[tamamlandı] "Ya Kuzey... Sen ne dediğinin farkında mısın?" Gergince parmaklarıyla oynamaya başladığında bir şeylerin ters gitmediğini anlamıştım. Ağzını açtı, sustu. Dudakları aralandı ama yine konuşmadı. Eeee, bu döngü nereye kadar gidecek aslanım? "Yekta gelmiş," dedi. Benimle konuşmak yerine daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi. Bir anda duygu patlaması yaşayıp masaya yumruğunu vurduğunda korkuyla yerimde sıçradım. "Ne yapıyorsun Kuzey? Delirdin mi?" Koltuktan kalkıp çılgına dönmüş gibi odanın içinde volta atmaya başlamıştı. Neler oluyordu? Onu Yekta'nın geri gelmesi mi korkutmuştu gerçekten? "Hayatımızın içine sıçacak," dedi bağırarak. "Yine." "O zaman biz de buna izin vermeyiz. Hayatımızdaki sorunlar yetmezmiş gibi, bir anda çıkıp gelmesi bence şov için. Başka bir şey olduğunu düşünmüyorum." Üzerime taktığım kemeri parmaklarının ucuyla tutup beni kendine çekip belimden tutarken alnını alnıma yaslamıştı. Kesik kesik nefesler aldığını duyabiliyordum. Kalbim ağzımda atarken, "Her şey güzel olacak." dedim. "Endişelenmemize gerek yok." Peki, gerçekten endişelenmemize gerek yok muydu gerçekten? * 🌝Kısa hikâyede 15. sıraya girdik: 31.07.2020 💜 *Yazar notu: Bu hikâyede bol bol kaos ve entrika var. Kapak tasarımı: @faervelion *Yayımlanma tarihi: 6 Mart 2020. *Bitiş tarihi: 11 Nisan 2020.

KÖLE Tarihi (historical) bir roman DeğilDİR...... Kudretli bir prensin bir köleye duyduğu tutku... Bir kölenin efendisine olan aşkı... Aslında Prens Edward'ın aklını kurcalayan sorunun yanıtı gayet basitti. İkisi de sadece bedenlerinde özgürdüler. Edward ne prensti, Jaymie ne bir köle. Dudakları, gözleri, elleri özgürce konuşuyordu. Birbirlerine haykıramadıkları, söylemek isteyip susmak zorunda kaldıkları cümlelerdi sevişmeleri. Veliaht prens Edward yatağını nice kadınlar süslerken tutkuyu kölesinin gözlerinde bulduğunda âşık olabileceğini hiç düşünmemişti. Her istediğini elde etmiş bencil Prens, Köle Jaymie'nin aşkıyla baş edebilecek mi? Aşkı için savaşırken onu sırtından kimler vuracak? Kaybedişi, intikamı ve pişmanlığı bulacağınız romanda iliklerinize kadar sevgiyi yaşarken, roman aşkın her halini size sunacak. Sizi şehvetin, masumiyetin ve acının derinliklerine çekecek... Gözyaşlarınız akarken tutku teninizi ısıtacak...

Ruhunu amansız bir fırtına misali istila eden intikam, geçmişin kâbusundan izlerle doluydu. Çaresizliğe boyun eğmişken karanlık gölgelerin ardında umutlarla dolu bir güneş misali doğmuştu aşk. İyileşiyordu, hırçın ve tutkuyla atan bir kalbin ritmiyle uyanıyordu her sabaha. Lakin silik geçmişi tekinsiz işaretlerle rüyalarındaydı. Korkuyordu. Ya işaretlerin peşinden gidecekti ya da ruhunu aşka teslim edecekti. Geçmişi geri alabilme imkanım olsa sana yine köle olurdum...

Masalların efsanelerden ibaret olduğu, 'Sonsuza dek mutlu yaşadılar.' diyen sonun aksine gizlenen vahşetin kucağına doğmuştu. Biliyordu... Soğuk bir gecede yürekleri parça parça eden bir kıyımın koynundan kaçmıştı. Sarmalandı, sevgiyle ve şefkatle sakınıldı tüm gözlerden. İçten içe sabırla merhameti öldürerek büyüdü. Tıpkı intikamın doğduğu o lanet gün gibi, gittiği her yere buz gibi kışı getirdi. Kendi bile üşüdü ama hiç unutmadı. İntikam hırsı bir çığ gibi büyüdü içinde. Ta ki saklanacak bir yer kalmayana kadar...

Hiç bir aşk kanla yazılamaz. İntikam ateşinin aşka dönüşme savaşı... "Dedikleri kadar aklımdan zorum olmalı. Böyle bir kadına nasıl aşık olabildim" Vincent.... "Son nefesimde, son nefesinde benim kalacaksın" Vincent... "Bu sefer bana dokunursan yemin ederim seni uykunda öldürürüm" Emma... "Ben gözlerine bakarak ölmeyi tercih ederim oysa" Vincent...

Aşkı sen yaz… ben yazayım… istersen bir ömür birlikte yazalım...

Merhabalar, Çoktandır beklediğiniz BİR TÜRK MASALI serisinin son kitabı SEDAT istanbul tüyap kitap fuarında sizlerle buluşmaya hazır... Kapağımız belli oldu. Hepinizi 19 KASIM CUMARTESİ SAAT 14:00 İNDİGO KİTAP standına bekliyorum. İmzalarla gülücükler mutlulukla buluşsun. Gelin kucaklaşalım....

Bir Yıldız'a tutuldu Cihan. Gölgesinde demlendi, ışığında huzura kavuştu. Gün geldi öfkesiyle kavruldu gün geldi yokluğunda yüreği buz tuttu. Amansız bir karanlığın yörüngesinde kâh ona tutundu kâh boşluğunda savruldu. Karanlık bir gece hançer gibi delip geçti Cihan'ın mevsimlerini. Umut Yıldız'ını da alıp aşılmaz uzaklarda kayboldu. Ve acı zamana yenildi. Zaman en acımasız düşmanken acılarını unutturan en büyük ilaç oldu. Ve karanlıkta kaybolmuş bir dua tekrar ışığı buldu: İyiyim... İyiyiz... Biz hep iyi oluruz...