Pół Postapokaliptyczny świat. Ludzie zamknięci w miastach, są podzieleni na tych gorszych i lepszych, a następnie umieszczeni w odpowiednich sektorach. Lepiej więc nie trafić do najgorszego istniejącego sektoru jakim był sektor 07. Istnieje też możliwość, że nie masz szczęścia i akurat się w nim urodzisz, a wtedy nie ma dla ciebie ratunku. Jeden nie miał szczęścia, a sektor 07 go posiadł do samych korzeni. Drugi pochodzący z sektora 03, miał jeszcze szansę na normalne życie. !OSTRZEŻENIE! Opowiadanie zawiera opis stosunku seksualnego i dużo palenia marihuany. Nie propaguje ani jednego, ani drugiego.

❝Jednak oni chcą zastrzelić wronę. Chociaż ciągle to powtarzają, nie wiem dlaczego chcą to zrobić. Mimo wszystko jestem po jego stronie. Nie pozwolę, by zastrzelili jakiegokolwiek czarnego ptaka.❞ ----- Świat to podłe miejsce, a ludzie stąpający po nim nie są lepsi. Jednak nie wszyscy tacy są. Czasem również anioły potrafią przybierać ludzką formę. Chociaż na pierwszy rzut oka można ich porównać do samych diabłów to okazują się oni posiadać pewne cechy, których możemy im zazdrościć. Potrafią one jednak prowadzić do wielkich kłopotów, bo złe uczynki nie unikają ich wzrokowi. Gorzej jeżeli te uczynki tworzą osoby, którym mimo posiadanej władzy powinniśmy ufać. Tak oto mój anioł stróż, były więzień kochający ponad życie swoją żonę i córkę, jest człowiekiem, którego policja ma zamiar za wszelką cenę zastrzelić. Mimo to pan Wrona ma zamiar wykonać swoją misję. Ja natomiast wraz z pewnym idiotą nie mam zamiaru dać go zestrzelić kłusownikom, którzy coraz bardziej na nas polują, przez wiedzę dostarczaną nam przez Kruka.

Nie ukryłam tej powieści tylko z sentymentu, ale chcę, by przyszli czytelnicy tego dzieła byli świadomi, że pisałam to, mając 16-17 lat, i nie jest to wybitne. Planuję napisać to od początku. Nie chcę tutaj żadnych sugestii poprawek, bo najzwyczajniej w świecie ten tekst będzie pisany na nowo. Dziękuję :D W 2045 roku spokój zwykłych szarych ludzi został zakłócony. Nieznana dotąd choroba przez lata rozprzestrzeniała się po świecie, nie dając żadnych objawów, a wystarczył jedynie kontakt wzrokowy. Gdy ludzie zaczęli dostrzegać dziwną zamianę koloru oczu, myśleli, że to tylko przemęczenie. Jednak zarażona dziewiętnastoletnia Lily i wielu innych musieli zmierzyć się z czymś gorszym od sekundowego zarażenia - z bólem przemiany w potwora. Pamiętaj! Jeśli historia Ci się spodobała, zostaw po sobie jakiś znak :D gwiazdki i komentarze są mile widziane. Ostrzeżenie ⚠ Opowiadanie zawiera przekleństwa i brutalne, odrażające sceny. Nie dla ludzi o słabych nerwach i doskonałej wyobraźni, mogącej sobie wszystko ładnie wyobrazić XDD Druga część już na profilu https://www.wattpad.com/story/234303795-%C5%9Bmier%C4%87-motyla-2

Trylogia. Pierwsza część to: "Najpiękniejsza ŚMIERĆ" (Okładka zmieniona). Druga część to: "Zmartwychwstała ŚMIERĆ" Prolog -Kocham cię. - Powiedziałem ze łzami w oczach. -Nie wierzę. -Jak mam ci to udowodnić !? -Zabij mnie. -Powiedziała z uśmieszkiem. Szybkim ruchem chwyciłem nóż z tylnej kieszeni i wbiłem jej w skroń. Powtarzałem ten ruch kilkakrotnie. Dopiero po 15 minutach zobaczyłem, że nie żyje. -Widzisz skarbie ? Zabiłem. -Powiedziałem, odchodząc od ciała. #1 w Horrorach. Marzec 2016

Kiedy Ziemia przestała być zdatna do życia, musieliśmy z niej uciekać. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że obrana planeta jest zamieszkana przez istoty znacznie groźniejsze niż nam się początkowo wydawało. Nazwaliśmy je demonami, ale nawet to określenie nie całkiem określa ich istotę. Wszyscy wpadliśmy w pułapkę bez wyjścia. Mieliśmy im pomóc w zamian za miejsce do życia. Tylko ta pomoc należała do dość specyficznych - zabierali dziewczyny z konkretnymi kodami genetycznymi. Istniały różne teorie, po co one, im, były potrzebne. Zaś ludzie z tym walczyli, ale i oni znaleźli sposób, by pogodzić swoje i nasze interesu. Teraz przyszli po mnie. Fragment: "- Jesteś najgorszą osobą jaką w życiu spotkałam - fuknęłam opuszczając rękę i wchodząc do kolejnego sklepu za Noah'em. - Nie wiem o co ci chodzi - mruknął machając na ekspedientkę. - Jedynie cię obudziłem. - Rzucając we mnie długopisami! - warknęłam. - Właśnie. - He? - wskazałam swoje czoło - Uderzyłeś mnie! - Leciutko. Ucałować ci je? - Błe! - cofnęłam się zaciskając usta. Noah cmoknął powietrze ze złośliwym uśmieszkiem, znów wołając ekspedientkę, która jednak nie podchodziła." Ta cudowna okładka została wykonana przez @AnnaZawia