/ HİKAYE DEĞİŞTİRİLMEDEN DÜZENLENECEKTİR! / Mesafelerin Aşkı..! "Seslerimiz konuşur birbirleriyle..." "Ay ve Güneş'in aşkı..!" Bu hikaye imkansız bir aşkın hikayesiydi. Bu hikaye Ay ve Güneş'in aşkını anlatan hikayeydi. Bu aşk, Ay ve Güneş'in aşkıydı. Eğer Ay yoksa gece yoktu. Eğer Güneş yoksa gündüz yoktu. Evet, yan yana gelemiyorlardı. Hiçbir zaman yan yana gelememişlerdi. Ve belki de hiçbir zaman yan yana gelemeyeceklerdi. Ama birbirlerini çok seviyorlardı. O kadar çok seviyorlardı ki yan yana gelememiş olmaları onları üzmüyordu. Onlar birbirlerinin yerlerini biliyorlardı. Ay'ın yeri geceydi, Güneş'in yeri gündüzdü. Ve eğer gece yoksa gündüz de yoktu. Bu aşk, Ay ve Güneş'in aşkıydı. Ve Ay ile Güneş'in arasındaki mesafe onları ayıramıyordu. Buna gücü yetmiyordu. Çünkü bu aşk aslında mesafelerin aşkıydı. Ve mesafeler hiçbir zaman Güneş'in Ay'a ışığını yansıtmasını engelleyemiyordu. Aslında Ay'ın bir ışığı yoktu. Ve Güneş, Ay'ın ışığı olmuştu. # 9 - mesafeler / 10.02.2021

BAZI ŞEYLER GÖRÜNDÜĞÜNDEN ÇOK FARKLIDIR Eğer vampirlerin bir film efsanesi olduğuna inanıyorsanız bu kitabı okumadan kapatın. Şayet içinizde gerçek olduklarına dair azıcık bir kırpıntı varsa bile bu kitabı okuyun. Büyükler, dünyada bir tek insanların yaşadığını zannediyor. Bu yüzden, vampir gördüğünüzü söylerseniz size inanmazlar, hatta en sevdiğiniz şey üzerine yemin etseniz de durum değişmez. Hele bir de beyaz kanatlı vampir gördüğünüz konusunda ısrarcı olursanız işte o zaman hapı yuttunuz demektir. Soluğu bir psikoloğun karanlık odasında, karşınızda sürekli esneyen bir adamın veya sürekli saçıyla oynayan bir kadının bezgin bakışları eşliğinde, göz kapaklarınızın kapanmasına mani olmaya çalışarak geçireceksiniz demektir. Aslına bakacak olursak büyüklerin bu gerçeği gizlemeleri kadar doğal bir şey olmaz, çünkü vampirlerin bir kısmı korkunç olmasa bile büyük bir bölümü korkunçtur. İsmim Luk Bartın, 13 yaşındayım. Geçen aya kadar Norveç'in en doğusunda, çoğunlukla fakir insanların yaşadığı büyük bir şehirde yaşıyordum, ta ki bir gün başıma korkunç bir olay gelene kadar. Sıradan bir gündü. Okul çıkış saati çoktan geçmişti. Çocuklarını almaya gelen büyüklerin telaşları bitmiş, yerini derin bir sessizliğe bırakmıştı. Saatlerce okulun kapısında dikilip annemin gelmesini bekledim ama gelmedi. İlk başlarda çikolata fabrikasında işlerin yoğun olduğunu ve mesaiye kaldığını düşünmüştüm ama öyle olmadığı ortaya çıktı. Başına kötü bir şeyler geldiği kesindi. Okul Müdürü Bay Hansın durumu fark etmiş olmalı ki, ağır adımlarla yanıma gelip tepemde dikildikten sonra tok bir sesle: "Benimle gel evlat!" demişti. Kapıdaki tabelada "ENLEY KARAKOLU" yazan bir yerden içeri girmiş, kocaman göbeğini kaldırmakta zorlanan siyah deri montlu, mavi renkli gömleği olan ve gömleğinin cebinden

Beyza Alkoç'un yazmış olduğu 3391 Kilometre adlı kitaptan güzel alıntı derlemeleri.