"Bazı Kızlar Uğursuz Doğar." Tüyler ürpertici bir kâbus. Hüzünlü bir oğlan ve de kayıp, uğursuz bir kız. Mete Atlas; tam 40 yaşına geldiğinde gençliğinde yaşadığı olayları, hatırladığı her detayıyla kaleme almaya karar verir. Sessizliği ve ketumluğu, kendisi hariç tüm çevresindekileri sağır eden Mete, 22 yaşındayken; sıkıcılığından mustarip olduğu hayatının kökünden değişmeye başladığını fark edemez. Geçmişinden, kendini ait hissetmediği diğer memleketinden, arkadaşlarından, şüpheli bir şekilde hastalanıp evi terk eden Koreli annesinden, onu acımasızca yarı yolda bırakan ilk aşkından ve unuttuğu anılarından inatla kaçan Mete; memleketi Sepyeong şehrine yeniden vardığı ilk gün korkunç gerçeklerle yüzleşir. Lisedeyken aralarında belli belirsiz bir aşkın filizlendiği ve okuldaki herkesin onda uğursuz bir şeylerin varlığına inandığı yabancı öğrenci Urah, ardında gizemli bir mesaj bırakarak ortadan kaybolmuştur. Mezuniyet gününden beri neredeyse onu bir daha gören hiç kimse olmamıştır. Bu gerçekle ve annesinin kederiyle nasıl baş edeceğini düşünen Mete, hüzünlü hisleriyle boğuşurken aynı zamanda da Urah'ın nerede olduğunu bulmak için yola koyulur. Fakat bir sıkıntı vardır: Mete, dört sene önce yaşanan çoğu şeyi girdiği bunalım yüzünden hatırlamıyordur. Derken mahallesinde tek başına yaşayan gizemli, yaşlı bir kadın ona el uzatır. Mete'ye, geçmişe dokunmamak şartıyla anılarını tekrar yaşamayı teklif eder. "Beni bulun. Çünkü neredeyim bilmiyorum." (yetişkin içerik, tetikleyici unsurlar.) Bu hikâye 2016'da kurgulanıp, düzenlenerek Mayıs 2023'te yazılmaya başlanmıştır.⠀

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Evera Alfen. Ya da yalnızca Era. Ölümün soğuk nefesini ensemde hissedene dek etraftaki herkes kadar sıradan bir yaşam sürdüğünü zanneden o genç kızdım. Hayatta kalmak için tek kural vardı; ormandaki sınırlara adım atmayacaktım. Her şey öğretildiği gibiydi. Ta ki o lanet gece... Bir katil hayatımdaki en masum varlığı canice öldürene dek. Küçük kardeşimi benden alana dek. Bir şeylerin ters gittiğini fark edene dek. Kuşları unuttuğumu hatırlayana dek. Ve göğe baktım. Ben, ilk başkaldırandım.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

Kitap oldu. Dört kitabı basıldı. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

Fırça izleri canlandığında onlar çıkacak ortaya. Efsane şöyledir. Çalınan en eski eşya ele geçirildiğinde renkler ayna olur kumaşın üstünde. Her ayna bir yansıma her yansımanın bir gezgini vardır. Çizilmiş her zaman birer kapıdan ibaret. Son Akşam Yemeği'nden bir kadeh alabilir, Kaplumbağa Terbiyecisi'nden bir kaplumbağa sahiplenebilirsiniz. Hayatınızı ortaya koyacak cesaretiniz varsa eğer tarihi değiştiren kadın ya da adam bile olabilirsiniz. Ahşap çerçeveler çatırdadığında onlar çıkacak ortaya. Şimdilik sadece biri... "Beni burada bırakma. Bu çizilmiş gökyüzünün altında en çok yaratılmış gökyüzüne bakmayı özledim." Tablo Gezginleri başlıyor.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?