İşte buradayım... Yıllar sonra, evimdeyim. Hem de ihanetimin kanlı canlı kanıtı olan küçük kızımla birlikte. Hangi yüzle döndüm, nasıl cesaret ettim bilmiyorum. Bildiğim tek şey şu: Onları geri istiyorum. "Çok zayıfsın," deyip zorla yemek yediren Ayşe annemi geri istiyorum. Her zaman tarafımı tutan, Sadık babamı... Cebime gizlice badem dolduran, mahallemizin kuruyemişçisi Halil amcayı... Dili hiç durmayan, ama gönlü temiz kuaför Kadriye ablayı... Aynı kandan olmasak da kardeş bildiğim o insanları geri istiyorum. Ve en çok da onu... Dünya cehennemindeyken bana cennet gibi gelen o adamı geri istiyorum. Sanki hiçbirini hak etmemişim gibi, Giden ben değilmişim gibi, Arsızca, haksızca, umarsızca... Ailemi geri istiyordum.

Davullar zurnalar kulağımda çınlarken bu deliliğin içinden nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. Damatsız düğün yapıyorduk gelin buradaydı davetliler buradaydı olması gereken her şey yerli yerindeydi ama damat yoktu. Yüzümdeki duvak beni boğarken dayanamayıp hızla ayağa kalktım. Nefesim giderek sıklaşırken bir hışımla duvağımı açtım. "Yeterrrr!!!" Daha fazla bu saçmalığa tahammülüm yoktu. "Siz delirdiniz mi beni gelin diye getirdiniz oturttunuz buraya Fazıl Fazıl diye birini sayıklıyorsunuz güya damat, daha bir kere sesini bile duymadım böyle saçmalık mı olur?" Davul zurna sesi bıçakla kesilmiş gibi kesildi. Babam öfkeli gözlerle bana bakarken duvağımı başımdan sıyırıp masanın arkasından çıktım. Halay çekenlerin arasından geçip karanlığa karışmak istedim. "Dur orda İmran hatun!" Tüm alanı kaplayan sesle olduğum yerde kaldım. Karanlığın içinden çıkıp gelen adam önce gelin masasına uğrayıp çıkardığım duvağı aldı. Meydanın ortasına çivilenmiş bana sert adımla yürüyüp yüzümü örttü. "Tek sorun damatsa damat burda başka itirazın yoksa masaya geri dön" sesi itiraz istemez biçimdeydi. Ufak adımlarla masaya geçtiğim de kına da da nişanda da istemede de boş olan yanım doldu. Ya kalbim dolacak mıydı? #İmran #Fazıl #dönem #bey

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Yeraltının lideri olan Karan Efe tek gecelik ilişkisinden olan bir kadın hamile kalırsa ve doğumda ölüp,minik kız çocuğu düşmanlarının eline verilip, karan Efe'nin yardımı dokunduğu biri bunu Karan Efe'ye söylerse nolur? Baba kız kurgusudur.

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

Kimsesi olmayan bir kadın. Baba sevgisi olmadan büyüyen bir çocuk. Kalbi yâralı bir adam. 14.02.2025

"iyi misiniz" sesin sahibine baktığımda asker üniforması içinde biri ile karşılaştım.bana sorduğu soruya ne kadar olumlu yanıt vermek istesem de bu çok zordu yaşadığım şeyler sanki iyi şeylerin üzerine bir enkaz gibi çökmüştü. ENKAZ ben tam bir enkazdım hemde daha 17 yaşımdayken *Yaş farkı vardır*

İlay, yıllarca yanında büyüdüğü Adem babaya hayır diyemeyeceğinden bir asker ile görev için evlenmeyi kabul eder. Bu evlilik yüzünden hiç bilmediği, tanımadığı bir şehre gider ve daha ilk günden bu yabancı şehirde bir tanıdık ile karşılaşır. İlay, alacağı büyük darbeden habersiz yeni hayatına alışmaya başlar... Bu hikayede geçen kişi ve kurumlar tamamen hayalimin ürünüdür. Gerçekler ile hiç bir alakası yoktur. Yaş Farkı İçerir.