Bu mektuplarda yazacağım şey ise, seni on iki yıl öncesine götürmekle başlayacak. 2008 güzüne. Sana bizim hikayemizi anlatacağım. En başından. Hatırladığım tüm detaylarıyla, en önemli kısımlarıyla. Yaşadıklarımızı bir de benim, o çaresiz ve belalı çocuğun ağzından dinlemeni, bana o anları yaşarken nasıl hissettirdiğin...
her daim düşleri peşinde koşan sabırsızlık zamanının güzel çocuklarına. kibrit çakıyorsun karanlıkta bir iş açacaksın sen başımıza yangın mı olur artık, bahar mı?
bazı şeyler, demişti bana. kaderinde varsa eğer ne yapıp eder bulursun onu. farklı bir şehir de olur, farklı bir ülke de. farklı bir evren de.
jeon jeongguk'un her şey hakkında bir fikri olurdu ama kim taehyung'un etrafa, sırf onu görebilmek için baktığını fark etmesi zaman alırdı. -- for lovers who hesitate-JANNABI [disorder!¡] • not; eğer okuyacaksanız karakterlere aşağılayıcı ve küfür içeren yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. bunu bilerek gelin lütfen.
"Korkma," dedi buruk bir tebessümle. "Dinanzi a me non fuor cose create, se non etterne, e io etterno duro, diyor Dante. Benden önce her şey sonsuzdu; sonsuza dek süreceğim ben de."
"Kim Taehyung," diyecektim sinir ve üzüntüyle. "Sence buna gülünür mü?" "Bence gülünür," diyecekti gülmeye devam ederek. "Sence gülünmez mi?"
Psikolojik bir çöküşün öyküsü. "O ev bir cennet, Taehyung, ben ise Adem'im." diyorum, gözlerim koyu irisleri arasında mekik dokuyor. "Bir kez tadıp pişman olmadığım yasak meyveyi benden koparıp alamazsınız."
Kaçırdık zamanın ipini eski ağaç evin içinde bulamasın bizi kimse bakmasak da göz göze başın dizimde kal benimle. -Kimlerden.
"Benimsin demiştim, ben de senin, Renkli Rüyalar Oteli'nde..." 011219
