Jeon Jungkook en genç alfaların alfası olarak doğal düşmanlar asla eşleşmezler diye düşünüyordu. Ama kısa bir süre sonra bu düşüncesinin ne kadar yanlış olduğunu anlayacaktı. Bir eşe ihtiyacı olmadığını düşünmesine ve ilk karşılaştıklarında vampirlerin kralı Kim Taehyung'u reddetmesine rağmen Doğa Ana kaderin ağlarını örmüştü bir kere...

Koskocaman bir şirketi yönetsen de bazen hayat istediğin gibi gitmezdi. Başı dertte olan patronuma akıl vereyim derken kendimi onun düzenlediği bir oyunun içinde bulmak hiç hoş değildi. Her sabah imdat çığlıkları atarak gittiğim işe, artık yalnızca meraktan gidiyordum. Çünkü bu işin sonunda ya kovulacaktım ya da... Eh... Kovulacaktım. [Devam ediyor, düzensiz bölüm.]

"Ben yüreğimdeki bu sızıya da, yüreğimdeki sana da bir isim bulamadım elma kurdum. O yüzden senin adın kavuşmak olsun." Kapak @Percexes <3

"Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." diyen Shakespeare belki haklıydı bu sonesinde. Ancak istisnalar her zaman vardı ve var olacaktı. Bazı aşklar vardı ki; şiddetle başlasa da, düğümler dizse de aşığın boğazına ve bazen kırsa da onulmaz yerlerden, yine de başarırdı aşığın yüreğinde öldürmeden var olmayı. Sadece birazcık ölümün buruk kokusu kalırdı aşığın genzinde. Ara sıra o koku, ciğerine dolup telaşa düşürürdü aşığı. Ölüm korkusu yapışırdı yakasına. Sonra sevgilinin bir gülüşüyle içindeki cesetlerin üzerinde kan kırmızısı karanfiller açardı. Ciğerine dolan ölüm kokusu hala oradaydı ama artık karanfiller de bakiydi. Zaten aşk; risk almak, ya olursaları kuşanmak değil miydi?. Bazısının payına boyundan büyüğü düşüyordu sadece. Ve alınan her risk, aşığın kendisinden feda ettiği her parça, ölüme yazılan davetiyeye bir harf daha karalıyordu. Aşk; ince bir sıratın üstünde yürümekti. Ne kadar ağırsa sevdan, o kadar içli dışlı oluyordun ölümle. Nefeslerini ensesinde hissediyordun. Aşk; bile bile ateşe yürümekle, vazgeçmek arasında kalmaktı. Yürürsen yanacaksın, gidersen yarım kalacaksın. O yüzden küçüğüyle büyüğüyle her aşk biraz ölüm kokuyordu.

Zor olan sevmek değil, sevilmeye çalışmaktı.

Okulun en güçlü alfası Kim Taehyung'un kurdu okula gelen yüzyılın deltasıyla birlikte tuhaf davranmaya başlamıştı. Okula gelen Delta'nın amacı ise çok başkaydı... Jeon Jungkook. Yüksek duvarlarla kendime belirlediğim sınırlarımdan içeri sızan benim küçük yenilgim, feromonları üzerimde baskınlık kuran tek kurt, ilk kaybedişim. Uzaktan ne kadar da sessiz, mesafeli ve umursamaz görünüyorsun haberin var mı bilmiyorum ama seni izledikçe sana adım atma isteğimin önüne geçmek, okyanusun ortasında koybolmuş bir geminin fırtınadan kurtulması kadar imkansızlaşıyor. Not: kitap ukegi kitabı. Yani uke Yoongi. Eğer kitabı okuyup beğenip sonra bu sebeple fici terk edecekseniz şimdiden okumayın. Taekook/yoonmin

başarılı öğrenci jeon jungkook ve onun pek de küçük sayılmayan sırrını bilen proje ortağı kim taehyung. enemies to lovers [texting & düzyazı]

Taehyung onu memnun etmek için dünyayı ayaklarının altına sermeye hazır biriyle tanışacağını tahmin edememişti. . *omegaverse* *taekook*

[Bazı bölümler şiddet ve argo konuşma içermektedir. Karakterin birkaç bölüm şiddete meyli vardır. Ayrıca belirlenmemiş psikolojik rahatsızlığı bulunmaktadır.] [Tüm karakterler gerçekte nasılsa aynı cinsiyette yazılmıştır. İlk birkaç bölüm anlaşılmasada sonrasında açıkça belirtilmiştir.] Cinsiyetini bile bilmeyen biriydim ben. Aptal ve acınası bir halde. Ömrüm yitip giderken durduramadığım bir karanlıktaydım. Hayatımı kurtaracağını iddia eden bir adam vardı karşımda. Ölen annesinin vasiyetini yerine getirmeye çalışan genç bir Kral. Tüm bu karanlığım ölen Kraliçe sayesinde iken, aydınlığa da onunla ulaşacağımı sanıyordu. Kimsesiz bir hizmetliyle evleneceğini duyururken aklında ne vardı bilmiyorum. Kendi hayatına benim hayatımı da katmış, derin bir karanlığa sürüklüyordu beni. Sonunda aydınlık olan karanlık bir çukura. Leylaklara kavuşamadan, mutlu olamadan bitirmek istemiyordum hayatımı. Biz bir elmanın iki yarısı değildik. Ben çürük bir elmaydım. Dışarıdan da, içeriden de. Oysa o dıştan sapasağlam bir elmaydı, çekirdeğini ele geçirmiş kurda teslim olurken. Biz sadece zorunlulukla bir araya getirilmiş yanlış iki bedendik. Bilmemek beni, öğretmemek onu mahvetti. Biz beraber derin bir çukura atladık. Bir vasiyet uğruna. [kth+jjk]

Korel Demirel, karanlık bir adamdı. Ölümcül zekâsı onu son derece tehlikeli birisi yaparken, bencilliği ve acımasızlığı bunu körüklüyordu. Hayatında zaaflara yer vermezdi. Klasik bir mafya babası tanımına kesinlikle uyuyordu. Ta ki, bir gece yarısı onu özel numaradan işleten deli dolu, tatlı bir çocuğa kadar. •eşcinsel bir kurgudur.