlıktan korkuyorum desem bunu derdi. Kendimden emin bir şekilde gözlerinin içine baktım. "Karanlığın devri kapanıyor, aydınlığın devri başlıyor." ****** "Kimse çığlıklarıma kulak vermezken siz neden benim için uğraşıyorsunuz?" Yüzümde bir tebessüm belirdi yıllardır içimde sakladığım acılarım, bugün küçük bir tebessüm olarak yüzümde belirmişti. "Görüyorum çünkü çektiğin acıları Sevda." Tam karşısında durdum. "Savaş, vazgeçme, yaşamak için savaş, ölmek için değil." İlk defa gözlerinde korkudan eser yoktu.