DİYARBAKIR/SUR «2016» Siz şimdi sanıyorsunuz ki her eline silah alıp, kamuflaj giyen asker oluyor. Yok aslanım. Öyle olmuyor işte o işler. Sen gel bir de Sur'da, Tel Aviv'de gör askeri. Gel benim elimde yanan namluları gör. Gel 5 bin derecelere çıkartmalarımı gör. Bak sen, nasıl eğitilmiş olduğumuzu bilmiyorsun. Neler yapacağımı bilmeden beni vasıfsız, vizyonsuz bir insan sayıyorsun. Değilim. Benim tek amacım ot gibi yaşamamak ve kendimi sürekli geliştirmek. Ve sen beni tek meziyeti silah kullanmak olan biri olarak göremezsin. Ben matematiği, rüzgarı ve dünyanın dönüşünü hesaplamaya kadar kullanıyorum, fiziği yanlızca e=mc2 olarak bilmiyorum bazıları gibi, ben fiziği mermimin havada kalış süresine kadar hesaplarken kullanıyorum, barutumu ayarlarken kimyanın tarihini tekrar yazıyorum, vurulduğumda ölmemek için turnikemi ben yapıyorum emin ol fizyolojime oldukça da hakimim. Ben 47 ayrı derse tabi tutuldum. 47 sini de en iyi şekilde geçip harp okulu birinciliğine oynadım. Kazandım da git bak kütükte Babamın adının altında adım yazıyor. Yan dal olarak Mekanik mühendisliği bile bitirdim. İç dış mekanikten de güzel anlarım. Getir bana bir silah bakarak dökeyim içindekileri. İngilizcem, bir ingilizin yanında konuştuğum zaman ben söylemeden ingiliz değil de Türk olduğumu anlamayacakları bir düzeyde. Sen şimdi gelip bana vizyonsuz diyemezsin. Sırf meskenim dağlar diye. Gel ben seni götüreyim Sur'a. Yoksa anlamayacaksın.

Genç kız elini uzattı. "Ben Ela . Ela Karabela" Bu esmer tatlı kız kesinlikle soyadının hakkını veriyordu.

İki kırık kalpti onlar. Kalabalığın içindeki yalnızlığı yaşıyorlardı ama ikisi de güçlüydü sertti kırılmaz duvarları vardı ta ki birbirleri ile karşılaşana kadar. Önce duvarlarını yıktılar birbirlerinin sonrada kalplerini açtılar birbirlerine. Onların birbirleriyle ve çevreyle savaşlarını okumaya hazır mısınız? Hadi başlayalım o zaman... Aşkın Saye Yılmaz Gölge gibiydi o seni takip eder fakat izini belli etmezdi. Güçlü bir türk askeriydi o. Yıkılmaz sert duvarları vardı ta ki o gelene kadar. Neşeliydi eskiden hayat ona o kadar darbeyi vurmadan önce yine eskisi gibi olur mu bilinmez ama duvarlarını yıkacak kişiyle kaderin ağları çoktan örülmeye başlamıştı. Aras Barın Kara Barın güçlüydü adının anlamını taşıyan bir adamdı. Büyüyüp savcı olarak suçlunun karşısına masumun ise yanına geçmişti. Sert duvarları vardı onun kimsenin yıkamayacağı buzdan duvarlar ta ki o karşısına çıkana kadar. Kaderin ağları çoktan örülmeye başladığında içine sevda ateşi düşen bu adam çok güzel sevecekti. Bilgilemdirme; bu hem gerçek aile hem de askeri bir kurgudur fakat içinde bolca aşkı barındıracaktır.

Alev vatanına aşık bir kızdır. Küçük yaşta ailesı bildiği insanlardan eziyyet görür. Ve büyüyünce çok güclü ve iradelı bir asker olur. Evet! Evet yanlış okumadınız Alev bir asker olur. KADIN BIR ASKER. Kulağa çok garıp gelıyor . Evet çünki bız bu zıhnıyyetle büyütüldük. Amma Aleve bir şeyler öyretecek bir aılesı bile olmadı. Türlü türlü ışkenceler gördü . Bıçak, çakı ,sıgara ızmarıtı ve daha beterlerı. O bunlara tam 18 yıl boyunca dayandı . Ve bu dayandıklarına alıştı. Ve bır gün düsündü. Bu hep böylemı olucak. HAYIR! dedı HAYIR ben kendıme bu hayatı layık görmüyorum .Ve o gün karar verdı onu bu dünyada sadece aşık olduğu şey korurdu tabı aşık olduğu şeyı koruması karşılığında. Vatanı... Bu bır kadın askerın ıcınde yatan yaralı bır kız çocuğunun hayatı ve bıyolojık aılesı ıle tanışma ve yaşama aşamasını ıçeren bır kıtab.... BIR KADININ KARANLIĞINDA DOĞAN GÜNEŞİN HİKAYESİ.......

Bu ilk hikayem değil bu hesapta sadece ilk hikayem inşallah beğenirsiniz

Ben Alâ. Alâ Karakurt. Alacalı değil, simsiyah Alâ. Otuz bir yaşında, Özel Kuvvetler mensubu bir Türk subayıyım. Hayat bana öylesine acımasızca davranmıştı ki daha doğar doğmaz ebeveynlerim tarafından üzerimde incecik bir battaniyeyle ve yanıma konulmuş küçük bir kâğıt parçasında yazan üç harflik ismimle yaşamaya çalışmıştım. Ailem olmayınca ben de bu vatanın her bir ferdini ailem bildim ve on yedi yaşımda tanıştığım kahramanım sayesinde asker olmaya karar verdim. Yıllar süren eğitimlerden ve birçok zorlu görevden sonra gerçekten ailem olduklarını hissettiğim insanlarla, kardeşlerimle tanıştım ve tam iki yıl önce onları kaybettim. Burada Ateş'im. Alâ olmayalı o kadar uzun zaman oldu ki, insan olmayı unuttum. Burada yaptığım tek şey ölene kadar öldürmek. Kimi zaman terör yuvalarına sızıp oraları dağıtırım, kimi zaman ise destek gereken timlere desteğe giderim. Hem teröristler arasında hem de askerler arasında namım duyulmuştu ama bu durum beni sevindirmiyordu. Ben efsaneleşmek istememiştim. Yalnızca içimdeki yangını söndüremeyeceğimi anladığımda Ateş olup, yandığımdan çok yakmak istemiştim. Ne ismim bilinirdi, ne yaşım, ne de rütbem. Hakkımda bilinen tek şey Ateş olduğumdu.

Tayinin çıkar başka şehir başka insanlar kim bilir belki de aşk<3 Kitap başlama tarihi:04.02.2022 ❗küfür ve argo vardır ❗ (≧▽≦) 🌿🌾

Geceydi o babasının gecesi dağların CEHENNEMi ydi onun hikayesine hoş geldiniz