*Baş Belası*'nın ikinci kitabıdır :) Kıvanç ve Yağmur'un hikayesi kaldığı yerden devam ediyor! Ali ve Ecem'in sonu ne? Peki ya Efe? Ya Zeynep'in bebeği? Hepsi ikinci kitapta sizlerle! Not: Okuyacakların ilk kitabı okuması tavsiye edilir. Ama siz okur anlarım ben diyorsanız hiçte sorun yok :)
"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyo...
"Aşk yıldızlara benzer, yıldızlar da sana. Umudunu sevdim ben senin, umutsuzluğunu sevdim. Hiç göremesem bile orada olma ihtimalini sevdim." İstiyordu erkek. Aşkı tüm hücrelerinde hissetmek istiyordu. Korkmadan yürüyordu ölüme. Seviyordu ve bundan asla vazgeçmeyecekti. Biliyordu çünkü, Aşk yoksa hayat yoktu onun için...
Alara bir suçluydu. Eğer en yakın arkadaşının sevgilisini çekici bulmak bir suç olsaydı.
Aşk bu kadar saf olabilir miydi gerçekten? Peki ya yolları kesişen iki genç bu dünyaya karşı el ele mücadele edebilir miydi? Yağmur ruhu çocuk kalmış, 21 yaşındaki sakar bir şirineydi sadece... Kıvanç ise ukalalığının altına sevecenlik gizlenmiş 24 yaşındaki bir çimen gözdü yalnızca... Kader ise bu ikisini bir araya g...
"Leyla öldü. Onun ölümünü kabullen artık. Bunun için kendini cezalandırmayı bırak. Kimse hiçbir şeyde suçlu değildi. Her şey olması gerektiği için oldu. Bunu artık anla. Hem senin bir çocuğun var. Onunda bir anneye ihtiyacı... Yoksa oğlun yakında bir leyleğe anne demeye başlayacak. Evlenmen lazım Kutay. Beni anlıyor m...