Kader bazen gariptir, nefes alamayacak hale geldiğin anda biri gelir alamadığın tüm nefes olur.. Tam boğuldum dersin, bir çift ele yaşamak için tutunmuş halde bulursun kendini. Halbuki hikayenin başında her şeyden vazgeçmiş, umudunu kaybetmiştin. Kader seni sondan başa götürür. Üzerinde durmaya çalıştığı siyah stiletto ayakkabıları yüzünden gerilediğinde omuzları çökmüştü yine. Ne zaman kendine baksa ya da onu görse olurdu bu omuz çöküşleri. Sanki on ton ağırlığın altında kalmış gibi bir kambur oluşurdu sırtında. Etkileyici bir görünüşü ya da dikkat çeken bir yanı yoktu. Çoğu kişi ondan uzak dururdu deliliği yüzünden, yada hiç görmezdi onun gibi. Çok dışarı çıkmasa bile onun olduğu ortamlara çok girmişti. Bir gün sekreter olmuştu, bir gün yabancı bir iş ortağı, ya kim olduğu belirsiz bir kadın. Sadece ismi vardı, görünmezliği. Bu dünyada görünmezlerin yeri yoktu. Banyodan çıktığında, adımları özenle temizlenmiş koridora düştü. Büyük akvaryumunun önünden geçiyordu şimdi. Ardından bilgisiyar ekranlarının önüne geldi. Turkuaz renklerle düzenlenmiş bu büyük yerde, bir banyo, bir mutfağı birde akvaryumu vardı. Asıl bu yerin olmasında ki tek sebep ise bilgi akışının güncel tutulduğu bu ekranlardı. Masasının önünde durduğunda, saydam ekranların bir köşesinde yer edinen buz mavisi gözleri buldu bakışları. Voron Holding'ten çıkarken yakaladığı bir görüntüydü. Üç numaraya vurulmuş sarı saçları ve buzul mavi gözlerine eşlik eden siyah takım elbisesi vardı üzerinde. Rüzgar gevşekçe duran kırmızı kravatını uçuşturmuştu. Hafif gülümsedi ona bakarken, halbuki karşısında olsa bu kadar rahat bakamazdı onun yüzüne. Garip bir ağırlığı vardı bakışlarının, kalbine iyi gelmiyordu.

Korkunç. Hemde çok korkunç. Hayatım o kadar karanlıktı ki, şu an burada olmak bana farklı hissettiriyor. Bir zamanlar, ağlayarak, beni saçından sürükledikleri bu koridorlarda, başımda bir taç ile yürüyorum. Zamanında, kendini satan bir kadının gereksiz kızı olarak anılırken, şimdi ise, Dük'ün vârisi olarak anılıyorum. Eskiden, gereksiz ikizler iken, şimdi ise, gereksiz olan ölmüş, güçlü olan yaşıyor olarak bahsediliyorum. Tek fark, güçlüyüm. Ve zekâmı, kendim için kullanmaktan korkmuyorum. Tek fark, bunun benim 2. Hayatım olması. Geçmişimin gölgelerinden çıkıp, yine aynı kuleye kapatılmak için, kötülerin yürüdüğü yolda yürüme hikayem. Aynı olan şey ise, ikisinde de mutlu değilim. Kötü olanı yok edeceğim. İntikamımı alacağım. Ama ben, iyi bir insan değilim. Aynı babam gibi, kötüyüm. *ﾟ+*:ꔫ:*﹤　　﹥*:ꔫ:*+ﾟ Geçmişe dönüp, babasının Dükalığını yok eden, kötü bir kadının hikayesi.