1. Μην αφαιρείς ζωή, είναι ιερό το αίμα 2. Μην προδώσεις τον έρωτα, είναι φλόγα αγνή 3. Μην απλώσεις χέρι ξένο, είναι πικρό το κέρδος 4. Μη σπείρεις ψέμα, η αλήθεια σε βλέπει 5. Τίμα τη ρίζα σου, πατέρα και μητέρα 6. Μην αφήσεις τη ζήλια, να φθείρει την ψυχή 7. Μη φυλάς κακία, γίνεται δηλητήριο 8. Μην κρίνεις τον άλλον, ο καθρέφτης σε κοιτά 9. Μην ποθήσεις ξένα αγαθά, η καρδιά σου αρκεί 10. Μην ποθήσεις ξένη αγάπη, η δική σου σε περιμένει Don't copy ©2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

''Το ένιωσα, το ένιωσα που να πάρει...με ήθελες όσο και εγώ'' Δεν μπορούσε να εξηγήσει την συμπεριφορά του, θα ορκιζόταν ότι χτες ήταν κάποιος άλλος, ένας άντρας που θα έδινε τα πάντα να την σφίξει για λίγα δευτερόλεπτα στην αγκαλiά του, να της κλέψει ένα φιλί, να της κάνει έρωτα όπως μόνο εκείνος ήξερε, και τώρα, απέφευγε ακόμα και το βλέμμα της. ''Ήθελα να γαμήσω και το έκανα, αυτό ήταν όλο.'' Στεκόταν μπροστά της και έφτυνε τις λέξεις χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις, έσπασε την γυάλα που είχε δημιουργήσει γύρο τους και της έδειξε τον κόσμο των πληγωμένων, εκείνων που ερωτεύονται τον λάθος άνθρωπο. Σήκωσε το χέρι της και το κράτησε στον αέρα, σκέφτηκε αν θα άξιζε να τον χτυπήσει, να του χαρίσει το άγγιγμά της ακόμα και με αυτόν τον τρόπο και όταν απάντησε το κατέβασε κάτω. Τα χείλη της τραιμοπέζανε ενώ παρακάλαγε τα μάτια της να μην του δώσουν την ικανοποίηση να δείξει ευάλωτη για ακόμα μια φορά, και όταν το κατάφερε, χαμογέλασε.

Το μακρινό πια 2010, ο Φίλιππος, ένας εικοσιτετράχρονος άνεργος γραφίστας, παραλαμβάνει ένα λάθος δέμα που αντί για τα εργαλεία της δουλειάς περιέχει τα παλιά, σκονισμένα σημειωματάρια μιας άγνωστης που, σύμφωνα με την διεύθυνση, μένει στην άλλη άκρη της χώρας και πολύ πιθανόν τα δικά του πράγματα να βρίσκονται στα χέρια της. Οι ταχυδρομικές έχουν ήδη κλείσει λόγω καλοκαιρινής άδειας, κι ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του τον κάνει να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Γι'αυτό αποφασίζει να πάρει το επόμενο λεωφορείο προκειμένου να λύσει ο ίδιος το μπέρδεμα. Με το ταξίδι να διαρκεί μια ολόκληρη μέρα, η περιέργεια και η βαρεμάρα τον οδηγούν στην ανάγνωση των δύο ημερολογίων από το ακόμη πιο μακρινό 1997, της Λυδίας Βυρώνη. Έτσι γίνεται μάρτυρας σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι όσων δεν έμαθε ποτέ κανείς για αυτόν, καθώς ανακαλύπτει πράγματα για το παρελθόν του που δεν γνώριζε. « Μέχρι να πάψουν να υπάρχουν καλοκαίρια...» - Ένα πάντρεμα Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, δύο κόσμων τόσο ίδιων μα συνάμα τόσο διαφορετικών.

Ο Μαύρος Σκορπιός... Ένας ζωντανός θρύλος στη νύχτα... Ένας άντρας τόσο επικίνδυνος όσο το όνομά του. Τα μάτια του , κεντρί που σε παγιδεύει. Τα χέρια του , δαγκάνες που σε γδέρνουν ζωντανό. Δεν υπάρχει φυγή. Σε υποτάσσει. Σε σκοτώνει. Σε διαλύει.... Το Τσιγγάνικο αίμα καίει στις φλέβες του... Αμείλικτο. Ανελέητο. Αδυσώπητο... Και η νύχτα... του ανήκει. Τι γίνεται όμως όταν ο κόσμος του, ήθη, έθιμα παραδόσεις και τιμή, συγκρούονται με τον έξω κόσμο; Don't copy ©2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Σκοτάδι ... Σε τυλίγει γλυκά και σε παρασέρνει στην μαυρίλα του. Πόνος...Στέκεται βουβός και σου υπενθυμίζει όλα όσα δεν είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ... "Αυτό που μου ζητάς είναι αδιανόητο διάολε!" Φώναξε αλλά εκείνος δίχως οίκτο την χαστουκισε.Τα δάκρυα έφτασαν στα μάτια της αλλά δεν τα άφησε να κυλήσουν... "Δεν έχεις επιλογή, αν δεν δεχθείς θα σας καταστρέψω όλους! Δεν μου αρέσει να βλέπω αυτό το προσωπάκι που τόσο πολύ της μοιάζει κατακόκκινο, αλλά δεν μου αφήνεις επιλογές!" Την κοίταξε με ένα σκοτεινό βλέμμα κι εκείνη κατέρρευσε... Η Καρινα ήταν πάντα η σκιά της δίδυμης αδερφής της... Ο απόηχος της... Το τίποτα σε ένα κόσμο γεμάτο δόξα και φήμη... Εκείνος αποφασισμένος να πετύχει, ακόμα και μετά το θάνατο της γυναίκας του αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το πιο δυνατό του όπλο. Να επισφράγισει με τον εκβιασμό την πιο αιματηρή συμφωνία... Να βεβήλωσει το πιο ιερό δεσμό... Τον δεσμό του αίματος... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Πόση συμφορά πια! Ανάθεμα! Μυαλό δε θα βάλει κανένας τελικά... Άλλη όρεξη δεν είχε στη ζωή της, να παίζει με τα "γιώτα" της συμφοράς , γιατί έτσι τους αποκαλούσε πια... Don't copy ©2024-,2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Η Λένα, ο Χρήστος και ο Νίκος είναι φίλοι σχεδόν μια ζωή...και οι τρεις! Και αγαπάνε ο ένας τον άλλο πάρα πολύ...τόσο που η Λένα με τον Χρήστο θα καταλήξουν ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι μαζί ....μέχρι που ο Χρήστος θα φύγει και η Λένα θα χάσει τον φίλο και σύντροφο της...και τότε ο Νίκος θα σταθεί δίπλα της, να μαζεύει τα κομμάτια της...και θα το κάνει με τόσο όμορφο τρόπο που η Λένα θα φτάσει να μην ξέρει τι νιώθει πια για τον φίλο της....! Και θα έρθει η στιγμή που θα αναρωτιέται αν τελικά μια γυναίκα μπορεί να είναι μόνο φίλη με έναν άντρα... και όταν χαλάσουν όλα θα βρεθούν οι τρεις τους να προσπαθούν να καταλάβουν πως έφτασαν εκεί... αφού αυτοί οι τρεις ήταν κάποτε μόνο φίλοι...

Η κόλαση... Το καθαρτήριο... Ο παράδεισος... Η Άλισον αδυνατεί να εισχωρήσει στο μυαλό του δικού της Δάντη... Αντέχεις να περάσεις μαζί της τα τρία στάδια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Από μικρη είχε ένα όνειρο ζωής... Να φύγει από τη μικρή κλειστή κοινωνία που μεγάλωσε και να ανοίξει τα φτερά της. Τα βήματα της την οδήγησαν στο μόνο μέρος που θα μπορούσε να το κάνει... Στη πόλη των Αγγέλων φυσικά... Ήταν τόσο αθώα που θεωρούσε ότι το Λος Άντζελες, θα ήταν για εκείνη μια καινούρια ζωή... Μέσα στην αλληγορία και στο παιχνίδισμα των λέξεων, θα άπλωνε τις φτερούγες της και θα πετούσε προς το άγνωστο αναζητώντας το ιδανικό... Μόνο που τίποτα δεν ήταν ιδανικό εκεί... Εκεί οι άγγελοι δεν πετούσαν... Ζητιανευαν στους δρόμους με τη μορφή παιδιών, έκλαιγαν στις γωνιές με τη μορφή ιερόδουλων και κατέστρεφαν με τη μορφή του... Ποιανού μορφή; Με του άντρα που της υποσχέθηκε φτερά και τα μόνα που της έδωσε ήταν του διαβόλου... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά