"Γεια σας, το όνομα μου είναι Wendy. Είμαι 24 χρόνων και είμαι διαφορετική από τους υπόλοιπους ανθρώπους, όπως και από εσάς...έχω ένα πρόβλημα, αν και ζω μαζί σας, στον ίδιο πλανήτη και κόσμο δεν μπορώ να δω γύρω μου την ομορφιά του... Είμαι τυφλή...αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνω όνειρα και εγώ~Αλλα όπως κάθε κοπέλα ψάχνω τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο που μας έλεγαν όταν ήμασταν πιο μικρά πως θα έρθει κάποια μέρα να μας βρει...ελπίζω μόνο να μην αργήσει...έχω και εγώ τις φοβίες μου, εκτός από το σκοτάδι φυσικα.." μικρό γελάκι. Τελικά ο "πρίγκιπας" της Wendy θα εμφανιστεί? Θα μπορέσει άραγε να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα μαζί του; Ένα όνειρο... Ένα αγόρι... Ένας έρωτας... Διαφορετικές αντιλήψεις... Πόνος...και οργή... Άραγε...θα μπορέσουν να ζήσουν μαζί..; ^^#1 kimnamjoon^^ ^^#7 army^^ ^^#40 fanfiction^^

Ήταν σκοτεινά εκεί όπου με πηγαίνανε αυτοί οι μεγαλοσωμοι τυπαδες... Ακόμα να καταλάβω τι γίνεται... Εγώ ένα παγωτό ήθελα να πάρω από το περίπτερο.Τι ήθελα και βγήκα? Δεν μπορούσα να κάτσω σπίτι? Ωχ θεέ μου... Άρχισα να αγχώνομαι για το αν με απαγάγουν...είναι μια από τις φοβίες μου και απλα...δεν θα αντέξω. "Τώρα θα γνωρίσεις το αφεντικό" είπε ένας από τους τυπαδες όπου πραγματικά ακούγεται λες και έχει παρει 10 μπάφους... Για να είναι αυτοί τόσο αυστηροί και τρομακτικοί φανταστείτε το αφεντικό τους. Άνοιξαν την πόρτα και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο δυνατά, τόσο ώστε να νομίζω ότι θα έβγαινε από στιγμή σε στιγμή απέξω. Και τελικά...ηταν ενα αγόρι μπροστα το οποίο φαινόταν στην ηλικία μου Φορούσε Πουκάμισο και γενικά φαινόταν καλοντυμένος... Ήρθαμε σε λάθος κτήριο?... "Ναι μαμά τρώω και τα αυγά παρόλο που δεν τα χωνεύω....ναι το ξέρω...και εγω σε αγαπώ αλλα-" "Γεια αφεντικό..." Και όμως όχι...