17 yıl kayıp kızlarını aramak için her şeyi yapan TAŞLI ailesi Ve 17 yıl ailesini arayan Aleda DUYURU (BU BENİM İLK KİTABIM YAZIM YANLIŞLARI MUTLAKA VARDIR. LÜTFEN ONA GÖRE OKUYUN) |21.Haziran.2022 |

ᚔ𖥸ᚔ Tesadüflere inanır mısınız? İnanmıyorsanız Ahu'nun hikayesini okumaya ne dersiniz?

"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı. "Suç!" diye bağırarak karşılık verdim. "Ne zaman ya? Ne zaman değiştin sen? Ne zaman kabullendin, sindirdin de karşıma çıkıp böyle sözler edebiliyorsun?" Göğsüm hiddetle inip kalkıyor, yağmur sinirimi bozuyordu. "Suç Cihangir abi! Sen benim ağabeyim yaşındasın. Benim abim gibisin ya. Sen ne dediğinin farkında bile değilsin," diye bağırmayı sürdürdüm. Yüzüme yapışan saçlarımı öfkeyle savurdum ve yürümeye başladım. "Farkındayım." Kolumdan yakaladı ve beni hızla kendine çevirdi. "Lanet olsun ki farkındayım!" diye bağırdı. Hiddetle inip kalkan göğüs kafesine baktım. Diğer elini sertçe iki kez göğsüne vurdu "Ama gel de buraya anlat," dedi. Savurduğu yağmur damlalarıyla irkildim. "Seviyorum kızım seni." Başlangıç: 10.04.2020 Bitiş: 30.08.2020

0543x: Geldin yine yaylaya güneşle beraber, kaç gündür sisliydi. 0543x: Gönlüme açtırdığın Güneşi bir bilsen, yaylayı kasıp kavururdu anasını satayım! Asiye: Kimsin? Gerçekten bir telefon sapığım eksikti! 0543x: O nasıl laf Asiye, sapık falan ayıp oluyor! 0543x: Ben sadece... Karşına çıksam diyeceklerini bildiğim için birde böyle şansımı deneyeyim dedim. Asiye: Öyle mi? Tamam o halde, şans senin yanında olsun! 0543x: Ah Asiyem, biliyordum cevap vereceğini. **Bu mesaj gönderilemedi** 0543x: Ula! Engelledin mi? Hemen mi? Hay tüküreyim böyle işe! **Bu mesaj gönderilemedi**

Korece Temel Seviye.

Bir kız düşünün, sapasağlam ayakları yere basan, cesur ve dürüst. Şaşalı yaşamına rağmen alçak gönüllü. Ne saf ne masum! Çıtkırıldım mı? Asla. Biraz kavgacı, nadiren agresif, azıcık dobra, fazlasıyla zeki... Umut hiçbir zaman ciddi biri olmamıştı. Ta ki Yiğit Şah'a olan hislerine kadar... Bir yıl boyunca sevdiği adamla savaşmıştı. Ne için mi? Sevdasını kabul ettirmek için, gönlünü kazanmak için, özgürce sevebilmek için ve en önemlisi de yaşayabilmek için... Pes etti. Yaşamaktan vazgeçti. Yaralarını saracağı uzun bir yolculuğa çıktı. Peki, bu hikaye böyle mi bitecekti? Kötü sonla biten hikayeden daha da kötüsü, yarım kalmış hikayelerdi. Umut geri döndüğünde hikayesi ne olacaktı? Yarım kalmış hikaye aşkla son bulacak mıydı? Yoksa gurur mu ağır basacaktı? ••• Her iki gözünden de öpüp yavaşça geri çekildim. "Gözden öpmek ayrılık getirirmiş." Gözlerim hafiften dolunca kafamı başka tarafa çevirip güldüm. "Gerçi biz hiçbir zaman bir olmadık ama ayrılık getireceği kesin." Yiğit Şah'ın gözlerine baktım son kez. Gözlerin mi kızardı senin Yiğit Şah? Yoksa benim gözlerim dolduğu için mi yanlış görüyorum? Her zaman olduğu gibi tek bir damla gözyaşı bile dökmeyecektim karşısında. "Senin deyiminle, benim saçmalıklarım burada son buluyor. Kendine iyi bak." Son sözlerimi söyleyip çıktığımda yüreğimdeki ağırlık hafiflemişti. Sonunda lanetimden kurtulmuştum. ACEMİCE YAZDIĞIM İLK HİKAYEM. BAZI DÜŞÜNCELER SİZE UYMAYABİLİR EMİN OLUN BANA DA UYMUYOR:)

Ailesi tarafından evden kovulmuş, küçük yaşında bir çok şeye göğüs germiş bir kızın hikayesi bu...Kırık kalplerin hikayesi. Bir şansı hak ediyor galiba, sence?

Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu kurgu iki kitap halinde yayınlanacak ve ikisi de burada toplanacaktır. 1.Kitap - Kızıl Çalıkuşu (Tamamlandı) 2.Kitap - Hüzün Kovan Kuşu (Tamamlandı) ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Bir insanın küçük bir derdi olduğunda tanımadığı birinin bile derdini dinleyen, düğünlerde ve diğer önemli günlerde herkesin birbirine yardım ettiği, komşunun külü kapısına düşse bile sesini çıkarmayan bir mahalle düşünün. Her zaman gülümseyen yüzlerin, içinizi ısıtacak yüreği güzel insanların mahallesi. Tabii ki bu mahallede bir şey eksik. O da aşk. Demir'in yıllardır içinde sakladığı büyük aşkı... Almila'nun bu aşktan habersiz yaşaması...