"Απλά δεν θέλω να βρίσκεσαι γύρω μου. Μείνε μακριά μου" με κοίταξε με ανέκφραστο βλέμμα και μου γύρισε την πλάτη, ενώ άρχισε να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. ---------------- Είναι θλιβερό οι αναμνήσεις που παλιά σε έκαναν να χαίρεσαι, πλέον να σε κάνουν να θες να τις ξεχάσεις. Αν είχα την δυνατότητα θα άλλαζα το παρελθόν; Θα έσβηνα όλες αυτές τις αξέχαστες αναμνήσεις, απλά επειδή με πληγώνουν;Υποθέτω αυτή είναι μια ερώτηση που θα μείνει αναπάντητη για πολύ καιρό. ------------------ Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο, πως οι κοπέλες πάντα θα ελκύονται από ένα αδιάφορο αγόρι. Το ιδιο θα συμβεί και στην Εύα, μόλις μετακομίσει σε άλλη πόλη και μπει στην ζωή της ο Χριστόφορος. Στη δική τους ιστορία δεν υπάρχουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες. Η ζωή τους θα αλλάξει ριζικά όταν συναντηθούν. Και δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. -----‐--‐-‐-------- *Τα γεγονότα αρχίζουν να διαδραματίζονται από το 5ο κεφάλαιο*

Η ζωή πάντα προσπαθεί να σε οδηγήσει εκεί που ανήκεις, ακόμα και αν επιλέγει το χειρότερο τρόπο για να το κάνει... Η Ιφιγένεια Μαυρίδου είναι μία 23χρονη χορεύτρια, από τη Θεσσαλονίκη, που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ζει στο Λονδίνο. Το μεγαλύτερό της όνειρο είναι να χορέψει πλάι στην γνωστότερη σχολή χορού του Λονδίνου, τη Βalletschool. O σημαντικότερος διαγωνισμός χορού της χρονιάς είναι σε μία εβδομάδα και η Ιφιγένεια δεν απέχει πολύ από το όνειρό της... Ο Άρης Παπαϊωάννου είναι ένας 30χρονος, επιτυχημένος γιατρός στο Λονδίνο, που έφυγε από την Αθήνα για να αποκτήσει μεγαλύτερη ειδίκευση στο επάγγελμα των ονείρων του. Ο αρραβώνας του με τη Νικόλ, καθώς και η ανοδική πορεία της καριέρας του, έχουν επιφέρει την ισορροπία στη ζωή του νεαρού γιατρού... Τι γίνεται, όμως, όταν οι ζωές της Ιφιγένειας και του Άρη συγκρούονται; Όταν ένα σοβαρό ατύχημα τους φέρνει κοντά; Δύο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί...έχουν να αντιμετωπίσουν έναν κοινό επισκέπτη που τους χτύπησε απρόσμενα την πόρτα: τον έρωτα. {MUSIC AND IMAGES ARE NOT MINE}

Με κοιτάει στα μάτια και παίρνει μια βαθιά ανάσα."Εσυ τον αγαπάς;" Με ρωτάει και ένα αχνό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο μου. "Ναι,με όλη μου την καρδιά" Απαντάω και με κοιτάει με απορία. "Αυτός;Αυτός σαγαπαει;" Με ξαναρωταει και τώρα ειναι η σειρά μου να πάρω μια μεγάλη βαθιά ανάσα. "Ναι αγάπη μου,ναι" απαντάω και σε αυτή την ερώτηση.Τοτε σηκώνεται και κανει βόλτες μέσα στο δωμάτιο.Καποια στιγμή έρχεται και στέκεται μπροστά μου. "Και τότε γιατί έφυγε;" Με χτυπάει με αυτή την ερώτηση.Τι μπορώ να απαντήσω εγώ τωρα; Cover made by @maraa223

Κάτω από τον σκοτεινό ουρανό, με μάρτυρες τα αστέρια, τότε ήταν που ενώθηκαν οι ματιές μας. Εκείνη ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι αυτός ο άνθρωπος ζούσε μέσα μου, ότι ανέπνεε από το δικό μου οξυγόνο, έβλεπε μέσα από τα δικά μου μάτια.

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;

⚠️🔞⚠️ Η γεύση της προδοσίας μοιάζει με το άλικο αίμα που γεμίζει το στόμα όταν τρως γροθιά στο στομάχι. Η γεύση της απελπισίας μοιάζει με το πιο μισητό σου φαγητό που αναγκάζεσαι να φας για να επιβιώσεις. Η γεύση του φόβου και του πανικού, μοιάζει με την αρρωστημένη αναγούλα που νιώθεις όταν κλείνει το στομάχι σου και δεν κατεβαίνει τίποτα, αλλά παρόλαυτα σε πιέζουν να φας απειλώντας τη ζωή σου. Η γεύση της ηδονής μοιάζει με τον απαγορευμένο καρπό του δέντρου της γνώσης του Καλού και του Κακού, που όταν τον δοκιμάσεις δεν υπάρχει πλέον για σένα επιστροφή. Η γεύση του μοιραίου έρωτα μοιάζει με τη γεύση του φιλιού από τον ίδιο το διάβολο ο οποίος και μόνο στο άκουσμα της λέξης, καίγεται ζωντανός! Η Άιρις Νάιτινγκεηλ έκανε το μοιραίο λάθος να βρεθεί στο οπτικό πεδίο του Κέην Ντέβιλ ο οποίος την κρατά σ' έναν σκοτεινό, εφιάλτη που δεν πίστευε ότι θα ξαναζούσε από τότε που ήταν παιδί. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει, είναι να μάθει τους κανόνες του Κέην πριν να είναι αργά για εκείνη... ********* ©2022 ********* #1 thriller 28/5/24

Μου το είχε πει... Μια πεταλούδα κρύβει καταβαθος το γκρίζο... Μπορεί να έχει πολύχρωμα φτερά μα αν τα αγγίξεις η σκόνη θα χαθεί... Το χρώμα θα καταστραφεί πάνω στα δάχτυλα σου... Δεν θα μπορέσει να πετάξει ξανά χωρίς ώθηση Και τότε, τότε θα μείνει μόνο το γκρι... Ένα γκρί που πονάει... Που πληγώνει... Ένα γκρι που μόνο εκείνος μπορει να το επαναφέρει και να το γεμίσει με χρώματα... Τι να τα κάνω τώρα πια ; Τώρα έμεινα με εκείνο το γκρίζο, τα φτερά έσπασαν, ξεθωριασα, έκανα την επιλογή.... Εκείνος μου το είπε, μόνο που εγώ δεν τον πίστεψα... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.