„Najpierw graliśmy na rozpadającym się szkolnym boisku, wyganiani o godzinie osiemnastej przez woźnego, by o dwudziestej drugiej przemknąć się przez bramę i grać tak długo, aż wystarczy nam sił." „No i są jeszcze oni. Dzieciaki z bogatych rodzin przesiadujący na orliku godzinami. Chwalący się nowymi butami sportowymi, I-podami, czy innymi I-phonami. Na boisku, do licha! Kogo coś takiego obchodzi na boisku?" „Wystarczyło tylko kilka minut, aby zauważyć precyzję ich gry. To nie uliczna koszykówka, jak w naszym przypadku. Oni ją trenowali. Zapewne kilka godzin dziennie w najlepszym klubie sportowym miasta. Każdy krok, każdy skok, wszystko idealne." „Nie stąd. Nie ma mowy. Nawet Arek by nie trafił. Trafił. Trafił, cholera. I co najgorsza, przegrywamy. Z nimi, wychuchanymi bachorami." „Myśleliśmy, że jesteśmy geniuszami w ulicznej koszykówce, aż tu nagle takie bachory ściągnęły nas na ziemię. Wyuczona precyzja pokonała instynkt." „Po prostu lubię piękno, a męskie, wysportowane ciała z pewnością są piękne. Gdzie mi więc do geja? Ciotki latającej z wypiętą dupą?"

Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)

Ethan's nights smell like cigarettes and memories. Nowell's days taste like alkohol and wrong decisions. For ten years, they've been trying to forget each other.

Wśród wielu bractw Uniwersytetu Ashdawn swoją działalność prowadzi Fores - bractwo tajemnica, składające się z wpływowych i bogatych studentów. Pieniądze, pozycja kapitana drużyny, odpowiedzi do egzaminów semestralnych - wszystko to można zdobyć, stając się członkiem Fores. Nie jest to jednak wcale takie proste, a samo bractwo ma więcej do ukrycia, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać... Nathan Anderson, zaczynający naukę na Ashdawn, już pierwszego dnia zostaje ostrzeżony przez znajomych, aby trzymać się z daleka od Fores i chociaż chłopak takie ma właśnie plany, sytuacja diametralnie się zmienia, gdy okazuje się, że bractwo może posiadać informacje na temat jego przyjaciela z dzieciństwa, który zaginął bez śladu tego lata. Jakby tego było mało, jego jedyną przepustką i możliwością zbliżenia się do Fores okazuje się Aiden Antony - chłodny i arogancki student drugiego roku, na wspomnienie którego wszyscy uczniowie dostają z jakiegoś powodu gęsiej skórki.

Jest to druga część Efektu Ubocznego, która kreowała się w mojej głowie już od dawna. A na dole spoiler EU. Po śmierci Kuby nie dzieje się dużo. Dni zdają się być takie same, ciągną się nieznośnie, a dusza z każdym dniem boli coraz bardziej. Ale kiedyś trzeba zebrać to, co pozostaje z nas po stracie bliskiej osoby. Mimo, iż życie po czymś takim wydaje się niemożliwe, jakoś trzeba funkcjonować. Jakkolwiek. Choć czasem mam ochotę się poddać, po prostu nie wstać z łóżka, może nawet przestać oddychać. Ale, Kuba, co Ty byś na to powiedział? A co powiedziałbyś, gdybym spróbował zapomnieć? Albo chociaż nie myśleć o Tobie tak często? Nie wiem, co byś powiedział, bo mnie zostawiłeś, bo jestem teraz sam jak palec, bo nie mam już nikogo. Nie mam już Ciebie, a razem z Tobą nie mam najlepszego przyjaciela oraz miłości mojego życia. A tak się nie robi. Nie opuszcza się ludzi mając zaledwie 17 lat. Dalsze losy Natana po 16 listopada 2017, czyli to, co wydarzyło się między tą datą, a majem 2020 roku. Bo dużo się zmieniło.

Apollo nie potrafił zrozumieć jednego: dlaczego tyle osób ląduje w objęciach jego Morfeusza? *** To nie jest fanfiction.

Był szary w swojej inności, zamknięty w swądzie dymu i farb. Niewidoczny. Tęskniący. Z duszą starą jak świat. ℹ️2 miejsce w kategorii romans, w konkursie Skrzydlate Słowa

Trzeba było siedzieć na dupie w Meridian i cicho marzyć o tych pieprzonych pocałunkach. A zamiast tego wylądowałem w totalnej dziurze bez komunikacji miejskiej i to jeszcze z trzema przystojnymi ciotami. I niby jak ma tam funkcjonować mieszczański gej, którego mama specjalizuje się we fryzjerstwie męskim? Na pewno nie będę się bawić. _______________ Autor okładki: @Afrezja

Lys jest dzieciakiem z bogatej rodziny z przyszłością zbudowaną z pomysłów, które nie należą do niego w świecie, którym rządzą wpływy i pieniądze. Ethan jest oszustem i złodziejem, bez przeszłości i chęci wyobrażania sobie tego co mogą przynieść mu kolejne dni. Lys nie znosi ludzi, tłoku i hałasu. Ethan jest głośny, ciekawski, pełen życia i kiepskich pomysłów, a osoby, które pisały tą historię uwielbiają opowieści o postaciach, które nie potrafią trzymać się z daleka od siebie, a zdecydowanie powinny. @MrsCliffordddd & @2dreamcometrue

Wystarczy przestrzegać kilku prostych reguł. Zasada nr 1: Wstrzymaj oddech. Zasada nr 2: Zanurz się w wodzie. Zasada nr 3: Oczy miej zawsze szeroko zamknięte. Zasada nr 4: Nie pozwól, by ktokolwiek odkrył twoje uczucia. Zasada nr 5: Utoń.