-Beni öldürme yalvarırım,hem ben sana ne yaptım. Silahı alınma koydu. -son sözlerin nedir? -Yapma Ve kurşunun korkunç sesi kulakları sağır edecek derecedeydi. Bir kaç saniye durdum acı yoktu ölmüşmüydüm gözlerimi yavaş yavaş açtığımda ben değil,peki kim ölmüştü? arkamı döndüğümde gözlerimden iki damla yaş dökülmüştü... Ilk Aşklar güzel ve mutlu mu başlar? Cevaplar için okumaya devam koş gel...

Gözleri ondan bağımsız akıyordu yine... ''Neden gittiniz he! Neden beni bir başıma bıraktınız burada? Hani çok seviyordunuz beni?Neden anne neden? Hani beni canım kızım diye severdin ya bak canını yaktılar kızının anne! Ya sen baba biriciğim derdin bana. Biriciğini incittiler bak...'' ''Özür dilerim. Ben öyle söylemek istememiştim. Beni affedebilir misin KÜÇÜĞÜM?'' gelmişti işte yine. Her seferinde onu kırıp sonrada özür diliyordu. Ama bu sefer AFFETMEYECEKTİ!

Yürüdüğüm bu yol bana acı veriyordu arkamda bıraktığım geçmişimin derin yaraları kapanmak bilmeyen acılar ile doluydu ne yapsam çözümü yoktu bu işin,koltuktan kalkıp camın kenarına doğru yürümüştüm dışarıda kar yağıyordu yeşillikler ise çoktan beyaza bürünmüştü doğanın binbir renginin içinden bakıyordu bana oradaydı öfkesi şöminede ki ateş kadar taze idi,ona karşı ne söyleseler boştu beni gördükçe öfkesi daha katlandı hızla yanında yere sapladığı baltasını aldı ne yaptığını tam kestiremiyordum içimde ki his artık kaçmam gerektiğini söylüyordu,gözleri bir şeytan kadar acımasızca bakıyordu ben bir kaç adım geriledim elinde ki paltayı sonra cebinde ki silahı çıkarttı dış kapıya koştum tam kilitleyeceğim sıra ahşaptan olan kapı gürültülü bir şekilde ortadan ayrıldı elim yüreğimde geri attım attım salona baktığımda kendime siper edecek hiç bir şeyim yoktu,korku dolu gözler ile kapıya doğru baktım palta artık kapının üzerinde idi. Kapı gürültülü bir şekilde açıldı bir kaç adım daha geriledim sendelemiştim -Artık bu öğrendiklerimi benim bile kaldıracak gücüm yok Aksoy. -Benim suçum yok. -İlk senden başlayacağım o adamın kanındansın o şerefsizin! Sesi cümlenin sonuna doğru yükselmişti,silahı bana doğrultmuştu. -Yapma! -Artık bir son olmalı. -Bunca yaşanan herşey yalan mıydı? Alaycı bir sırıtış belirdi yüzünde ellerim buz kesmiş onun karşısında, bekliyordum,ve kulakları sağır edecek o ses evin hatta ormanın her yerinden duyulmuştu. Vücudum ağır zamana takılmış yavaş yavaş yere yığılıyordu daha fazla üşüyordum. -Hoşçakal Aksoy... Emir'in sıcak elleri yüzümde dolaşıyordu artık yaşamak için çok geçti saniyelerim yoktu konuşmak için nefesim yoktu. Soğuktu karanlık o günden daha soğuk... MAFYA İLE AŞK(Birinci kitabım) MAFYA İLE AŞK&KARANLIK TUTSAK(ikinci ve devam kit

"Bırak beni, bunu yapamam Rizgar! Sana bu kötülüğü yapamam, sevmediğin biriyle evlenmene göz yumamam!" Genç adam öfkeyle duvara vurdu. "Başka çaremiz mi var? Seni de, beni de yaşatmazlar!" Kadının içine sinen korku her dakika daha da artarken bakışlarını kaçırdı. Onunla evlenemezdi, ona bunu yapamazdı. "Ben evlenmek istemiyorum!" Rizgar karşısındaki yıpranmış kadını izledi. Yeşillerindeki morluklar canını sıkarken duruşunu dikleştirdi. "Allah şahidim olsun ki; ya seni alırım, ya da bu Urfa'yı yakarım!" Adamın sesindeki netlikle birlikte genç kadın bakışlarını ona çevirdi. Utanıp bakamadığı kahvelere birden gelen cesaretle uzun uzun baktı... Aniden bir silahın patlama sesi duyuldu... Kardelen korkuyla adamın yanına gitti. "Geldiler, geldiler!" Dehşetle aynı şeyleri sayıklayıp durdu... Tesadüfen kesişmişti yolları... İsimleri bile birbirlerinin kaderleri gibiydi; Kardelen boynu bükük masum bir çiçek iken, Rizgar onun kurtuluşuydu... Genç adamın karşısına savunmasız bir hâlde çıkmıştı. Boynu bükük, acılı Kardelen'i... RİZGAR HAZNEDAROĞLU & KARDELEN DEMİRHAN © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA, ÇOĞALTILMA VE ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Eski adı:Artık Benimsin Hikaye adı değişti. Mafya hikayesidir. Şiddet ve cinsellik içerir. KESİT (bölüm 2) Korkuyla kapıyı tekrar açmaya çalıştım açılmayacağını bile bile. Bütün vücudum bana yapacaklarını hissedercesine titriyordu. Tam arkama geldi ve durdu. Elini kapının kolundaki elime götürüp ordan çekti ve beni kendine çevirdi. Buz gibiydi, dün geceki gibi duygusuz ve buz gibi! -"Anlatmak istediğim bir şey var mı küçük kız?" Diye sordu tehdit dolu bir sesle. Ardından iri eliyle gözyaşımı sildi. Çaresizce titrerken belime dayadığı silahı hissettim. "Şu anda istediğin kadar susabilirsin. Fakat birazdan bu odadan çıkıp gittiğimizde seninle gerçekten konuşacağız." dedi ve silahı bastırdı. "Seni kimin gönderdiğini, neden gönderdiğini ve diğer bütün sorularımı cevaplayacaksın." Son çarem ondan insaf dilemekti. Kekeleyerek konuştum. -"L..lütfen bırak beni. Benim bir suçum-" Dinlemeden lafımı kesti. -"İki seçeneğin var. Konuşursun, canını fazla yakmamaya çalışırım. Yok eğer zoru seçmek istersen nefesini şimdi tüketme. Lazım olacak." Ekin Asar & Bulut Özen *Tecavüz yoktur.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

- Kerem. - diye başladı Ama bitirmesine izin vermedim. Onu kapıya doğru ittim ve kalçasından tutup kaldırdım. Kollarımın arasında mahsur kaldı. Ellerini korkuyla omuzlarıma koydu. - Beni yere in...- Onu ilk gördüğümden beri yapmak istediğim şeyi yaptım. Sertçe dudaklarını öptüm. O masumiyetin en beyaz noktası olan dudaklarını. Cennet kokan dudaklarını. √Tamamlandı√ • Başlama tarihi: 30 Nisan 2015• •Bitiş tarihi: 30 Nisan 2017•

Gülerek uzandım ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum. - Seni seviyorum. - diye fısıldadım - Ben de seni seviyorum sevgilim. Hemde deliler gibi. - dedi saçlarımı öperek Sonra yine Kerem'in göğsüne yatıp sarıldım ona. Kokusu, dokunuşu, sesi, varlığı...o kadar huzurlu hissetiriyordu ki bana. Bebeğimle beraber kendimizi en güvende hissetiğimiz yer, Kerem'in yanı. •"Baş Belası Küçüğüm"'ün devamıdır.•

"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım." _ Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder. Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır ve ondan kaçmak için her yolu dener. Yeni başlangıçlar yapıldığında ve pişmanlıklar yaşandığında ya her şey için çok geçse? Ya da her şey daha yeni başlıyorsa? Gelin bunu hep beraber öğrenelim. Esila ve Yavuz'un hikayesine sizde ortak olmak istiyorsanız, yukarıda 'Oku' yazan yere basmanız yeterli...

"Ben sana burada deliler gibi aşıkken senin bana abin demen hiç hoş bir şey değil ufaklık" "Hani sen aşka inanmazdın? Nasıl oldu da bana aşık oldun?" "Onu bilmiyorum ama aşkın adı sen olunca çok güzel olduğunu biliyorum"