İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

Öldük mü™¿.

'Tümdengelim tümevarım, senden gidim kime varım' (Dazai Osamu x Chūya Nakahara) Ilk yayımlanma: 08.06.2019 - 12.04.2021 Düzenlenme: 21.10.2021 - 22.01.2022

24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu. Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır. Kaçış yok. Teslim olmak yok. Oyuna hazır mısınız?

Allahım n'olur bu korkunç bir kabus olsun ve ben birazdan uyanıp o salak Eyüp'ün de bulunduğu okula gideyim. Eyüp aptalını bile görmeye razıydım şu an ama yeter ki bu bir rüya olsun. "Nasıl sonuç pozitif" dedim ve elimle saçımı çekiştirdim. ... "Ne var sizi dinledim yeterince aile falan da istemiyorum bir daha sakın beni rahatsız etmeyin" dedim . Hepsinde gözlerimi gezdirdim benimle yaşıt 2 erkeğin bana özlemle baktığını fark ettim. Onları yok sayarak diğer aile üyelerinin üzerinde bakışlarımı gezdirdim şimdi fark ediyorum da kadınla cidden benziyorduk. Benden büyük oldukları bariz belli olan 3 kişi daha vardı galiba bunlar en büyük oğullarıydı. Serkan'a dönünce direk yüzüne kafamı geçirdim kadın çığılık atmıştı diğerleri de şaşırmışlar. Burnunu tutup " Manyak mısın kızım sen ne yaptığını sanıyorsun "dedi Serkan. "Benden habersiz yaptığın şeylere say ve şimdi gidiyorum bir taneniz de beni durdurmak için bir şey yapmıyorsunuz az önce de dediğim gibi aile istemiyorum" dedim ve kimsenin arkamdan gelip kapıyı kapatmaması için hızla kapıyı açtım . "Arkamdan gelmeyin sakın, bir daha görüşmemek üzere " dişlerimi o kadar sıkmıştım ki canım dişlerim gece kesin ağrıyacaktı .

Bir cinin insana aşık olmasıyla başlayan korkunç olaylar gerçek bir hayat hikayesinden esinlenilerek yazılmıştır.

Şanlıurfa'nın soylu ailelerinden olan Karabulut'ların varlık içinde yüzmesine rağmen kızını iyileştirmek için hiçbir çare bulamayan oğulları Asaf Mirza'nın tesadüfen karşılaştığı bir kadın ile yaşadığı soluksuz aşk ve hayat hikayesi. "Bazı insanlar bazılarına hediye olarak gönderilir." 🎈 •Tüm Hakları Saklıdır. Kopyalanma,Çoğaltılma ya da İsim Çalınması gibi şeylerde Yasal İşlem başlatılacaktır.

Sadece oyun sandığınız şey bir gerçekse? Katil sandığınız kişi de aslında bir kurbansa? Katil kim? Sırada kim var? ﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏ ▶Bir yalanın içinde yürüyoruz. ♔Kapak Tasarımı : @leticiamodi ♔

Uyumaya korkacaksın, uyandığında bir organın veya uzvun eksilmiş olabilir. Ya da ödül olarak, bir kap yemek veya bir bardak içecek bulabilirsin. Sen suçlarını, işlediğin günahlarını itiraf ettikçe kazanırsın. Eğer en büyük itirafı yaparsan, hayatta kalırsın, kazanamazsan, sonun karanlık. Işığı sadece rüyalarında görebileceksin. Tüm suçlarını itiraf etmeye hazır mısın? 5 karmaşık yaşam, hayatın bazı anlarında kesişmiş yolları farkında olmadan, bazen de alakasız kalmışlar, en son hatırladıkları çok mutlu oldukları anlardı. Neden şimdi, kapısı bile olmayan, küçük bir ışığın karanlığındalardı? Hepsi kendisine soruyordu. Diğerlerinin itiraflarını dinledikçe, bir şeyler hatırlıyor ve kanları donuyordu. En iyi itirafı yapabilen hayatta kalacaktı, hazır mısın?

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.