Ben ilk kez onun yangınında onunla yanarken bulmuştum kendimi. ''Alacalı...'' dedi büyülenmiş gibi. Alnı alnıma yaslandı. ''Alacalı Ahuşan... Bana yazılmış gibisin.'' Kaç kere döndü durdu parmakları tenimde sayamadım. ''Sabrın sonu selametse...'' Elleri benden ayrılıp bir iki adım karşıma geçse de sözleriyle beni kendine mühürledi sanki. ''Yemin ederim benim selametim bir sen, tek sen olacaksın.'' Bu hikaye bir kadının kocaman bir adamın kalbine düşüp büyümesinin hikâyesiydi.

~Kitapların bağlantıları YOKTUR. İkinciyi okumak için birinciyi okumak GEREKMEMEKTEDİR~ Yıllar önce, küçük ve tombul bir kız çocuğu iken düşmüştü genç kadının kalbine aşk. Yıllar sonra kader; oldukça güzel, genç bir yüzbaşı olduğunda tekrar karşılaştırdı onları. Ve kadın hiç usanmadan, bıkmadan yeniden tutuldu o kahve gözlere.

Hayallerim vardı. Onunla evlenmek zorunda kalana kadar.. Ülkenin en tehlikeli ailelerinden birinin oğluyla. Hayatımın bittiğini sandığım o anda hikayemin yeni başladığını anladım. Aydınlık zannettiğinin bile karanlık bir yüzü olduğunu gördüm.

Ben kilometrelerin yok sayıldığı aşklara inanmazdım. Kimse canlı kanlı görmediği bir insana 'Seni seviyorum' diyemezdi. Ve tükürdüğünü yalamayı seven ben, yine yanılmıştım. Yazılma tarihi 22 Nisan 2019 - 26 Eylül 2019 25.05&13.08&10.10.2019&24.11.20 Mizah #1 10.06.2019&01.05.2020 Texting #1 08.08&04.10.2019&25.11.2020 Romantizm #1 © Hikayenin tüm hakları saklıdır. ©

Adam, ait olduğu kadını bekliyordu ve kendisine ait olacak kadını... Gülüşüne kadar ona ait olmasını istiyordu. Bir kadın geldi... Ve adam o kadına ait olmak istedi, onun da kendisine ait olmasını. İki kalp birbiri için atarken adam kadından uzak durdu, gülüşüne kıyamadığı için... ABİMİN FEDAİSİ'ndeki Emir karakterinin hikâyesidir. Kapak, Ahsen Bayraktar'ın yapımıdır. Başlama tarihi: 22.01.2018 Tayfa #1 - 03.11.2018 Dostluk #1 - 20.12.2019 Reis #1 - 17.01.2020 Herhangi bir kopyalanma ya da çalıntı durumunda hukuki işlem başlatılacaktır.

"Birbirimize en yakın olduğumuz an, Gün doğumu." Baran ARSLANOĞLU: Bir şehre sahiplik yapan gözü kara,delikanlı bir adam. Mardin'in en büyük aşiretinin başı, Baran Ağa'sı. Roza KARACAN: İstanbul'da doğup büyümüş azimli,çalışkan bir kadın. İstanbul'un en büyük hastahanesinin güzide kalp cerrahı,doktor Roza'sı. 🍁 Planladıkları bir hayat onları bir araya getiremezdi. Getirse bile onlar istemezdi. Baran evleniyordu. Sevdiği kadın ile mutlu bir yuva kurmaya hazırlanıyordu. Roza doktorluk hayatında yeni bir o kadarda iddialıydı ve büyük kariyer hedefleri vardı. Bir de kendisini canından çok seven sevgilisi. Fakat hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibaretti. Kendi irademiz ile kurduğumuz hiçbir plan kaderimizin önüne geçemezdi. Ve Kader; Onları bir araya getirmeye kararlıydı. Hem de çok kötü şartlar altında. Roza,Baran ile tanışacaktı, ona sevdiği kadının ölüm haberini vermek için. Baran,Roza'nın peşini bırakmayacaktı. Sevdiği kadının ölümüne sebep olduğu için. Fakat yine habersizlerdi. Onlar ölümün pençesinde dolaşırken, kader son kozunu oynayacaktı. Ve yapılan hiçbir plana dahil olmayan,ortaya ateş gibi düşen bir evliliğe kurban gideceklerdi. •Yayımlanma tarihi : 31/08/2018

Gerçek töre hikayelerini merak ediyorsanız okuduğunuza pişman olmicaksınız

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪ ID1826RG

-Tamamlandı- Gönüllü olarak sınır ötesinde sağlık hizmeti veren bir eczacı ve aynı zamanda orada özel harekatta olan bir komutanın zorluklar içinde doğan atışmalı aşkını konu alan bir hikaye... -Uzaktan neye benziyorum? -Asker? -Evet.Ama yanlızca bir asker değil, özel eğitim almış bir asker. Yani pansuman yapabilirim . Hastanede sağlık çalışanı yoktur diye gelmek istemedim. -Ah! Ne hoş! Peki ben uzaktan neye benziyorum komutan? -Eczacı? -Evet. Aynı zamanda bir sağlık çalışanı... Şimdi izin verin pansumanınızı yapayım! -Peki eczacı hanım bu seferlik senin dediğin gibi olsun. -Tamamen hayal ürünüdür. -

Kapak Tasarımı : Sofirella- (Teşekkür ederim :) ❀❀ Berfin ile Karan küçüklükten beri yan yanaydı. Kendileri de dahil kimse onları ayrı düşünemezdi. Bunda kötü bir şey de yoktu. Herkes gibi onlarda birbirilerine en fazla dost/kardeş gözüyle bakıyordu. Ama sonra her şey değişti. Yaşları büyüdü, vücutları gelişti ve ikisi bambaşka insanlar oldu. Sonra aralarında arzunun kıvılcımları çaktı, yandı ikisi de, küller savruldu etrafa. Ama bu olamazdı. Karan, ailenin küçükken yanına alıp oğulları yerine koyduğu kişiydi. Karan bunu Berfin'in babasına, Hasan Olcaylar'a yapamazdı. Çünkü onların gözünde bu iki kişi kardeşti. Karan'a Berfin'i gözü kapalı emanet ederdi ailedeki herkes. Ama Karan onları hayal kırıklığına uğratıp Berfin'i arzulamıştı. Şimdi sorun şuydu, ya bu küçüklüğünden beri tanıdığı, kendisinden daha iyi bildiği kadına karşı duyduğu arzuya engel olmayacak, yaşayacaktı Berfin'i; ya da ailesi saydığı insanları hayal kırıklığına uğratmadan yok sayacaktı aralarındaki kıvılcımı. Adam ne yapması gerektiğini biliyordu ama nasıl yapacağını, karakterini ezbere bildiği kadının vücudunu da ezberleme ihtiyacını nasıl dizginleyeceğini bilmiyordu. O konuda kafası karışıktı adamın. Eli kolu bağlıydı... ❀❀