Kitabımızın adı Yanlış Melek olarak değiştirilmiştir. :) Birbirine çok benzeyen iki kadın,tek bir kimlik... Roxie Ashlee Rosin: Stilist, hayatı hafife alan,kendi deyimiyle iyi yalan söyleyen,hiperaktif bir kdın. Ashlee Rosin: Babası rahip olan Ashlee tutucu bir ailede yetişmiş,öğretmenlik yapan antisosyal bir kadın. Dış görünüş olarak benzeseler de kişilik açısından tek bir benzerlikleri yok. Drago Lorenzo Angelos: Güçlü bir adam. Roxie ile tanıştığında kadının yaşam dolu enerjisine kapıldı. İstediğini elde etmeye alışmış olan Drago için Roxie'yi elde etmek biraz zaman aldı. Her geçen gün biraz daha kapıldığı bir mıknatıs gibiydi kadın. Fakat bir gün beş aylık bebeklerini ve Drago'yu akasında bırakıp ortadan kayboldu. Üstelik genç adamın kasasını boşaltıp arkasında bir de ceset bırakmıştı. Roxsie diyerek kapısına dayandığı kadın aklını karıştırmıştı. Dış görünüş olarak ne kadar benziyorlarsa kişilik olarak da o kadar farklıydılar. Yine de emin olmadan kadını bırakmaya niyeti yoktu. Olayların arkasındaki sırrı çözmek akıl sağlığı için şarttı.

"Biz her zaman farklıydık. Normal diye bir kavram bizim hayatımızda hiç var olmamıştı. Zıttık, birbirimizle uyuşmuyorduk. O siyahsa ben beyazdım. O karanlıksa ben aydınlıktım. O soğuk bir kış rüzgârıysa ben ılık bir yaz esintisiydim. Biz Ateş ve Su'yduk. Evrende bilinen en büyük zıtlıktık. Belki birlikte olmamız bile hataydı. Hiç yan yana gelmemeliydik. Ama kader, bizi bir araya getirmişti. Belki de bizi bir araya getiren sadece tesadüftü... Ateş benim bu dünyadaki cehennemimdi.'' "O, bu zamana kadar karşılaştığım en farklı, en tuhaf, en değişik insandı, çoğu zaman beni çileden çıkarsa da benim ufaklığımdı işte. Her şeyine her şeyimle değer verdiğim tek kızdı. O inatçı tavrı, beni sahiplenişi, benden bir türlü vazgeçmeyişi, ona yaptıklarıma rağmen hâlâ yüzüme bakıp beni sevebildiğini açık açık söylemesi ve daha sayabileceğim birçok neden varken Melisa'nın kalbimdeki yeri bambaşkaydı. Kelimelerle tarif edilmezdi. Onu ilk gördüğüm zaman nasıl sadece bir kız çocuğu diye içimden geçirdiysem, şimdi de sadece benim her şeyim diyordum. Çünkü öyle olmuştu. Öyle olmayı kendi masumluğuyla, kendi elleriyle başarmıştı. Melisa, benim bu dünyadaki cennetimdi.''

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?

İnatçı ve alaycı bir leydi aynı derecede inatçı ve alaycı bir lordla uğraşmak zorunda kalırsa ne olur? Henningworth dükü kendisinden pek de hoşlanmayan Sophia Brighthall'un peşine düşer. Dük'ün Sophia'yla ilgili farklı planları vardır. Ama kader bu planları aşka dönüştürmeye kararlıdır. Peki dük buna karşı koyabilecek midir?