Adam kendi fotoğrafını çekmiş, üzerine de telefon numarasını iliştirmişti... 23.10 20/ 04.11.20/ 27.11.20 #mizah 1 01.11.20 #texting 1 03.11.20/ 20.12.20/01.01.21 #fotoğraf 1 03.11.20 #telefon 1 08.11.20 #text 1 13.01.21 #resim 1 100720 Kitapta aşırı argo kelimeler vardır baştan uyarayım. Sonra ıyy bunlar ne biçim çift hep küfür ediyor diye yorum görürsem direkt engeli basarım

Ben Duru Karahan... Şimdi aklınızdan bir sayı tutun. Ama öyle bir sayı olsun ki, hayatınızın geri kalanının hükmünü avucunda taşısın. Ben mi? Evet, ben de tuttum... 49! Duru Karahan | Ege Gür • +18 kısımlar içermektedir. • ?

İyilik bir toz bulutu gibi yok oldu benliğimden, ben seçmedim bu hayatı sizin adaletsizliğiniz benim en büyük değişimim oldu... Avşin nice zarar görmüş çocuklarımızdan sadece bir tanesi. Belki hayal, belki bir kurgu ama günümüzde gerçeği olan yüreği yaralı bir kız. Onun hayatı 13 yaşında bir pislik tarafından yok oldu. Tıpkı bir Anka kuşu gibi defalarca kanadı kırıldı. En sonunda küllerinden yeniden doğdu. O ölmek için atladığı tepeden bambaşka biri olarak yeniden doğdu. Bu ülkenin gizli bir savaşçıya, kadınları çocukları koruyan birine ihtiyacı vardı. Avşin ve arkadaşları bu dünyanın adalet savaşçıları. Onların tek derdi adaletti ve her biri bedelini en ağır şekilde ödedi... Okurken kendinizi içinde bulacağınız bir kurgu. Bazen yaralı bir Eylül olup daha çok Avşin olacağınız bir eser.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Ben Açelya,Açelya Ender.Kendi halimde kimseye bir zararım olmadan yaşamımı sürerken bir anda kendimi binlerce insanın tek umudu olarak buldum. Hayat insanları gerçek olduğuna inanmadıklarına inanmak zorunda bırakıyordu, ben bunu unutmuştum. Hayat bana bunu hatırlattı... Ben, yarısını küçük yaşta kaybetmiş olan o küçük kız, bu hikayeyi tamamlanmış olarak bitirebilecek miyim? Hala çocukluğumda kalmış olan benliğim büyümek zorunda kalacak ve bu canımı daha çok mu yakacak? ~ "Güneş Ay'ındır sevgilim. Onca dileğin hatrı için..."

Yeni bir hayat, yeni bir şehir ve kimsesiz bir yaşam... Uyandıklarında kendilerini tek başlarına bulan Güneş ve Gündüz için her şey daha yeni başlıyordur. Bir yandan özlemle savaşırken bir yandan çevreyle savaşacak ve tüm zorlukları yenmeye çalışacaklardır. Bu elbette kolay olmayacaktır ama Güneş ve Gündüz pes edecek kadar korkak değildir. Ne olursa olsun yolun sonuna ulaşmaya çalışacaklarına yemin etmişlerdir. Peki çabaları boşa mı gidecektir yoksa bir şekilde sonunda ne olduğu belli olmayan yolda ilerlemeye devam mı edeceklerdir?

Beş sandalye. Beş kişi . Ve beş kişi için yakılacak beş mum. "Hükümranlar adına beş mumu yakıyorum!" Beş mum da bir kibrit ile yakıldı. Ve yuvarlak masasın tam ortasına konuldu. Altıncı mum ve altıncı kişi yoktu. 31.12.2021

"O seksi ellerindeki bagetleri davullara vururken benim kalbim ne kadar hızlı atıyor, biliyor musun?" Dünyaca ünlü bir müzik grubunun bateristi olan Alper, özel telefon numarasına gelen bu mesajı okuduğunda hayatının ne denli değişeceğinden habersizdir. *Kısa hikâyedir ve mesajlaşmalar içerir.