Yağmurdan yüzüme yapışan saçlarımı ellerimle geriye atıp, "Bırak peşimi, kimsin sen?" diye bağırdım. Peşimden gelmeye devam ederken, "Dur, İpek!" dedi sertçe. "Beni ikiletme!" diye konuştu tekrardan. Ben daha ne olduğunu anlayamadan belime dolanan kollar yüzünden durmak zorunda kaldım. Küçük bir çığlık attım. "Bırak beni," dedim nefes nefese. "Bırak!" Kolları arasında çırpınırken ağzıma kapanan mendille kaşlarımı çattım. Tuhaf bir koku burnuma dolarken bedenimin hissizleştiğini hissettim. Çırpınmayı keserken, "Keşke seni bütün bunların içine çekmemiş olsaydım, İpek." fısıldayan sesini kulağımın dibinde duydum. "Bütün bunları hak etmiyorsun." Daha sonra karanlık her şeyi yuttu. #korku 1.sırada 19.08.21 #mafya 2. sırada 20.08.21 #katil 1. sırada 25.08.21 #günah 1. sırada 02.09.21 #çığlık 1. sırada 04.12.21

Bizi umutlarımız hayatta tutar. Yanlışlarımızı umutlarımız unutturur; umutlarımız bizi karanlığın içinden çıkarır yada dayanmamızı sağlar. Hayal kurmamızı, gerçek olmayacağını bildiğimiz halde inanmamızı sağlar. Çünkü umut iğrenç bir uyuşturucudan daha güçlüdür. Bağımlısı olacağın , kolay kolay bırakamayacağın bir uyuşturucudur. Çok daha iyi kandırır seni. Öyle kapılırsın ki, çekildiğin tuzağı hissetmezsin bile. Göremezsin... Seni acılarından oluşan bir karanlığın içinde boğmaya başladığında, artık herşey için çok geçtir. Çırpın yada dünyadaki en büyük savaşı ver! Boşuna, herşey boşuna... Kurtulamazsın... İşte bizim hikayemizim özü bu. Pusat ve benim. Aynı geçmişe aynı yollara bağlanmış iki yaralı ruhun acınası kapışmasıydı bizimkisi. Kanlı , acımasız ve yüzsüzceydi. Kibir ve acının içinde haklı olan kim? O mu ben mi? ESİR ÖNCESİN DE 304 BİN OKUMASI OLAN BİR HİKAYEMDİ. WATTPAD TARAFINDAN SİLİNDİĞİ İÇİN YENİDEN YAYINLAMAK DURUMUNDA KALDIM. İYİ OKUMALAR...

"Vur" diyince kafamı sağa sola sallayıp "Hayır " diye bağırdım. "Sana tetiye bas diyorum " diyince Hıçkırarak "Yapamam fırat ne olur bırak onu ne istersen yaparım allah aşkına bırak " dedim. "Eger yapmassan bu gece babanların evinden iki cenaze çıkar. Yemin ederim yaparım bunu " dedi. Ayakta duracak halim kalmamıştı eli silahı tuttuğum elimin üzerinde durmuş sandalyenin üzerinde duran adamı nişan almıştı. Kulağıma eğilip "Hadi yapabilirsin . Ailen için yap " diye fısıldadı.Nefesinin boynuma değmesi midemi bulandırmaya yetmişti. Gözlerimi açıp adama baktım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Ama bu adamı öldüremezdim. Savaşa doğru bakıp "Kararını verdi. Annesini ve babasını öldürün " diyince "Hayır " diye bağırdım. Derin bir nefes alıp adama baktım. Içimden hadi yap artık annen ve baban için yapmak zorundasın diye tekrar edip sıkıca gözlerimi kapattım ve tetiye bastım. Silah patladığında gözlerimi açıp karşımdaki başından vurulmuş adama baktım. Nefesim kesilmiş ayaklarım tutamaz hale gelmişti. Adamın yanına doğru yürümeye çalışıyordum ama belimde olan kollar buna izin vermiyordu. Ağlayarak çığlık atmaya başladım. "Özür dilerim"diye tekrarlarken bu kadar ağır olmamalıydı diye düşündüm. Serhat'a olan aşkımın bedeli bu kadar ağır olmamalıydı. 《 Bu Kitap 16 Ocak 2016 tarihinde yayımlanmıştır. 》 Tüm hakları bana aittir ve bölüm Çalıntısı bile olursa hemen gerekli işlemler başlatılacaktır.

Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."

Karanlıkların diline pelesenk ettiği acılarla boğuşan Leyal, bir nefes daha çekebilmek için yaklaştı uçurum kenarına. Ona ölüm en yakışacak tondu belki de. Arkasında bırakacak kimsesi olmayan,herkes tarafından bırakılmış bir küçük kızdan ibaretti. Ruhu ayaklarının önüne fütursuzca atılmış,boğazındaki yağlı ilkmek çoktan çekilmişti. Ona ait olan tek şey bedeniydi. Uçurumun dibinden çöktü ve ayaklarını aşağıya doğru sarkıttı. "Atlamayı düşünüyor musun?" dedi Barut arkasından. Arabanın kaputuna yaslanmış,kızın her hareketini kehribar hareleri dikkatle kontrol ediyordu. Leyal sarsıldı ilk baş. Sonra omuzlarını silkti. Endişesizce. Ne olurdu ki şimdi atlasa. Kim ağlardı ya da kim üzülürdü arkasından. Toprağa karışmış babası mı,yoksa üvey babasımı. Ya da koynunda kabuslarına veda ettiği bu adam mı? "Bilmiyorum. " dedi. Aslında gerçekten ölmek istiyordu. Artık bu yükler omuzlarını acıtıyordu. Bir an önce kurtulsaydı. Cesedi bir mezara konmasa da olurdu. Kim ziyaretine gelirdi ki? Barut saatine göz attıktan sonra ellerini göğsünde birleştirdi ve iç çekti. Sonra o hiç bir duygu barındırmayan sesini,dağları titretecek,uçurumları yıkacak kadar güçlü çıkardı. "Beş dakikan var. Kararını ver. Beş dakika dolduğunda ölmek istesen de buna izin vermeyeceğim. " dedi ve derin bir nefes alıp devam etti. "Beş dakika sonra seni kollarımın arasına aldığımda , bu gece yine koynumda uyuduğunda,yeni bir sabaha uyanacaksın. Ve kız çocuğu,kollarımın arasında parçalanacak olsanda...gidemeyeceksin. " Yayınlanma tarihi 15.03.2017

Küçük bir serçenin kalbi var bende. Ne kışta sıcak bir yere göçmeye cesaretim, ne de kendi menzilimi terkedecek sadakatsizliğim vardı. Yorgun düşmüş, yıpranmış kanatlarım vardı sadece. Onlarda sağa sola çarpmaktan yaralanmış. Ve bir son bahar sabahı, günün geceye kavuştuğu anda gördüm seni. Ve bir son bahar sabahı günün geceye kavuştuğu anda sevdim. Sen....ey dilime ikamet edenim. Dudaklarından dökülen her kelimeye vurgun bu yürek. Kağıdın kalemi sevdiği gibi sevdim seni.... Sözün cümleyi, Gül'ün dikenini, yağmurun baharı sevdiği gibi sevdim seni. Hiç bir minnet beklemeden, hiçbir karşılık güdmeden. Şiiri seven kadındım, seninle şiir oldum. Bakmadan, görmeden, dokunmadan sevdim seni. . Cihangir....Sevdiğim..... Bana ölüm oldun diyorsun ya... Ölüm dediğin nedir ki, ben yaşayarak sevdim seni.... 3 Şubat 2022 Ahvanoğlu aşiretinin ağası Cihangir Ahvanoğlu..... Feci bir kaza sonucu tekerlekli sandalyesine mahkum kalır. Hayattan elini eteğini çektiği bir sonbahar sabahında, her gördüğünde onu deliye döndüren bir kız çıka gelir hayatına. Feride ..... Bu kitap şahsım tarafından yazılmıştır. Tek bir cümlesi bile kopyalanması durumunda tüm haklarımı kulanacağımdan emin ola bilirsiniz. Aşkın en çaresiz halinin bir imzasıda senin kalbine atılsın. 20.12.2020

!Yaş Farkı Vardır! Kaderlerini bağlayacak oyunu bilmeden, bir akşam vakti; genç kız, adamın yaralarını sardı. Adam bir kere papatya kokusunu soludu. ... 🦁🥀 Devrim Ömer Arnas, Mardin'in en güçlü adamlarından bir tanesidir.Babasından aldığı ağalığı adaletli bir şekilde yürütmeye devam etmektedir.Lâkin bir gün kardeşinin bir adamla kaçtığını öğrendiğinde işler değişir... Ahsen Bozdağ, aile sevgisine muhtaç olarak büyümüş, kendi konağında hiçbir zaman değer görmemiş bir kadındır.Abisinin kız kaçırmasıyla, Mardin'in en korkulu ağalarından biriyle, Devrim ile evlenmesi gerekir.Kötü olan hayatının daha da kötüleşeceğini düşünen Ahsen yanılır. Herkese aslan kesilen ağa, ona yoldaş olmuştur. 🦁🥀 Devrim ise kızın sözlerine karşı tebessüm etti. "Korkusundan ağabeyine sevgisini söyleyemeyen kadın, seni bu korkulacak adama mahkum etti." Dedi 🦁🥀

Dudakları soğuk dudaklarımda dolaşırken, belimde olan parmakları beni kendine daha çok çekti. "Seni istiyorum." dudaklarının arasına doğru fısıldayışım, ruhuna kazındı. "Buna emin misin?" Sorduğu soruya karşılık olarak bu sefer, ben dudaklarımı Afşa'nın dudaklarına bastırdım. "İstiyorum." Belimi kavrayan sıkı parmakları, beni havaya kaldırdığında bacaklarımı beline doladım. Bugün bu odada olacak her şey, yavaş yavaş zihnime süzülürken, bedenimi ona daha çok yasladım. O küçük kızı öldürdüm ve katilimi kendi ellerim ile vaar ettim. Karanlığın soğuğuna yayılan geçmişimi parçaladım. Ruhumu ona teslim ettim. Oysaki bilmediğim bir şey vardı; O Ruhun Katiliydi. "Ve tanrı seni acı çekmen, beni ise sana derman olmam için yaratmış."

Geriye doğru adım attığımda bir elleri belime gitmişti. Birbirine çarpan bedenlerimizle ellerim gögsünden ittirmek için kuvvet uygulamaya başlamıştı. Bedenimi uzaklaştıramayacağımı anladığımda bu sefer eli boynuma gitmiş kendine bastırmıştı. Uzun soluklu ve tek taraflı öpücüğün sonunda nefessiz kalan azel alnını alnıma yasladı. "Benden hiç gidemezsin. Nasıl yağız seni bırakıp gittiğinde bana sığındıysan...Ağlarkende gülerkende bana sığınacaksın.Çünkü artık benden başka kimsen yok" Derin bir nefes alarak devam etti. "Benimsin.." Yeniden gecenin güneşi örttüğü gibi örttü dudaklarımı...

Acı vermeyi aşk sanan bir adam ve acıya aşık bir kadın. Kanattıkca acıyan , acıdıkca arzulanan aşkları onları öldürüp sonra acıyla yeniden doğuracaktı. Geçmişleri ilmek ilmek birbirlerine bağlıyken , gelecek ne kadar aydınlık olabilirdi ? Karanlık adamın evi , kadının korkusuyken aşk ikisinin kalbini karanlığa mühürlemişti.