"...Sizinle aynı gezegende , gökyüzünün bile incindiği bir yerde yaşıyorum , Ben Devin Vural... " ~ ~ ~ Tanıtım kitapta yer almaktadır. Ön yargı ile yaklaşamamanızı ve kitabıma bir şans vermenizi öneririm KİTAP TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR , GERÇEKLİKLE BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR

Azerbaycanlı özel kuvvetlerden bordo bereli olan Rauf Memmedov verdiği sözü tutmak için Türkiye'ye gelir. Fakat bu sözü yerine getirmesi için gittiği yerin albayından hoşuna gitmeyecek bir şart duyar. "Sana yardım edeceğim ancak bir şartla." "Ne?" "Benimle çalışacaksın. Burada. Bu timin komutanı olarak." Verdiği sözü yerine getirmek için bu şartı kabul etmek zorunda kalan Rauf onu nelerin beklediğini bilmiyordu. Azerbaycan özel kuvvetlerden bordo bereli olan Rauf ve Azerbaycan askerlerinden nefret eden Türk askeriye hemşiresi Arzu'nun hikâyesini okumaya var mısınız? "Məni oda at bədənim yansın. Sadəcə qəlbimi burax, orda sən varsan." ©Tüm haklar saklıdır. Kitabın kurgusu, karakterleri, olayları, şarkıları ve kapağı her şeyi yazara aittir. Hiç bir sekilde diğer kurgulardan ç(a)lıntı, esinlenme yoktur. Hakaret ve eleştiri arasındaki çizgiyi bilerek yorum yapın. Instagram: privatea06_ Tiktok: privatea06_

"Ona bakıyordum sessizce ama kim olduğunu çıkartamıyordum.Ya da korkuyordum.Bu o olamaz " Yıllarca kayıp arkadaşını bulmak için gitmedikleri bir yer kalmadı.Kader onları kötü bir zamanda bir araya getirdi.

Hiç istemediği bir ülkeye götürülmek zorunda kalan İncir annesine karşı çıksa da bir türlü uçak biletlerini iptal ettiremiyordu, Rusya gibi bir yerde ne yapabilirdi ki? Kendisine göre koca bir hiçti. Annesinin tayini üzerine ve orada çok yakın olduğu arkadaşının yanına taşınmak için mecbur gitmek zorunda kalmışlardı, orada edindiği iki kız arkadaşlarının bir akşam gidecekleri eğlencede olacaklardan bir tek İncir'in haberi yoktu. İncir Rusya'ya geldiği güne lanet mi edecekti yoksa burası onun mutluluk dolu geçireceği günleri mi olacaktı orası meçhuldü, ama bir gerçek vardı ki...Gitmek istese bile onu hapishanesine hapis edip gitmesine asla izin vermeyecek biri vardı. O EĞLENCE İNCİR İÇİN BİR TESADÜF MÜYDÜ YOKSA KADERİN BİR OYUNU MUYDU? Yaşayınca Anlayacaktı. 🌸 Başlangıç Tarihi = 04 / 12 / 2020 Bitiş Tarihi = 23 / 05 / 2021

Arnisa arkadaşı Algın'la sokakta ki çocuklarla oyun oynarken sert bakışların esiri olmuştu. Kafasını kaldırdığında buz mavisi gözlerle karşılaştı. O adamın kendi evlerine girdiğini görünce şaşırmıştı. "Arnisa, boynun altında kalasıca nerdesin kız sen?" "Burdayım yenge, geliyorum. Algın kardeşim yengemin yine hey heyleri tepesinde ben gidiyorum." "Tamam Arnisam." Eve girdiğimde yengem beni mutfağa soktu hemen. "Arnisa seni istemeye geldi, bu adam amcanda olumlu düşünüyor." "Yenge o adam çok büyük olmaz." "Sus kız bu zamana kadar biz baktık büyüttük, biz ne dersek o olur." Haklı olduğunu bildiğinden dolayı, kafasını eğip, gözlerini sıkıca kapatmıştı. İşte bu andan sonra hayatımın değişeceğini bilmiyordum. 《》《》《》《》《》 -Zorunlu bir şekilde evlendirilmek istenen Arnisa Akel, Barın Acar'a aşık olabilecek mi? 《》《》《》《》《》 -Hayatları nasıl ilerleyecek? 《》《》《》《》《》 İlk yayınlanma tarihi: 05.12.2019 《》《》《》《》《》 Kapak tasarımı: sehrialem

'Evet' dil bunu söylesede yüreğim başıma gelenler için yanıyordu. Neden bunları yaşamak zorunda kalmıştım ki. Ah doğru ya beni büyüten ailenin evletlarını kaybetmemesi için ve sevdiğime zarar gelmemesi için. 'Duydunuz şimdi kıyın şu nikahı' kulaklarımdan sızan sesinin tonu ne kadar da acı vericiydi. Bir daha yüzüne bakmadan nikah memurunun söylediklerine odaklanmaya çalıştım. İçim kan revan kusarken umutlarım bir bir arkasını dönüp karanlığa haps olmaya başladı. 'Tamam Bedirhan bey' adını beynimin en kuytu köşelerine yazdım. Geçmişimi geleceğimi elimden alan adamın... ~~~~~ Sırtımda ki ürperti hala beni izlediğini gösteriyordu fakat kılımı kıpırtadacak halim kalmamıştı. Bütün gece uçsuz bucaksız siyahın gölgesinde gelmesini beklemiştim. Oturduğum koltukta ki minder bedenime ok gibi batarken, denizin dalgasını net bir şekilde görebiliyordum. Yüreğimde de aynı bu şekilde şiddetli dalgalar vardı. Bıkmadan usanmadan şiddetle vuruyordu darbelerini en kuytu köşelerine. 'Bakmayacak mısın Elfida' bakmak istemiyordum. Tekrar boynunda ki morluğu görecek gücüm yoktu. Bıkmıştım artık o izleri görmekten. Onlara bir kılıf uydurmaktan. Sahi ne zaman sevmeye başladım ki bu adamı da ona böylesine kapıldım... Annesinin ayaklarını öptüğünde mi? Kardeşinin kanlı gömleğini bir avuç toprağa sığdırdığında mı? Ya da bir gecenin karanlığında dizlerime döktüğü göz yaşlarında mı? Ne acıdır ki onu sevmem için bu kadar nedenimin olması..... ~~~~~~~~~~~~~ Elfida&Bedirhan ~~~~~~~~~~~~~ Kurgu +18 cinsellik barındırmakta. Sonradan ahlak bekçiliği yapmayın. Umut ile kalın :) ~~~~~~~~~~~~~ Kapak tasarımı @sehrialem 'e sonsuz teşekkür ederim. İyi ki varsın balım ❣️

Süveyda, on sekiz yaşlarının sonunda aşkı ve sevgiyi arayan genç bir kızdı, babasından görmediği sevgiyi kendinden büyük erkeklerde arayarak hayatına devam ederken onu gördü, Barlas Hancıoğlu. O günden sonra ikisinin de hayatı değişti. Uyarı; Daddy Issues konulu bir hikayedir, yaş farkı, cinsellik, argo içerir. +18

"Seviyor musun onu?"dedim titreyen sesimle. Gözlerini acı çekiyormuş gibi kapattı. Elimi ittirdi. Elimi yanağına koydum. "Yapma..."diye fısıldadı fakat yanağını avcuma yasladı. Gözlerim sulanmıştı. Onu o kadar çok özlemiştim ki... "Seni çok seviyorum Saruhan..."diye fısıldadım dudaklarına doğru. "Sus..."dedi tekrardan acı çekiyormuş gibi. Sonra ansızın oldu. Bir anda eğildi ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı. İki elini de belime koydu ve beni sertçe kendine çekti. Öpüşü o kadar istekli ve tutkuluydu ki...Nefes nefese kalsakta kopamadık birbirimizden. Kaç dakika o ağacın altında öpüştük bilmiyorum ama dudaklarım zonklamaya başlamıştı. Sanki günlerdir sussuz kalmış suya kavuşan çölde ki bedeviler gibiydik... Nefes nefese geri çekildim.Arkamı döndüm ve koşarak uzaklaştım. Ellerim dudaklarıma giderken yüzümde tuhaf bir tebessüm oluştu. Son anımsadığımda Saruhan'ın bana eskiden baktığı gibi bakmasıydı. Aşkla. ***

... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapattım ve derin nefesler aldım.. "Baba noluy ditme!" "Baba bisi bıyakma!" Hızla yanlarına gittim ve ikisine sımsıkı sarıldım... "Gitmiyorum bir yere. Ağlamayın lütfen.. Söz veriyorum sizi bırakmayacağım." İkisi de mutlulukla yanağımı öptüler. Seher'e baktım ve acımasızca konuştum. "Bu hallerinin sorumlusu sensin! Onları sen ağlattın!" "Ben.." ... Fırtına'ya Umut olma hikayesi..