Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Sanki zamanı ayarlamışız gibi Poyraz'ın beni öpmeye başlamasıyla gökyüzüne havai fişeklerin atılması bir olmuştu. Poyraz'ın dudakları beni işgal ederken aklımdaki düşünceyle birlikte gülümsedim. Çok klişeydi bu. Kız sevdiği çocukla ayrılma evresine gelir. Çocuk kıza sürpriz yapar. Ne tesadüf yılbaşı akşamı hem de. Kız ve çocuk yalnız kalır. Çocuk kıza içini döker, kız çocuğa içini döker. Ardından öpüşerek yeni yıla girerler. Ardından hikayeleri burdan devam eder. Her şey böyle gibiydi dışarından bakıldığında. Ama o kız bendim, o çocuk Poyraz. Biz klişe değildik. Başlı başına ilginçli bir hikayemiz vardı bizim. Bizim klişelere yer yoktu hayatımızda. Biz sadece Dolunay ve Poyraz'dık. Birbirini tamamlayan gökteki yıldızlardan sadece ikisiydik. Biz eşsizdik. Bu koca evrendeki birbirini bulmuş iki yalnız yıldız kadar eşsizdik hem de... *** Onların dünyasında Poyraz esmeden Dolunay gökyüzüne çıkmıyordu. Dolunay'sız Poyraz esmez, Poyraz'sız Dolunay o gökyüzünde en tepedeki yerini almazdı.... xxxxxx Onların dünyası diye bir şey yoktu artık. Poyraz eserken gökyüzünde Dolunay olmayacaktı. Dolunay da o sonsuz gökyüzünün en tepesinde yalnızdı. Etrafta ne Poyraz eserdi artık onlar için, ne de Dolunay o en tepedeki yerini alırdı... *** *Kapak yapımı için @_Denizimsi_ ye çook teşekkür ederizz❤️* *Eğlence amaçlı yazılmıştır!!*