Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

Bir umut ışığı yok mu? Peki ya hayat..? Bir anlığına Ölüp tekrar dirilen bir grup insanla karşı karşıya olduğunuzu düşünün! Korkulu rüyanız... Sizi yemek için her an tetikteler ve siz onları öldürmek için tek çaresiniz... Dünya'ya yayılmaya devam eden bir virüs... Sonumuz mu olucak, yoksa tekrar yeni bir başlangıcımız mı?

Yaralarımı sarar mısın. Unholy: Kutsal olmayan, dine aykırı. -

Küçücük bedeninin iç kısmında çok büyük acılar vardı ona sarıldığımda hissediyordum bunu

(Daddy issuess) (Psikolojik bir kitaptır.) "Bunları hak etmiyordum." "Bunları kim hak eder ki zaten?" Sesimize bulaşmış acıdan rahatsız olarak kafamı salladım. "Buradayım. Senin için hep burada olacağım." Elimi sıkıca tutarken beresini düzelttim. "Uçağa kadar eşlik etmemi ister misin?" "Kontrol noktasından geçemezsin." "Bahse var mısın?" "Yokum. Çünkü ben de kontrol noktasından geçmek istemiyorum. " "Ne?" "Seninle kalacağım." "..." "Gitmek istemiyorum. Hep başının belası olmak istiyorum. O küçük evinde durup yemek pişirmek istiyorum. Evin her yerinde kahkahalarımız olsun istiyorum. Kısacası..." Elimi daha sıkı tutarak bavulunu uzaklaştırdı ve diz çöktü. Montunun ceplerini hızlı hızlı karıştırırken soğuktan titriyordu. Sonunda bir yüzük çıkartıp bana gösterdi. "Benimle evlenir misin?" Sertçe yutkunurken dudağını yaladı. "Yüzüğü senin öğrettiğin gibi yaptım ama evde boyamız kalmamıştı. Ben de hepsini karıştırdım." Rengarenk yüzüğe bakıp kıkırdadım ve ben de eğildim. "Buna hayır dersem kendimi öldürmek zorunda kalırım." "Şşşttt...deme öyle şeyler." "Evet. Evet. Evet." Yüzüğü parmağıma takıp dudağımı sertçe öptü. "Reddedeceksin sandım!" Uçağının kalkış duyurusu yankılanırken yakalarını tutup kucağıma çektim ve dizime oturmasını sağladım.

"En azından artık top sektirmeyi biliyorsun." Kollarımı havaya kaldırıp zıpladım. "Yaşasın, artık ben de basketçi olabilirim!" Arkamdan gelen Jason beni kucaklayıp öpücüklere boğarken Kenneth her zamanki ukalalığıyla elimdeki topu alarak potaya atışlar yapmaya başladı. "Basketçi olmak için biraz boy gerekiyor ufaklık."

Genç kız güçlükle konuştu. "Gözlerinizi gözlerimden ayırın ki sizden ayrılabileyim." Dedi. Ondan yaşlarca büyük olan adam kızın ondan ayrılmamasını istiyormuş gibi gözlerini daha çok odakladı.

"minik bedenini saran kırmızı elbisesi, tüm arzularımın başlangıcıydı." :)

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

Onun iki babacığı vardı. İkisinin karakterleri birbirinin neredeyse aynı olmasının yanına, davranışlarına göre biri cezalandırır, biri ödüllendirirdi. Ve birinin kararına, diğeri ölümüne uyardı. Bu iki adamın hiç bir şeye tahammül etmeyen, affetmeyen kişiliklerinin zaafı olan, güzeller güzeli bir kız vardı bir de kurumuş, soğuk kalplerinin içinde...