'MAM! Wat ga je doen?' De tranen van angst stroomden over mijn wangen. Mijn moeder stopte en keek me recht in mijn ogen aan. Mijn telefoon ging. Harry. 'Hoi.' Zei ik zo gewoon mogelijk. 'Lisa, waar ben je?' 'Bij mijn tante.' 'Ga weg, je loopt gevaar!' Ik hoorde geritsel en de verbinding werd verbroken. Mina had het ding afgepakt en rende naar me toe. Ik voelde een schok en viel op de grond. Ik was aan het trillen en alles werd langzaam zwart.

Waarom moet jou geluk altijd afgenomen worden? Waarom moet het altijd fout gaan als het eindelijk goed gaat? Waarom vertrouw je iemand zo snel of vergeef je iemand zo snel? Waarom blijft het verleden je steeds achter na gaan en genezen de littekens zo langzaam? Je zou willen dat je iets kon veranderen in het verleden maar dat kun je jammer genoeg alleen maar doen in het heden