mentelite
- Reads 16,990
- Votes 308
- Parts 8
- Yapma!
Simsiyah gözlerini dikmiş kızın suratına bakarken kız kafasını eğmişti suratına bile bakmayan kızın ilk defa bu kadar çaresiz kapısına gelişini izliyordu.
- Yapmayayım öyle mi?
Kız gözünden akan yaşlarla geldiğinden beri ilk defa kafasını kaldırıp adama baktı. Esmer tenine zıt yeşil gözleri, yaşlarla dolmuş parlıyordu nefes kesiyor diye düşündü içinden adam nefesimi kesiyor.
- Ablamın kocasısın, eniştemsin benim
Aslında kız tüm bunların onda fayda etmeyeceğini bilerek artık düştükleri sefil durumda ailesinden kimsenin kalmayacağını anladığı için gelmişti adamın karşısına, bir umut daha diye düşündü bir umut daha belki fayda ederdi sözleri
- Ben istemezsen kimseyle evlenmem yemin ederim, ama benden istediğini de yapamam bırak yaşayalım, bırak yaşayayım, yoksa sonunda kendimi öldüreceğim.
Sözlerini duyan adamın gözleri sanki daha da kararabilirmiş gibi baktı ona
- Senin öldüğün gün yemin olsun ne ablan ne abin ne annen ne de kardeşin tek bir gün huzur bulamazlar, ne yaşatırım ne de öldürürüm.
Bu sözler kızın gözlerindeki ufak umudu da yok etmişti biliyordu çünkü yapardı her şeyi bu adam zaten yaptığı için burada değil miydi?
- Kabul et bitsin Bahar daha kötüsünü kaldıramazsınız.
Kanı çekilen Bahar bari ailesi kurtulsun ablası nefes alsın istedi
- Kabul ediyorum Emir, ablamı boşaman şartıyla ailemin bir daha Mardin e dönmemesi şartıyla kabul ediyorum, ben kendimi sana kurban ediyorum bırak yaşasınlar.