Evliliğin mutlu son olacağına inanan iki genç sonunda hayallerine kavuştu. Peki evlilik cidden mutlu bir son muydu ?

*Perseus Yayınevi ile kitap olmuştur. Hayatın kimilerine göre daha acımasız davrandığı bir avuç insanın yaşamı er ya da geç kesişir. Yaşam piyesinde, bir amaç için paylaştırılan rolleri oynamaksa fanilerin kaçınılmazlığıdır. Yasak Meyve, kişilik bozukluğuna sahip bir kızın 'sıradan' olana uyum sağlama mücadelesidir. Yaşama güdüsü etini, kemiğini terk eden birinin tutunduğu cılız ve titrek umudun mücadelesi. Yasak Meyve, doğum ve ölüm arasındaki esnek çizgide, hayatın aleladeliğini kabullenmeyip sınırların dışında yaşamayı tahayyül eden Ecrin'in potansiyelinin hikayesidir. Eşsizin, sıradana ulaşma çabasının beyhudeliğini ECRİN'den dinle, geçmişin kirini bir gölge gibi taşımanın ağırlığını ARAS anlatsın sana. Kendi değerine, başkalarının sadaka gibi verdiği sevgiden pay biçmeyi SAYRA'dan, en yakın olmak istediğine adım dahi atamamayı KUTAY'dan, hırsın talim ettiği yolda yürüyen insanın deforme olmasını YAĞIZ'dan öğren. Yolun sonuna gelindiğinde asıl meselenin varılan yer değil, yolculuğun kendisi olduğunu BENDEN öğren.

Siz bilmeseniz de, onlar var. Karanlıkta yaşıyorlar. On üç yılda bir yapılan bir ritüelle sadece biri güneşin altında yürüyebiliyor. Dikkatli ol! Arkana bak, yanındakine güvenme. Kendini hayatın için savaşmaya hazırla. Sana ulaşmalarına çok az kaldı! Altıncı Cennet'in Koruyucu Kılıcı yanında! *** "Neden yaptın bunu?" diye sordum. "Asırlardır esir kalmıştın, artık özgürsün. Neden evine dönmedin?" "Söyledim sana," diye fısıldadı ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Evim sensin."

“İçimdeki oyuğu dolduran senken, gitmene izin verir miyim?” Romanlara konu alınacak kadar büyük bir aşkları yoktu belki de. Dışarıdan bakıldığında diğer insanlardan hiçbir farkları yoktu. Bazıları için onların tanımı Zavallı Kız ve Havalı Çocuk olabilirdi. Bazıları için. Belki de hiçbir zaman böyle olmamıştı. Eliz Gürmen, 16 yaşında koleje yeni başlamış bir kız. Görüntüsü ve yaşamı onu sıradan kılıyordu. Belki de onu özel yapan yaşamış ve yaşayacak olduklarıydı. Akın Öz, 18 yaşında varlıklı bir ailenin oğlu. Görüntüsü ve davranışları onu özel kılarken, kimse yaşadıklarını ya da ne yaşıyor olduğunu bilmiyordu. Çocukluk arkadaşları İlkay ve Çisem Eryılmaz bile. Belki de onu Eliz’le buluşturan şey, sonunda birine anlatabileceği hissiydi. Bu güvenmekle aynı şey miydi? İlkay ve Çisem ise başka bir varlıklı ailenin ikizleriydiler. Ya da öyle olduklarını söylüyorlardı. Peki, onların hikâyesinde neler doğruyken neler yanlıştı? Neler keşfedilmeyi bekliyordu? Hayatında üzülmemeyi esas almış Eliz’le, duygularını kaybetmiş Akın’ın hikâyesi. İkisi de birbirlerine bu kadar zıtken, içindeki asıl kişilikleri ruh ikizi olabilir miydi? “…Bu da saf bir kız ve kötü bir çocuk senaryosu değildi.”

... ''Bana bir söz ver '' nefesi yüzüme çarparken zorlukla yutkunup ela gözlerine baktım. Bakışlarında o kadar çok duygu besliyordu ki saatlerce gözlerine bakmak istiyordum. Aşk-Nefret-Özlem-Hüzün-Acı ve daha bir çok duygu dolu bakışları dudaklarıma kaydı. '' Ne olursa olsun , ölüm bizi ayırana kadar beni bırakmayacağına söz ver Lucy. '' Onun çok sevdiği dudaklarımı dişlemeye başladım. Bakışlarım gözlerinden , öpüşmekten dolayı pembeleşen dudaklarına kaydı. Seslice yutkunup heyecanla aldığım nefesimi düzene katarak konuştum. '' Ölüm bile bizi ayıramaz Zayn. Seni asla bırakmayacağım. '' Dudaklarımızı tekrar birleştirdiğinde gözlerimi kapadım ve kendimi ona teslim ettim. Since: 14.08.2013

Lisenin inek ve ezik olarak bilinen kızı, nasıl olurda bir anda popüler bir kıza dönüşebilir? Bizde bunu merak ediyoruz işte. En iyisi okuyup öğrenelim.

"Leyla öldü. Onun ölümünü kabullen artık. Bunun için kendini cezalandırmayı bırak. Kimse hiçbir şeyde suçlu değildi. Her şey olması gerektiği için oldu. Bunu artık anla. Hem senin bir çocuğun var. Onunda bir anneye ihtiyacı... Yoksa oğlun yakında bir leyleğe anne demeye başlayacak. Evlenmen lazım Kutay. Beni anlıyor musun? Ev-len-me-li-sin." *** Hayat, insanları bazen hazırlıksız yakalar ve hazırlıksız yakalanan insanlar, zırhlarını kuşanamadan karşılarındakilere gerçek halleriyle görünürler... Böyle anlarda, bazen öyle güçlü sevdalar ortaya çıkar ki, Ferhat'ın Şirin'ini, Kerem'in Aslı'sını, Mecnun'un Leyla'sını kıskandıracak aşklara ev sahipliği yapar dünya. Loya ve Kutay... İşte böylesine bir karşılaşmışlığın bir araya getirdiği iki âşık. Oyun olarak başlayan ve sonrasında gerçeğe dönüşen düşler, hisler ve sevgiler... Hem kendilerine hem çevrelerine inanılmaz güzellikte anlar yaşatıp, masal aşklarını kıskandıracak bir mutluluğa ev sahipliği yaparak, sizleri de bu anlara ortak edecekler. Mutluluk ve sevgi adına... Yalın ve hesapsızca yaşanan hayatlara... MicrosoftInternetExplorer4

Yıllarca hayal kurup, beklersin... Beyaz atlı prense inancını hiç kaybetmezsin. Karşına çıktığı an, bilirsin. Odur yıllarca beklediğin, tanır onu kalbin. Tutmak istersin... Benim demek istersin... Elini uzattığında dokunur, onun da seni hissetmesini sağlarsın. İşte o an başlar yıllardır hayalini kurduğun düşler. Her şey ne kadar güzel başlasa da, küçük bir şey öyle büyük bir sorun olur çıkar ki insanın karşısına... Sonrasında o küçücük dağın altında kalır kalpte olan… Yıllar geçse de unutulmayan, her gözünü kapadığında özlemle içini burkan... Ne çok şey vardır insanı insan yapan… Hayatta bir masaldır. Nasıl beyaz atlı prensler varsa, kötü kalpli cadılarında olduğu... En mutlu anımızda kırmızı elmayla kapımıza dayanan... Bizi kulelere kilitleyen... Yıllarca sürecek uykularla cezalandıran... Saat on ikiyi geçirdiğimizde balkabağına dönüşen... Asel ve Akay içinde her şey tozpembe hayallerle başlamış, rüyalardan öte günlere ev sahipliği yapmıştı. Ta ki dost görünen düşman elindeki elmayı uzatana kadar... Genç kız tüm hayallerinden uyanmak için gece on ikiyi bile bekleyememişti. Yıllarca sürecek yalnızlık uykusuysa, masallardaki gibi rahat değildi. Üstelik onu kurtaracak prenste aynı elmadan yemişti… Aşklar vardı doludizgin yaşanan... Aşklar vardı ayakları yerden kesen... Aşklar vardı bir ömür mutlu süren... Bir de aşıklar vardı severken ayrılan...

Asla kimseye güvenme sözleriyle büyümüş genç bir kız ve ne olursa olsun pes etmeyen genç bir adam... İliklerine kadar hissettiği tanıdıklık hissiyle kavrulan genç bir çocuk. Aşk ve nefret birbirine karıştırılırsa ne olur ya da masum duygular tutkuyla eş tutulursa? Peki ya ölüm? Bir ağabey giderken, geride bıraktığı küçük kardeşinin hayatından neler götürebilir en fazla? *** Kitap olduğu için 2015 yılında bölümler kaldırılmıştı ancak şimdi tekrar paylaşmaya başlıyorum. Basılı bir eserdir ve her hakkı şahsıma aittir. İçeriğinden herhangi bir şeyin alınması durumunda gereği yapılacaktır.