Bu mektuplarda yazacağım şey ise, seni on iki yıl öncesine götürmekle başlayacak. 2008 güzüne. Sana bizim hikayemizi anlatacağım. En başından. Hatırladığım tüm detaylarıyla, en önemli kısımlarıyla. Yaşadıklarımızı bir de benim, o çaresiz ve belalı çocuğun ağzından dinlemeni, bana o anları yaşarken nasıl hissettirdiğini anlamanı istiyorum. Amacım kendimi sana affettirmek veya bana olan nefretini azaltmak değil, omzumdaki bu ağırlıktan kurtulmak sadece. Çünkü zaten burada her gün, birbirinden kötü onlarca hikaye dinliyorum. Zırvaladığımı düşünebilirsin, ama hapiste olmak beni öylesine değiştirdi ki... o tanıdığın hırçın Jungkook yok artık. Bunu da ben yazdıkça anlarsın zaten, her şeyden bahsedeceğim çünkü. Ben henüz on yedi yaşındayken tanıdığın, büyüttüğün, sevdiğin, sevmeyi öğrettiğin, bağlandığın, kendine bağladığın, yaraladığın ve ruhen öldürdüğün Jungkook'u, onun ağzından anlatacağım sana.

"uçabilirim jeongguk. " angst

yazan: izelabeth prompt sahibi: toskaforkth angst

her daim düşleri peşinde koşan sabırsızlık zamanının güzel çocuklarına. kibrit çakıyorsun karanlıkta bir iş açacaksın sen başımıza yangın mı olur artık, bahar mı?

"Hey, Jeongguk!" diyor. "Öpüşelim mi?"

bazı şeyler, demişti bana. kaderinde varsa eğer ne yapıp eder bulursun onu. farklı bir şehir de olur, farklı bir ülke de. farklı bir evren de.

jeon jeongguk'un her şey hakkında bir fikri olurdu ama kim taehyung'un etrafa, sırf onu görebilmek için baktığını fark etmesi zaman alırdı. -- for lovers who hesitate-JANNABI [disorder!¡] • not; eğer okuyacaksanız karakterlere aşağılayıcı ve küfür içeren yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. bunu bilerek gelin lütfen.

"Korkma," dedi buruk bir tebessümle. "Dinanzi a me non fuor cose create, se non etterne, e io etterno duro, diyor Dante. Benden önce her şey sonsuzdu; sonsuza dek süreceğim ben de."

"Ne ölüm ne kalım, ama yine de acıtıyor."

"Kim Taehyung," diyecektim sinir ve üzüntüyle. "Sence buna gülünür mü?" "Bence gülünür," diyecekti gülmeye devam ederek. "Sence gülünmez mi?"