Birbirine yabancı iki yara vardı. Sadece iki tane asla kabuk tutmayan kabuk tutsa dahi sürekli bir yerlere takılıp, her seferinde yeniden kanayan iki yara... Merhem yoktu, ilaç yoktu, bir tedavisi ya da doktoru yoktu! Birbirine panzehir iki yaraydı onlar ve bunu fark ettiklerinde birbirlerine doğru çoktan yola çıkmıştı yürekleri... Her adımları mutluluğa giderken, sürekli ayaklarına prangalar vuruluyordu. Bir adım ileri gidilse iki adım geri kaçılıyordu... *** "Bu dağlar benim yuvam Azra, bu yuvada bana aile olur musun? Her zorluğa benimle göğüs gerer misin? Görücü usulü bir evlilik bizim koca bir aile olmamıza izin verir mi?" "Babamın anneme verdiği değer gibi, sen de bana değer verirsen komutanım, sana yuvada olurum aile de. Görücü usulü evlilik ise bizi bir araya getiren sadece bir ad olarak kalır." *** Bir adam kıskançlığı yüzünden etrafına ne kadar zarar verebilirdi? Ve o kadın adamı ne kadar sevebilirdi? Telif hakkı bana aittir. Kopyalanma durumunda yasal işlem baştatılacaktır!

Bu bir kaçış hikayesiydi. Babasının zoruyla istemediği bir evlilikten kaçan Deniz başka bir evliliğe adım atacağını henüz bilmiyordu. Aklında kusursuz bir plan yapmıştı ama beklenmedik bir misafir, yardım teklifinde bulunarak elini uzattı. Karadeniz'in sert, hırçın ikliminde doğup büyüyen Fırtına'nın yardım eline sarmaşık gibi dolanan Deniz belki çok acı çekecekti ama kim bilir belkide mutluluk kollarını açmış onu bekliyor olacaktı. Masum, zarif ve kibar bir genç kız.. Asi, hırçın ve öfkeli genç bir adam.. Bu; iki zıt karakterin ortak kararla girdikleri, trajikomik ve alev alev bir aşk hikayesi. Okurken hem öfkeyi doruklarda yaşayacak hemde aşkın gücüne şahit olacaksınız. NOT:Herkes sorup duruyor. Sen anlat Karadeniz'den mi esinlendin diye. Ben bu kitabı yazmaya başladığım da öyle bir dizi dahi yoktu. Sadece sağlık problemlerinden dolayı bir ara 6. bölümden sonra yazmayı bırakmıştım. Yani; ne kitabımın konusunu o diziden esinlendim nede adını! Kapak tasarımı: @illotson

(Pek Kıymetlim adı ve konusu bakımından ilk kitaptır.) Aşkın en "Deli" hali... O akşama kadar gerçekten çok mutluydum, okulumu bitirip evime dönmüştüm ve düşünmemi gerektirecek hiç bir derdim yoktu. Şey demişti Ercan amca, "Senin kızın olmasaydı, benim oğlum kızına aşık olup delirmezdi," bu cümlenin ağırlığıyla ezildim bir süre. Başta anlam veremedim de... Kolay mıydı delirmek? Hem de aşk uğruna delirmek? Bu mümkün olabilir mi gerçekten? İnsan birine duyduğu aşktan delirir mi? *** "Sevdim seni bir kere, başkasını sevemem. Deli diyorlar bana, desinler değişemem, desinler değişemem." *** Seviyordu işte, uğruna delirecek kadar çok seviyordu... *** ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı