Bir araba kazası sonucunda ölüp başka bir evrende, başka bir bedende okuduğu romanda kötü kadın olarak uyanan Hifa kendisine verilen bu şansı iyi kullanmak ve hayatta kalmak ister.

Afra kendisinin tanımıyla Nutellaya ekmek, limonataya buz, filminize patlamış mısır ve ketçapa mayonez olmaya geliyor kısaca hayatınıza müteşekkemmel bir varlık geliyor... Argo, küfür olabilir

Tamamlandı✓ "Bu bileklik sadece sizde mi var? Ya-a-ni..." "Evet. Yani ben yapmıştım. Satın almadım." Yüzüne anlamlandıramadığım bir hüzün kapladı. Anlayamadım. Soruyu sorma nedenini sormak için tam dudağımı aralamıştım ki cebinden çıkardığı beş lirayı masaya bırakıp hızlı adımlarla dışarı çıktı. Yaşadığım şaşkınlıkla gayri ihtiyari hâlâ bakışlarımı adamdan çekmemiştim. Dışarı çıktığında bir şey ararmış gibi etrafına baktı ve bakışlarını bir arabada sabitledi. Arabası olarak düşündüğüm arabaya ellerini yumruk yapmış bir şekilde sert adımlarla ilerliyordu. Arabaya ulaştığında kapıyı hızla açıp oturdu ve sert bir şekilde kapıyı kapattı. Başını iki kolunun arasına alarak direksiyona yaslandı. Sinirinin geçmesini bekliyordu anlaşılan. Ama neden? Bileklik... °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° KAPAK: bikudusgecesi Teşekkür ederim güzel yürekli insan ♥️

Saate baktığımda ders çoktan bitmişti, Akel'e dışarı çıkacağımı söyleyip derslikten çıkmıştım. Fakültenin bahçesine çıkmadan önce kantine doğru yürüyüp bir kahve aldım ve ilerledim. O sırada hahverengi başörtülü bir öğrenci kitabını düşürmüş ama farketmemişti. Kitabı diğer elime alarak koşmaya başladım ama elimdeki kahve dökülünce durmak zorunda kalmış ve kahverengi başörtülü kızı gözden kaçırmıştım. Elimdeki kahve bardağını kenara bırakıp kitaba dikkatlice baktım. Bu Mehmet Rauf'un "EYLÜL" kitabıydı. Bu kitabı defalarca kez okumuştum, en sevdiğim eserlerden biriydi. Etrafıma tekrardan baktıktan sonra elimdeki kitapla dışarı çıktım ve bir banka oturup kitabın rastgele bir sayfasını açıp okumaya başladım. "Lâkin nasıl yaşıyorlar ya Rabbim Sevmeden, sevilmeden nasıl yaşanıyor?" Cümleyi bir kaç defa okuyup üstüne düşünmeye başlamıştım. Sayfaları çevirirken içinden kurumuş kahverengi bir sonbahar yaprağı çıkmıştı. Kurumuş kahverengi yaprağı biraz inceleyip tekrardan aynı yerine koyup kitabın kapağını kapattım. Acaba o kahverengi başörtülü kız bu kitabı okuduğunda neler hissetmiş ve düşünmüştü? Bunları sormam için önce onu bulmam gerekiyordu ama nasıl? Üniversitenin binasında gözlerimi gezdirip gülümseyerek başımı sağa sola salladım. Sanırım bu biraz zor olacaktı. . .

Anonim: Neden sürekli senin tuvalete ağlayarak koştuğunu görüyorum? Anonim: Neden arka bahçedeki en köşedeki ağacın altına oturup, sessiz sessiz ağladığını görüyorum? Anonim: Bir derdin var gibi. Anonim: Bana anlatabilirsin. Anonim: Benden sır çıkmaz. Güven bana. Seni dinlerim. Ada: Kimsin? Anonim: Derdini merak eden biri. Anonim: Hem de çok merak eden biri.

Azalan nüfus nedeniyle yeni bir sistem getirilir. Bu sistem üreme yardımcı olması sebebiyle kurulmuştur.. . . #bilimkurgu - 1. (17.08.23) #dünya - 1. (18.08.23)

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

"Hayatta kalmak istiyorsan insan olduğunu gizle." FANTASTİK #1 / 10.10.2019 BILIM KURGU #1 /01.12.2020 | Seri 3 kitaptan oluşacaktır. Üç kitap da tamamlanmıştır. Serinin ilk kitabıdır. | ..... #Bu kitap 2015 yılından beridir kurgulanıyor ve yazılıyor. Tamamen kendi hayal dünyama dayalı ve hakları saklanmaktadır. Çalınması ve taklit edilmesi durumunda yasal işlem başlatılacaktır.# ..........

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

0552.....: Merhaba Hüma: Kimsiniz? 0552.....: Biraz düşün bakalım belki bulursun. Hüma: Nerden bileyim ben kim olduğunuzu söylemezseniz engelleyeceğim yoksa. 0552.....: Dur! Dur! Dur! Engelleme lütfen. 0552.....: Kim olduğumu söyleyemem ama ipucu veririm. Hüma: Benimle oyun mu oynuyorsunuz? 0552.....: Hayır, asla böyle düşünme ben artık dayanamadığım için sana yazmak istedim. Hüma: Kimsiniz neye dayanamıyorsunuz? 0552.....: Hüma, ben sana aşığım...