YAKINDA KALDIĞI YERDEN DEVAM EDECEK, BEKLEMEDE KALIN! Varoluşumuzdan beri hep iki kavram vardı; yaşam ve ölüm. Hep birileri yaşar, birileri ölürdü. Hazan vakti yağmurun öylesine şiddetli yağdığı o sokakta bir adam belirdi. Adam öyle büyük bir hata yapmıştı ki, o sokakta lanetlenmişti. Girdiği sokak araftı, ama adam ölümle lanetlenmişti. Adam ölümdü, arafın sokağı artık ölümün tesiri altındaydı. Yıllar geçti arafın sokağında bir kadın belirdi; turuncu, sonbahar kokan saçlarıyla. Arafın sokağı ölümle çevriliyken her bir yanı, o sonbahar kokan kadın sayesinde bir umut doldu içi. Ölümün laneti yüzünden yıllarca yağmur yağmamış, sert rüzgarlar esmiş arafın sokağında. Hazan vakti lanetlenen arafın sokağı başka mevsim görmemiş o günden sonra, görmeyince mahkum olmuş hazan vaktinin en karanlık sert anına. Unutmuş asıl hazan vaktinin güzelliklerini, o yağmurları, o hafif esen rüzgarı... Kadının gelişi bir umutmuş çünkü unuttuğu o hazan vaktinin güzelliklerini hatırlamış arafın sokağı, kadın korkusuzca yürümüş ölümle sarılmış o arafın sokağında. Kadın o gün öyle bir şey yapmış ki, yıllardır yağmurun düşmediği o sokağa yağmurlar yağmış, rüzgar ilk kez bir teni okşuyor gibi usul usul esmiş. Adam ne kadar ölümse kadın o kadar yaşamdı. Ölümle lanetlenen adamı yaşamla kurtardı kadın. Kadın yaşamla ödüllendirilmişti, kadın artık yaşamdı. Arafın sokağı ise artık sadece araftı, lanetinden kurtulmuş her bir mevsimi doya doya yaşayan... Yaşam ve ölüm arasında olan bir masaldı bu... "sen ölme, daha bulmadın beni" - Yayın Tarihi: 26.02.2022, 00:05 Kapak Tasarımı: @japoncivciv 'e aittir.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."