Hazal Arapçada kuruyup dökülen ağaç, yaprak anlamına gelir. Kelebek misali tek bir bahar yaşayacağını bilir gibi salınan, kısacık vaktini de kendinden çalarak ya gölgesini mesken edinenleri serinleten ya da yeryüzünde nefes alan onlarca canlının soluğunun sebebi olan bir garip canlı... Kendini düşünmeden veyahut düşünecek vakti olmadan vadesini doldurup cansızlaşan; küçücük bir ayazda, hatta bazen hiç buna gerek kalmadan kendiliğinden hayat kaynağından koparak süzülen varlıktı hazal. Genç kız sıklıkla ismiyle müsemma bir insan olduğunu düşünürdü. Ona göre de kendisi dünyada kendine dair hiçbir keyfi an yaşamadan, öylece süzülüp toprağa karışacaktı. Ve her bahar binlerce hazala olduğu gibi ona da dönüp bakan olmayacaktı. Fark edilmeyecekti bile, öylece solup gidecekti hatırası. Bilemezdi. Masmavi gözleri olan koca bir adamın gözü kapalıyken bile kendini düşleyeceğini, yokluğunda da varlığında da aynı kıymetle sevileceğini bilemezdi. En sıcacık düşlerini bir devin kocaman kollarının gerçek kılacağını bilemezdi.

*Yetişkin içerik barındırır. *Nefretten aşka/anlaşmalı evlilik kurgusu --- "Kimi öptüğünün farkında bile değilsin," dedim üzerime tüm ağırlığıyla kapanan bedenini omuzlarından hafifçe iterek. Yüzlerimiz arasında bir nefeslik mesafeden fazlası yoktu. Aldığı her nefes benden doğuyor, aldığım her nefes ondan kopuyordu. Az önce dudaklarıma dokunan dudaklarını diliyle ıslattı ve ardından göğsü şişerek göğsüme yaslandı. Altında ezilmeye, o isteyerek üstümden kalkmadıkça son veremeyeceğimi biliyordum. Yatakla arasında kalan bedenimi kıvrandırıp yormak yerine onu ikna etmek için dudaklarımı araladım. "Sarhoşsun, farkında bile olmadan beni öptüğün için pişman olduğunu haykırdığın bir sabaha uyanmak istemiyorum." "Kim olduğunun farkında olmadığımı mı sanıyorsun?" diye sorarken sarhoşluğunun izlerini taşıyan sıcak nefesi yüzümü okşadı. "Karımı öptüğümün farkında olmadığımı mı sanıyorsun?" İrkilerek gözlerimi kırptım birkaç kez. Etrafta birilerinin olup olmadığını görmek için delice odaya bakındım. Kimse yoktu. Cevahir Avcıoğlu'nun beni 'karısı' olarak benliğine katmasına sebep olacağı oyunumuzun seyircilerinden hiçbiri burada değildi. Dudaklarını biraz önceki hafif baskıdan çok daha yoğun bir biçimde yeniden dudaklarıma bastırdığında zihnim binlerce soruya aynı anda yanıt aramaya başladı. Bizim dünyamızda her şey sahteydi. Her şey oyundu. Seyirciler gittiğinde perde kapanır, oyuncular birbirlerinin yanından hızla kaybolurdu. Ama şimdi ilk kez, hatta belki de son kez seyircisiz oynuyordu oyununu. Avcıoğlu'nun kurallarına kendisinden başka kimse karşı çıkamazdı. Bizim için yıkımı getirecek olan da, işte bu nedenle, bizzat kendisi olacaktı. --- '260224

Susturulup bastırılacaksın. Huyum böyle diyeceksin. Kafana vura vura öğretecekler. Ben alıştım diyeceksin. Balca ve Veryan yıllardır iki yakın arkadaştır. Yılbaşı partisinde sarhoş olan Balca ve Veryan eve döndüklerinde sarhoşluğun getirdiği hislerle birbirlerine karşı koyamazlar. Aralarında yaşanan çekim sonucunda bir birliktelik gerçekleşir. Ama bilmedikleri bir şey vardır...

4 yıl. Kadir'in, kütüphanede yanıma oturduğu günün üstünden geçen zamandı bu. Koskoca 4 yılı devirmiş ve beşincisine doğru emin adımlarla gidiyorduk. Arkadaş olarak. 4 yıldır aşık olduğum gözlerini ne zaman görsem içim içime sığmıyordu ama benim tek yapabildiğim ona arkadaşça, hatta belki daha da uzak, gülümseyebilmek ve sınırımı korumaktı. Çünkü sınırımı bilmezsem ona bu kadar yakın olamazdım. Sadece ona doğru her zaman ilerleyen adımlarım onun sınırlarını yıkan o son iki adımı atamıyordu. Her zaman iki adım uzağındaydım. Bu, başlarda öyle olmasa da sevgilisi olduğunu öğrendiğim ilk andan beri böyleydi. Şimdi ise aramızdaki sınırların uzaklığı üç adıma çıkmıştı. Çünkü daha dün bomboş olan parmağında şu an gümüş bir yüzük vardı. Hayır öylesine bir yüzük değil, bir alyans. ××× Neresi sıla bize, neresi gurbet Yollar bize memleket ××× Her Salı, yeni bölüm ××× Hikayenin tüm hakları saklıdır.

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

"Çünkü konuşabilseydim, ilk sana gelirdim." İhanet eden görüşler, duyuşlar ve seslenişler. Görmekten, duymaktan ve seslenmekten vazgeçtim ama en çok onu görmek, duymak ve seslenmek istedim. Her şeyimden vazgeçtim, onu hissetmekten vazgeçemedim. Geçmişi yüzünden sesini kaybeden Lodos Sözeri, karşı komşusu olan Üsteğmen Akşam Zirve'ye amansız bir şekilde âşık olur. Onun sessiz çığlıklarına ses olan Akşam ise onu geç duymanın pişmanlığıyla yanıp tutuşur. ღ 23.06.2023 🎶 SESİ KESİLEN RUHLAR SERİSİ - II

Gastronomi öğrencisi olmanın birinci kuralı, yaptığınız yemeği ne kadar çok kişiye tattırırsanız ve ne kadar çok fikir, eleştiri alırsanız her seferinde daha iyi bir iş çıkarmanızdı. "Zehirlenmem değil mi?" Cık'ladım, "O kadarcık şeyden zehirleneceğini sanmıyorum." Bunu dediğimin akşamında telefonuma bir mesaj bildirimi düştü. Hastane yatağından bir poz; serumlu kol, solgun bir yüz ama buna rağmen zorlukla edilen bir tebessüm. Harbiden zehirlenmiş miydi? Hem de 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 yaptığım yemekle? ╰┈➤ 17.02.2024 🪽 SESİ KESİLEN RUHLAR SERİSİ - I

(Yetişkin okurlar için uygundur.) Cinsel terapist olan bir adam ve cinsellikle ilgili korkuları olan bir kadın. ⚜️ Okan tuttuğu elimin üstünü okşadı. Oldukça nahif gelen bu hareketin aksine, hiddetliydi. Sessizliğim ona fazla geliyormuş gibi yakasını çekiştirdi. Hiç haberi yoktu, sessizliğimin içinde kendime ne sorular sorduğumdan. "Sana geliyorum, fazla geliyorum bu kez. Zaman vermek için çekileyim, her şeyi mahvedeceğim diyorum. Sende çekiliyorsun. Ben sana zaman veriyorum, yalnızlığı değil. Seni tutmaya çalışsam kaçmak istiyorsun, bıraksam bu kez bıraktım diye gideceksin. Söyle, bana ne yapmam gerektiğini söyle, onu yapayım. Ben artık ne yapacağımı da bilmiyorum. Söyle, benden ne istiyorsun?" Mesele isteklerim olsaydı, o da dileklerimi kesin olarak gerçekleştirecek bir melek olsaydı; her şey çok kolaydı. Ama gerçek değildi. "Şayet bir kalbin varsa onu. Bir köşesini, bir parçasını değil. Bütünüyle hepsini. Çünkü ben göğüs kafesimin içinde ne varsa, bütünüyle hepsini kaybedeceğim."

Abisinin can ve silah arkadaşına vurgun olan Mercan ve kardeşine ihanet etmeyi vatana ihanet etmek kadar ciddi gören Yusuf... Ya hayatı, ya birbirlerini... İşin sonunda ya ikisi de kazanacaktı ya da ikisi de kaybedecekti. İkisi de bu kadar kibirliyken kaybetmeleri kaçınılmazdı. Kaybedeceklerdi. Belki birbirlerini, belki de birbirlerinde kendilerini. 11.11.2024- #roman 3.

"Ben sana bir çocuk veremedim Devran. Bu duygudan seni nasıl mahrum edeyim ki ben? Bunun vicdan azabını nasıl ömür boyu omuzlarımda taşıyayım?" Kocasının dudakları usulca kondu boynunun girintisine. "Dilşad.." Gözlerini hüzünle kırpıştırdı genç kadın. "Bu sızı benim ruhuma kazındı artık. Her gün, her bir ağızdan dinleyerek işledi kalbime.-" Derin bir nefes aldı titreyerek. Belindeki kollar daha çok sıkılaşırken devam etti gecenin hüznüne eşlik etmeye. "Evlen Devran. Evlen ki babalık duygusuna hasret kalma ömür boyu." Benim gibi bu sızıya mahkum olma sende.. *** Dilşad ŞAHİNBEY & Devran Oğuz ŞAHİNBEY ?YAYINLAMA TARİHİ: 14.08.2021? ❌Yetişkin İçerik ( Dikkate alarak başlayınız.) - Tanıtım bölümü ile sınırlı kalacaktır. ( diyip de bölüm atan ben..) - Kitap aktif hale geldiğinde yetişkin içerik kapsayan bölümler gelecektir.(+18) Bunu dikkate alarak okumanız rica olunur. -R.E kitapları-SIZI? -