Hiçbir şey masum değildi, hiçbir şey kirli değildi. Şeytan sürekli saf değiştiriyordu.

"Seçmek diye bir şey yok Yağız." Dedi acı bir şekilde gülümseyerek. Ne diyeceğimi bilemez bir şekilde bakıyordum suratına, ellerim hala omuzlarındaydı. Sarsmak istiyordum onu, saçmalama demek seçmek zorundasın diye bağırmak istiyordum. Benimle gelemezsin, bu yolda benimle yürüyemezsin diye yalvarmak istiyordum ama sadece mavi gözlerine bakabiliyordum şu an. Acısı gözlerinden gözlerime geçip içime akarken konuştu alaylı bir şekilde gülümseyerek, kendisiyle dalga geçiyor gibiydi. "Var mı seçebilen aşkını?"

"Seni bir yaz günüyle kıyaslayayım mı?" dedi Alfred. Kemal hafifçe gülerek reverans yaptı. "Lütfen." "Çok daha güzelsin sen, çok daha cana yakın." Kemal'in en sevdiği Shakespeare dizelerinden alıntı yapıyordu. "Her güzel, güzellikten er geç yoksun kalacak ama sendeki ölümsüz yaz hiç solmayacak." 1867, İstanbul.